თანამგზავრი

დღეიდან ფიქრებში ოცნებებს ვხოცავ და ცას ვუყურებ ვარსკვლავებით ყელამდე სავსეს , თან ნელნელა ივსება მოთმინების უძირო ბოცა და თკივილს ისევ დარდი შეავსებს , გარეთ სუსხია , ყინვა მინებზე ნახატებს ხატავს , პორტრეტებს ,ალბათ ათასჯერ ყინვით დახათულს ,

მარტო

ადრე თუ გვიან ვიცი მოვკვდები ადგილიც უკვე შერჩეულია სიყვარულისგან გულში ნელ-ნელა უფრო ღრმად ესობიან ადრე თუ გვიან ვიცი მოვკვდები თურმე ძლიერი ვყოფილვარ ბევრად

Manchester by the sea

სულგამძვრალი ვარ, დინებაში ვპოვებ დასასრულს ... ფსკერზე დარგული უგზოუკვლოდ ჩემი გვამია და თუ შენ ნახავ, ამ სივრცის კედლებს, ფრჩხილით დაკაწრულს, აქ მე ვიყავი ! აქ არვის არ გაუხარია !

შინდისის გმირი

„ჩვენ ვართ კაცები, არ ვართ ლაჩრები, გულისკაცები და ვაჟკაცები.. ერთი ყუმბარა გვერდით თან გვიდევს, სიკვდილის შიში ვერ აგვატირებს. ბევრი ვიყავით, ერთი სამარე თხილის გულივით გავინაწილეთ"..

მომენატრე დაიკო

მომენატრა დაიკო, მე დღეს შენი დანახვა. არ მსურს მე შენს გარეშე ლექსებად გარდასახვა. როგორ, როგორ მომენატრე, შენ ხარ ჩემი პატარა, ისევ, მხოლოდ შენზე ფიქრმა მე ზღვა შემომატარა. არ მინდა მე ერთი, რომ შენ დაკგარგო მარიამ, მიყვარხარ და მენატრები შენ,

დაიკოს

მარი, ჩემო დაიკო, არ მსურს სხვასთან გაგიყო. როგორ მინდა გაიგო, ის მსურს, რომ სულ აქ იყო. აქ ვარ, შენთან, გპირდები. მე მხოლოდ შენ მჭირდები. ლამაზი ხარ, მშვენიერი, აქ ვარ შენით ბედნიერი. ბევრს არ ვიცნობ მე შენს მსგავსს, ამ პლუტონს, ვენერას, მარსს.

გაფანტული გრძნობები

უცხო სივრცეში გაფანტულ გრძნობებს, დაუფიქრებლად ჩადენილ ცოდვებს, თამბაქოს ბოლში გახვეულ განცდებს ყველა ცდილობს და ვერავინ მართმევს.

ყველაფერი მორჩა

გული ეულია ტირის ცრემლი გაილია ფიქრში, აღარ გავამტყუნებ ტირიფს ისიც მარტოა და ტირის.

სიკვდილი და მიქელ გაბრიელი

სიკვდილი და მიქელ გაბრიელი, ორნი ცხოვრობდნენ ზევით მიწაზე. მიქელ გაბრიელმა სიცოცხლის წასაღებად სიკვდილი ჩამოუშვა დედამიწაზე.

ჩემი გაფრენა

შემოიჭრება არსებობის ტკივილი ტვინში , ჩემი ხელები თავის ძარღვიდან სისხლებს რომ წურავს ... თავი მგონია ჩარლის გმირი უფერო ფილმში - მუნჯურ ენაზე რომ ვყვირივარ "ის მაინც ბრუნავს!"