წარსულის გარეშე

გეცინება საკუთარ ძველ „მეზე“, რომელიც განუწყვეტლივ იმაზე დარდობდა, რას იფიქრებდა პეტრე, პავლე და მეზობელი მაყვალა.. დგები, უფრო სწორედ, მაღვიძარა ძალით გაგდებს საწოლიდან. ჭირივით გეზარება თბილი საწოლის მიტოვება, მაგრამ მაინც სიხარულით ხტები და

ღამის 3 საათია

-ზოგჯერ რაღაც პირველად ხდება - ეშმაკურად ვუყურებ და გონებაში კადრებს ვახვევინებ - ისე შენს ექს ცოლთან გეშინოდა ? -გეყოფა -თავს მკერდზე მადებინებს.

ადამიანი - ცხოველი

მერე სხვაში გაგცვალე, უფრო სწორედ ერთმანეთს ვუბიძგეთ სიშორისაკენ.... გული დამწყდა, არასწორი შეფასებებით დამიწყე დევნა, გაუჩერებელი დევნა და მოუსვენარი ღიმილი... არა, არ გესმოდა, ვერც გაიგებდი...

განქორწინებულის დღიური (დასასრული)

არაფერია იმაზე დიდებული, უყურებდე სხვის ღიმილს და მასში საკუთარს ხედავდე, ამჩნევდე სხვის ბედნიერებას და მასშიც საკუთარს პოულობდე.

დილის ფიქრები

ნეტავ, შემეძლოს საკუთარი ცხოვრება გადავახარისხო, ადამიანები სხვადასხვა თაროებზე განვათავსო, მაგრამ როგორ გამომივა, როცა საკუთარი ტანსაცმლისთვისაც ვერ მიმიჩენია თავისი ადგილი.

განქორწინებულის დღიური (თავი 8)

-Fuck me anyway you want. ტელეფონს ვთიშავ. როგორც ჩანს, დანიელსაც არ სცალია. ასეე ხდება ხოლმე. სრულიად მარტო ვართ, როცა ერთმანეთი გვჭირდება. ადამიანზე ეგოისტი რამ ალბათ ჯერ არ დაბადებულა.

უაზროდ

თენდება, მერე ისევ ღამდება, მერე თენდება... თენდება და ასე გადის დრო, დრო დღიდან დღემდე, კვირიდან- კვირამდე, თვიდან -თვემდე... დღე აღარ მიყვარს, რადგან სულ რაღაცას ველი და იმდენად პრაგრამტულ რამეებს, ლამის საკუთარი თავი შემზიზღდეს..

განქორწინებულის დღიური (თავი 7)

მიუხედავად იმისა, რომ მას მერე არაერთ ქალთან ვიყავი, ჩემი მეუღლე, ჩემი ბაბი, ყოველთვის ერთადერთად რჩება. -და ეს არაფერს ნიშნავს ? -ეს ცოტა ბავშვური კითხვაა - ეცინება დანიელს.

განქარებული "ჩვენ"

„დავბრუნდი და მიმიღე შეცვლილი“ - მთხოვ, როგორც უძღები შვილი მამას. ჩემი პასუხი კი მხოლოდ ერთია -„ ა რ ა“. „ჩათვალე, ცხოვრებამ დამიწერა დიდი არა და სიმშვიდე საბოლოოდ დამაკარგინა“

განქორწინებულის დღიური (თავი 6)

-მინდიხარ ! - ჩემკენ იწევს, მოკლე კაბის ქვეშ ხელებს მიცურებს, ვგრძნობ, როგორ მშორდება საცვალი, უცნობის ხელები კი თეძოებზე მეხება.. ეს ყველაზე ჩემი ცხოვრების ყველზე უგრძნობი შეხებაა. არ ვიცი, რამ დამამახსოვრა ეს დეტალები.