უსახელო

რომ ეს ციმციმი სულის მორჩეს დასრულდეს მართლაც ....

დიდი ქალაქი

მე დიდ ქალაქში გზები მერევა და მარტოობის მაქვს მძაფრი განცდა. ახლა წვიმების ამინდებია და დიდ ქალაქში არა ღირს დაცდა....

ჩემი ქალაქი

ოჰ როგორ მიყვარს ჩემი ქალაქი მეტროში რჯულის და გენის რევა,

სულიერი ტკივილი

სულიერ ტკივილს ვწერ მე გულიდან, დარდმა ნაღველი მიბოძა სულიდან....

***

მარადისობის წაუშლელო ფერო ნადირო, შენი არსება ამოტვიფრე ჟამთა ხანებას. ზღაპართა ამბებს გადაეცი, სიტყვებით ნათრობს, კვალი სიკვდილის არ დატოვოს ბედთა ჟამებას.

***

მიყვარხარ როგორც სიყვარულის ზღვა უნაპირო , სიხარბე მიპყრობს მიდას მეფედ ვიქცევი ალბათ . მონადირეც კი არ ხარბდება ჩემო ნადირო , ალბათ არსებობს დახამება ჩემში თვისებად .

***

ბედისწერის უკვალო გზას აღარ ვეწამე. და ჩემს სიცოცხლეს გავუძეხი დარადივითა. სიმათა სტრიქონს მეგზაურთა გზაში ვეამე . ვით ჯარისკაცი უშიშარი ზარბაზავითა.

****

მოიხვეჭ სახელს , დაწერ მასზე ამაყის ოფლით, და იმედოვნებ არ წალეკავს დროის ხანება. მაგრამ მტკიცეა და ვინ იცის არაფრის ცოდნით, თუ როგორ განსჯის ბედისწერას ჟამთა აღვსება.

****

რომ დაბატონებს სიცოცხლის ხანს სიკვდილის ზარი ნუთუ არა გსურს სამახსოვრო დატოვო რაღაც შთამომავლობას ემახსოვროს ხსენება შენი იქცეს საფლავად მარადიულ ბოლოხნის ჟამსაც

წამოდი მზესთან

და თუნდაც არ იყოს გაბედვა ადვილი...