თავის-უფლება

თავის-უფლება,ეს არის სიტყვა რმელიც ყველა ადამიანისთვის მნიშვნელოვანია, თავისუფლება არის ის რომელიც ადამიანებს ძალიან უყვართ და მისთვის იბრძვიან.

სამშობლოსთვის

ჩემო აფხაზეთო, ჩემო სანატრელო შენ , უსაქართველოდ როგორ გაგამთელოთ ? როგორ მოვიწმინდოთ ჩვენ ის იარები , რაც ჩვენ დღემდე დაგვსდევს , მთელ საქართველოს....

ჩვენ

მე და შენ შორის,ვნებად ქცეული სიყვარული ჩნდება,ნელ-ნელა ვხდები რომ,მკლავებში გიქცევ დაშავი იცვლება თეთრად ნაზად გიკოცნი ლავიწს, რომელსაც ხელით ვეხები ღამით, შენ რომ გიელავს ფიქრები თავში

უფალო მომიტევე!

გთხოვ მაპატიე ამპარტავნობა არა ვარ ღირსი მაგრამ შემინდე ცოდვები ამწევს მე მხარზე ღმერთო.

(დავაგვიანე)

დავაგვიანე შენთან მოსვლა და გულით ვტირი,ყოველი სიტყვა მომიტევე,მე ცოდვილს ღმერთო..ჰო,ვაღიარებ რომ არ მქონდა შენდამი შიში და პატიებას,რომც ვეცადო ვერასდროს ვერ გთხოვ!

თაკო ნოზაძე

თეთრი მზერა და ლურჯი ფერები, ამას მხოლოდ შენ შეეფერები კვლავ მინდა გითხრა მე შენ სიტყვები: "ოჰ,მხოლოდ შენს გზას დღეს მე მივყვები". ნავი, რომელსაც ვერ სტეხს ტალღები, ომსაც მოიგებს და განათდები. ზარის რეკვის ხმას ის რომ გაიგებს, ამ გრძნობათა გზას

მასწავლებელი

გასწავლის წერას,გასწავლის კითხვას მასწავლებელი მშობლის საფასი, მასწავლებელი არ დაივიწყო თუნდ რომ გავიდეს წელი ათასი.

ვარდისფერ ცაზე

ვარდისფერ ცაზე ცისარტყელა მთვარეს გადაწვდა და ოცნებებმაც გაარღვია სივრცე და განი ახლა იმედი რეალობას თითქოს შეერწყა და მიწამ მთვარეს შვიდივ ფერით გამოსდო მკლავი

იასამნებმა არ დამინდეს,უთქმელად გამცესს

მოგილოცავდი შენს დღეს(ალბათ,ბევრი ღიმილით) და გაჩუქებდი წითელ ვარდებს ისე,თამამად... ჩავიხუტებდი შენს სიცილებს,როცა იცინი(თ)

ო ენავ ჩემო

ო ენავ ჩემო ქვეყნის დიდებავ ქართველი ერის შენა ხარ ფესვი. შენ გიგალობდა ბევრი მგოსანი მინდა მოგიძღვნა მეც ჩემი ლექსი.