ფანქარი

როდესაც წავა გზები ამ ფანქრის, მაშინ მოგვცემს რაც ვერ მოუცია. ფანქარი თურმე უწყვეტად დაჰქრის და დაუწყია რევოლუცია. როდესაც წავა გზები ამ ფანქრის, ჩვენ გავიხსენებთ რაც მას ჰქონია. ბევრ ჭუჭყს და ნაგავს ის დღეს გზად დაყრის, რადგან ეს ასე სწორი

სხეული ნაფერები კოცნით

სხეული ნაფერები სულ შენი კოცნით,ჭიქა დაცლილი გონება არეული, იმდენი დავლიე დავთვერი მგონი,და ამ სიმთვრალეში გრძნობა ჩარეული. უშენოდ ვარ ახლა ფიქრები მწკეპლავს, სულ ამოუცნიბი რითმები მთენთავს,გაჩუმებული

გაუმაძღარნი

გაუმაძღარნო ქართველნო, არ გაგისივდათ მუცლები?იმათ კისერზე რომ ზიხართ,ვისაც უცვდებათ ქუსლები.ტყუილი ქება დიდება თქვენი არავის ჭირდება,პატარა მშრომელი ხალხი,ვითომ შერაცხედ გმირებად!დამონებულს და დაჩაგრულს,

"გახსოვს რომ მითხარი.."

ახლა ოთახში სიგარეტის კვამლი დამახრჩობს.. ახლა ოთახში გავიხსენებ იმ ძველ სიყვარულს, ახლა ოცნება შემომიტევს როგორც არასდროს და სინანული მონატრების კვალსაც დაახშობს.

ისევ ოცნებები ფიქრში ამერია

ისევ ოცნებები ფიქრში ამერია,ჩემი მწუხარება რა სათქმელია,ცხოვრებას გავყურებ,გადის წამებია,ჩემს თმას უკვე ჭაღარა გარევია. ამ ხალხს რომ შეხედავ,გულის ამრევია, გაივლის,გამოივლის საქმე კი არ იციან.ჭკვიანს შეხედავენ ამბობენ -გიჟია

მოულოდნელი

შენი მონატრება შემომპარვია, განწყობაც წამსვე დაეშვა ქვევით, მე დღეს ვინატრე მერცხლობა წამით, რომ მომეფრინა შენამდე ფრთებით.

რა იცი

სხვის ტკივილს რომ ვერ აღიქვამს ცივი გული, აღარც გვიკვირს კაცს გაუჯდა ბუნებაში.

მოულოდნელი

შენი მონატრება შემომპარვია, განწყობაც წამსვე დაეშვა ქვევით, მე დღეს ვინატრე

რა იცი

სხვის ტკივილს რომ ვერ აღიქვამს ცივი გული, აღარც გვიკვირს კაცს გაუჯდა ბუნებაში.

მინდა ვიცხოვროთ მთაში

მინდა ვიცხოვროთ ოდესმე მთაში, თავისუფლება შევიგრძნოთ,მინდა, და უსასრულოდ ჩემს გონებაში, შენი ხატება დავტოვო წმინდად.