ჩემი იდუმალი

ამ ჩემი ხედიდან მოჩანს ის ფიქრები, რომლებსაც ეს გული უწყვეტად ფიქრობს. მხოლოდ შენ გპირდები, ვერასდროს მივხვდები, რომ ჩემი ლექსები მარტო შენ გიხმობს. მუდმივად უცნობად მხოლოდ შენ დაგტოვებ, მაგრამ თან შენს გვერდით ვიქნები ჩუმად. მე ჩემს ყურადღებას

ღრუბელს

შუაღამისას ჩასთვლიმა ღრუბელს ნაწვიმარსა და ელვა ნაფეთბს ქუხილში წვიმას გადანაყოლი თითო ოროლა იკრებს ნაფლთებს.

და გელოდები...

...ყოველი ღამე მოლოდინია და ჩემი სევდის მოზიარე...

მიყვარს სიკვდილი

მე სიკვდილი მიყვარს მხოლოდ და არ მინდა მე სულ სხვა. გთხოვთ ტყუილით არ გამბოლოთ, ჩემში არის ამის ზღვა. მე სიკვდილი მიყვარს მხოლოდ და ვერ გადავლახავ მთებს. თქვენ არ გძალუძთ დამამონოთ, სიკვდილს სხვა ვერ გადამდებს. მე მხოლოდ სიკვდილი მიყვარს

მომნატრებიხარ

შენზე ფიქრები ქარს გავატანე და ახლა მხოლოდ მარტოობას ვგრძნობ

სამყაროს კარი

სამყაროს კართან სახელურს ვეძებ. ამოცანაა კვლავინდებული.... გამოცდა. არვიცი გონებას არ სძალუცს ეგებ. საუკუნეებს გარიდებული.... ამოხსნას .

რას გერჩოდი? რატომ მკარი დედა ხელი?!

რას გერჩოდი რატომ მკარი დედა ხელი?! რატომ?ექიმს რატომ მიეც ნება ჩემი მოკვლის

მონატრება

მიდის ჩემი დღეები, კვლავ მოდის მონატრება. აღარ, ვეღარ მასვენებს ჩემი დის მოლანდება. როგორ, როგორ მიყვარს ის, ჩემი თბილი დაიკო, ის არს ულამაზესი, ეს "შენ" უნდა გაიგო. ამ ქვეყნად ხომ სულ არავინ არ მყავს მისი მსგავსი, მის ფონზე ხომ თითქოს ყველა არს

ვნება

ღამის წყვდიადოს ჩაფლული სიჩუმე შენი სურნელით გაჟღენთილი ოთახი გაურკვეველი ფერის თვალები

მე,შენ და

მთვარე ჩუმია როგორც ყოველთვის ფიქრები ჩემში ქარიშხალს იწვევს...