ამორძალები

ბრძოლის ველზე ფიცხი თვალებით შუბებს ფერავდნენ ამორძალები. ცხენს მრისხანებით შემომჯდარიყვნენ გულს ედებოდათ მწველი ალები.

ჩემს საფლავზე

ვიცი, რომ ჩემს საფლავზე აწი არვინ არ მოვა და ბალახი ეკლებით ხვალ სულ მალე ამოვა. ვიცი, რომ ჩემს საფლავზე სულ იქნება სიჩუმე, რადგან მე დიდი ხნის წინ კარი გამოვიხურე. ვიცი, რომ მე მოვკვდები მხოლოდ ჩემს მსგავს ამინდში, სიკვდილს მე კი არ ვეტყვი:"შენ

ქარმა ფოთლები შემომაყარა

სევდით შეპყრობილს,მწირსადა ეულს ქარმა ფოთლები შემომაყარა, მოვიდა ჩემთან უნაზეს ქროლვით მოვიდა ჩემთან და გამახარა.

მე ვფიქრობ

მე ვფიქრობ, დრო გადის, მე ვფიქრობ, დრო სადღაც მიდის და ქრება. . . სადღაც შორს ქრება, ქარს მიაქ ან წვიმას

არა და არა

უკაცრავად და ქართველი ხალხი, იმათ ვეძახით ჩვენ პიდარასტებს, იმასაც ვხედვათ, აქ თქვენნარიებს, როგორ ატენით ფულების დასტებს.

ტურისტი

არ ვმოგზაურობ და ვარ ტურისტი ვერ მიპოვნია მე ჩემი კერა. გზა აბნეული დავდივარ თითქოს მაგრამ სიშვიდე მიხილავს მჯერა.

ლურჯი ზღაპარი

ფანჯრიდან ჟონავს ვნების ბგერები ალბათ, ვერასდროს ვერ შეგეხები ისე შორსა ხარ და ისე ახლოს ვერ გაგიბედავ "შებმას" ხელებით

ბედი ყოფილა მწყურვალი

გულმა მიმუხლთა, დამძლია თურმე ყოფილა ძლიერი, რად მოგელოდი სიკვდილო ბედი ყოფილა მწყურვალი

თავშესაფარი

რაღა სჯობია მთვარიან ღამეს როს მარტო ვზივარ გადაჭრილ მორზე, ფიქრთა წიაღში გადაშვებული კარგა ხნის შემდეგ მოვდივარ გონზე

დამარტყით გულში

დამარტყით გულში, გთხოვთ არ დამინდოთ, მსურს, რომ სხეული სისხლით გამივსოთ. გთხოვთ, რომ არასდროს აღარ დამათროთ და მე დროებით აღარ გამართოთ. დამარტყით გულში, დალიეთ სისხლი, რადგანაც მალე გულს გამოვიცვლი.გადამიხსენით გულის ფიცარი, რადგან ვერავინ ვეღარ