ცოდვა

ცოდვა ცოდვიდან გადმოიჟღნთა კუზი გაუჩნდა როცა საროველს.

მთვარე.

ადრე როდესაც მზეს ჩაჰკეთავდნენ ცივ და გაყინულ სხვენში, მის მაგივრობას გვიწევდა მთვარე, მთვარე დამდნარი ხელში.

ლექსი

ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ და სიყვარულის ამბებს ყვებიან მარტო დარჩენის ნუ გეშინია დაგიბრუნდები ჩემო ფერია

ჰორიზონტი

მზე ხარ ჩემთვის მთვარეული და ეული წალკოტ ბაღში, მონატრების ჩრდილში მზერა და ველური ვარდი მთაში,,,

ტყვია მესროლეს

თურმე მე ტყვია მესროლეს, თურმე ნაჯახიც ჩაურტყამთ, მაგრამ მათ ეს ყველაფერი ჩემს ზურგს უკანაც გაუთქვამთ. თურმე მე ისევ მაგინეს, თურმე მე კვლავ ვერ გამიგეს, მაგრამ ამ ლანძღვა-გინებით მე ზეცის კოშკი ამიგეს. თურმე მე ზედ შემაფურთხეს და იდიოტიც მიწოდეს.

სიცოცხლე მინდა!

ღამე ჩუმია, როგორც არასდროს აჩრდილთა ხმები ყრუდ ბღავიან ჩემი შიშები ცხადად ქცეულნი თავს დამდგომიან და დამჩხავიან

ცეცხლი ვარ ძმაო

ცეცხლი ვარ ძმაო,ცეცხლის ვარ ალი, დინება ზღვათა ფსკერზე მდინარი,

სიბერე

ემოციების ზღვა აღარ ღელავს და ჰორიზონტზე მოსჩანს სიბერე მეხამუშება რომ რიგიანად განვლილი წლები ვერ შევიფერე.

გაზაფხული ჩემში

ჩემს ფანჯრებში გაზაფხული, ისე ფრთხილად იპარება. სატრფოსავით დაზაფრული ჩემს მშობლებს რომ ემალება.

***

შენ რომ ჩამოჯდები საფლავის ცივ ქვაზე, და დაიწყებ თავის მართლებას, მე ზეციდან ვიფიქრებ შენი ცხოვრების დარდზე და ავზე, შენი ცრემლი იწყებს ჩემს ქვაზე უნებურად დაშვებას.