დეტექტივობანა - (37)

საშინლად ყინავდა, ვცდილობდი ერთ ადგილზე არ გავჩერებულიყავი, ფეხებს ვაბაკუნებდი და ბოლთას ვცემდი, თუმცა მიუხედავად ჩემი ძალისხმევისა ვგრძნობდი, როგორ მემართებოდა სურდო, თვალები ცრემლით მევსებოდა, რამდენჯერმე დამაცემინა კიდეც.

განსხვავებულნი (9)

-ასე მალე? -გავხედე გაკვირვებული -ხო რა -კაი,მაგრამ არმინდა დიდი ქორწილი რა მხოლოდ სამეგობრო წრე -შევხედე საცოდავი თვალებით -როგორიც შენ გინდა ისეთი იყოს

შენ ჩემში ხარ-5

დილით ადრე გაეღვიძა...საერთოდ არ იყო შეჩვეული სხვის საწოლში ძილს...წამოდგა და ფანჯრიდან გადაიხედა...თვალი მოკრა ცისფრად მოლივლივე აუზს ჩაეღიმა და კმაყოფილმა მოირგო ტანზე ერთიანი შავი საცურაო კოსტუმი,პირსახოცს ხელი დაავლო

სიყვარულის პლანეტა

-ან ის გოგო, ან საკუთარი თავი.-მან კი საკუთარი თავი არჩია...-ეგოისტობაა, არა?! -იმედგაცრუებული ვარ...-ლენა, თავს ნუ დაიტანჯავ.-შენთვის ღმერთს არჩევნის უფლება, რომ მოეცა... მე ამირჩევდი თუ საკუთარ თავს?!

აკრძალული თამაშები (13)

-რა გულის ამრევი ხარ. -შენ კი უტვინო... -მადლობა. -ცივი წყალი დაგისხაა? -ხვდები რომ იაზვობ?

ერთხელ აივანზე (სრულად)

გაბრუებული ვიყავი, ვერც კი ვიგრძენი დრო როგორ გავიდა. მე კი ახლა უკვე მარტო დარჩენილი ვიდექი აივანზე და ვიხსენებდი მის მიერ ჩურჩულით წარმოთქმულ სიტყვებს: ,,ისევ შევხვდებით". შემდეგ კი კოცნა. უბრალო, ლოყაზე, რომელმაც ჩემი ცხოვრება სამუდამოდ არია.

ჩემი პროფესია 36_ე, 37_ე და 38_ე თავი ერთად!

სიცოცხლე მივიწყებას მიეცა? ადამიანებს, აღარ ახსოვთ, რომ შობადობაც თავდებშია... ახლა ხალხი, დაიღალა ოჯახის წევრების უკანასკნელ გზაზე გაცილებით. იქნებ აცივდა? იქნებს ადამიანების სულშიც აღარ თბილა. იქნებ და დარდებმა დაიწყეს მეფობა. იქნებ ღიმილს წრემლმა

შენით ვარსებობ

ის რომ არა მე ახლა არ ვიქნებოდი, მხოლოდ მისით შემიძლია არსებობა, ის რომ არ იყოს არც მე ვიქნებოდი, ის მხოლოდ მე მეკუთვნის და მე მხოლოდ მას ველუთვნი. ჩემი მთელი ცხოვრება ვერ წარმოვიდგენდი თუ ასე ვიქნდბოდი ვინმეზე დამოკიდებული ან ვინმე ასე თუ

ძმები (თავი 28)

-კი, რა თქმა უნდა_გამოფხიზლებულმა გამოხედა ბიჭს და მაშინვე წამოდგა -შენ გეზარება მე კი თუ ეს ჭუჭყი არ მოვიცილე რა დამასვენებს_სააბაზანოსკენ წავიდა და გაბრიელის დასანახად ტუჩი მოიკვნიტა.

დეტექტივობანა - (36)

კლინიკურ საავადმყოფოსთან, რომ მივედი დღის ორი საათი იყო, მიუხედავად კარზე მომდგარი დღესასწაულისა, შენობაში მაინც ხალხმრავლობა შეიმჩნეოდა, უმეტესობა სეზონური გრიპიდან დასნებოვნებული ადამიანები იყვნენ, ამბულატორიაში წამდაუწუმ ისმოდა ცემინებისა და