****

რომ დაბატონებს სიცოცხლის ხანს სიკვდილის ზარი ნუთუ არა გსურს სამახსოვრო დატოვო რაღაც შთამომავლობას ემახსოვროს ხსენება შენი იქცეს საფლავად მარადიულ ბოლოხნის ჟამსაც

წამოდი მზესთან

და თუნდაც არ იყოს გაბედვა ადვილი...

აბლაბუდა

ლექსი ჰუმანურ ურთიერთიბებზე სიყავრულზე, გულისტკენაზე, გრძნობაზე, რომელიც, ალბათ ყველა ადამიანს გამოუცდია. სიყვარული ისეთვიე ჩახლართულია, როგორც აბლაბუდა. გაურქვეველი და ქაოტური, თუნცა საინტერესო და ლამაზი.

* * *

დავლევ...

საუბარი მნათთან(ლ.ა)

მთვარეც ადგა, განკაცდა და ჭიქა იღო ხელში, მითხრა, მე და ღვინომ ვიცით ვინც ვარჩიე ბევრში, ქალი მკრთალი, თითქოს ქნარი და სიმები ერთად, თქვენ მოკვდავნი ვისაც ხედავთ, ვინც მეც ვნახე ღმერთად,

ჩახუტებისას...

შენი ჩახუტება სულს რომ მიმშვიდებს და მათბობს, თავბრუსხევაში გადამდის და მათრობს.

სიჩუმე

გამოუთქმელი სიტყვების ექოში, სიჩუმე ჩაგითრევს თავის მორევში....

მეწვიმე

გრძნობისგან დაცლილს ამესახე მიმკრთალ ღიმილად...

ხანდახან

მგონია არც ვარ და ჩემს ამბავს ვიღაც იგონებს

ნანგრევები

მე დავიღალე და გული ჩემი მოჰგავს ნასახლარს