მოლოდინი

წარმოიდგენს, რომ პატარა ვარდისფერ კედლებიან ოთახში მარტო არაა, მარტო არ წევს ვარდისფერი გადასაფარებლის ქვეშ და მის რბილ თოვლივით თეთრ სხეულს ოდნავ უხეში არსება ეხება, მის წვრილ ფეხებს ბალიშის უხეში „ჩიხოლივით“ გრილი ქალის შეხებასავით ედება ოდნავ

არავის უყვარხარ...არავის სჭირდები...

არავის უყვარხარ... არავის სჭირდები... და ალბათ შენც არავინ გჭირდება.... დრო გადის... ყველაფერი იცვლება უარესობისკენ... სიზმრებიც კი იცვლის ფერს...

როცა მარტოობა გიზიდავს

ხშირად თავადაც ვერ ვუგებ საკუთარ თავს.. მეკითხებიან რაღაცას, მე კი არ მესმის, სად დაფრინავო, უკვირთ, რაზეც პასუხი არ მაქვს... ფიქრი ზედმეტად გიყვარსო, მეუბნებიან, არც მე ვეწინააღმდეგები... მე ხომ ფიქრზე შეყვარებული გოგონა ვარ...

მეორედ არ იბადებიან (თავი 4)

-სიგიჟემდე მიყვარხარ.. -მაგ სიტყვების ფასი გესმოდეს, მაინც...-ირონიით ჩაილაპარაკა გოგონამ. -რომ არ მესმოდეს ზედმეტი წონის დაკლებას და ფორმაში ჩადგომის გამო ასე არ დავიტანჯებოდა-შენ არც კი შემოგიხედავს, არა ? სამაგიეროდ მიხდი ? -რა სამაგიეროს

მეორედ არ იბადებიან (თავი 3)

-ანანო, ასეთი.... ასეთი სექსუალური. იცი, როოგრ... -გაჩუმდი...მთვრალი ხარ.. ადექი, „ტაქსის“ გავაჩერებ... -იქნებ შენც წამოხვიდე, დიდი საწოლი მაქვს.. -ფხიზელი რომ იყო საკადრის პასუხს მიიღებდი-მკაცრად წარმოთქვა, ფეხზე წამოდგა და ბიჭს მზერით ანიშნა,

მწერლები მტერედებივით ეჭვიანები არიანო...

მწერლები მტრედებივით ეჭვიანები არიანო… შენც ეჭვიანი ხარ .. და თან ეს პროფესია გძულს... შეგიძლია იყო შემოდგომა და იეჭვიანო გაზაფხულის ფოთლებზე, გშურდეს აყვავებული ნუშისა და ცვალებადი აპრილის.. შეგიძლია, უბრალოდ იჯდე და იფიქრო, როგორი ნაგავია ეს

ღამე უკომპლექსოა (სრულად)

-თოვლის დედოფალო..-შარვლის ამარა გამოდის გარეთ. -შეგცივდება-ვეუბნები და თვალს ვარიდებ. -ჩემზეც ზრუნავ? -გიკვირს? -შესანიშნავი ახალი წელი იყო. -საოცარი-ვპასუხობ და ფეხზე ვდგები.მისი ტუჩები წინ მეგებება,ისევ ვგრძნობ ნამძინარევი ბაგეების შეხებას და

მეორედ არ იბადებიან (თავი 2)

-რამე ისეთი მინდა, სექსუალურიც რომ იყოს და იდუმალებით მოცულიც .. -რთული რამ გდომებიათ.. -რთული რომაა მაგიტომ მიყვარს..-ლინამ გადაიხარხარა. -დამეხმარებით ?-დაღლილი სახით შეხედა ქალს და შემდეგ ლინას, რომელიც კომფორტულად მოთავსებულიყო და იღიმოდა.

ცხოვრება უფრო გიყვარს თუ ცხოვრების იდეა ?

-ოცნება როგორ დათმე ღვინის გამო ? -სულაც არა ! ოცნების დათმობამ მორიგი სიამოვნებისკენ გამიხსნა გზა. -ეგ როგორ ? „ყველაფერი შესაძლებელია“ სად წავიდა ? -ბავშვობაში დარჩა.

ასეთი პესიმისტი რატომ ხარ ?

*** -რომ ყვარებოდი, რას იგრძნობდი ? -სიყვარული გამინახევრდებოდა და ბოლოს გაქრებოდა. -ასეთი პესიმისტი რატომ ხარ ? -რეალისტი .. *** -ყველაზე მეტად რა გიყვარს ?