The Whispering Woods(თავი |||)

ანნამ წარბი ასწია. — რა? თუთამ თავი ოდნავ გააქნია — თითქოს სიტყვებს ტყუილის სუნი ასდიოდათ. — მისი ნაბიჯები ვიგრძენი, მაგრამ ფეხი არ დაუდგამს.

NEVER US 13

ვინაიდან, გარეთ, შემოდგომის მზე ჯერ კიდევ იჭყიტებოდა, ეზოში ჩავედით, და საქანელაში ჩავჯექით. - სან, თაიას ისევ ეხმიანები ხოლმე ?- ვკითხე უცებ. - ისე ხშირად არა, როგორც ადრე, რა იყო?- მშვიდად მიპასუხა, მზერა მზეზე გადაიტანა.

The Whispering Woods (თავი || )

ანნამ ხელები აიწია. თითებზე ცეცხლის ნაპერწკლები აანთო — მისი ძლიერი, წითური მაგია. — ვინც არ უნდა იყოს…უკვე ძალიან ახლოსაა.

შე'მიყვარდი(სრულად)

_მიყვარხარ და არც მახსოვს როდის შემიყვარდი... მგონია ,რომ სულ შენ მიყვარხარ _ მკლავები შემოხვია,ტუჩები დაუკოცნა და შემდეგ მზერა გაუსწორა_ ბავშვისთვის ტანსაცმელი შეგვიძლია ვიყიდოთ ოღონდ ბიჭისთვის და რამდენიმე თვის შემდეგ დავიწყოთ ... ექოსკოპია ჯერ არ

წარსული წარსულში (ნაწილი II ) სრულად

იესე მინდელი იჯდა უზარმაზარი მაგიდის თავში . გვერდს ერთი მხრიდან დიანა ჩადუნელი უმშვენებდა ,მეორე მხრიდან მარტა მინდელი . ერთ მუხლზე შვილიშვილი ეჯინა და მეორეზე შვილი . იქ ,მის წინ იყო აწმყო და მომავალი. ადამიანები ბევრი ჭრილობით, ცხოვრებისთვის

თეთნულდს გასძახე 7. ზღვის შვილია

- ზღვის შვილია... მაგრამ მთას ვერ გაექცევა. ვერც მე. და იმ წამს, ზამთარმა თითქოს თვალები დახუჭა, თითქოს თვითონაც არ უნდოდა შეეწყვიტა ის წამიერი სილამაზე, რაც იქ, თოვლსა და სიჩუმეს შორის იშვა.

The Whispering Woods

ანნა მოდიოდა. წითური თმა მაღლა აეკრიფა ისე, თითქოს ბრძოლას აპირებდა და არა, უბრალოდ ჩაის დალევას. მწვანე თვალები უელავდა; სახეზე მუდამ ოდნავ ირონიული, მაგრამ თბილი გამომეტყველება ჰქონდა.

რეპუტაციის თამაში 1 (18+)

_„სიყვარული“_მაჯები გაუთავისუფლა და ჩვეული მზრუნველობით დაუკოცნა._რა საინტერესო ცნებაა. „გიყვარვარ“, მაგრამ ჩემზე ჯაშუშობ, „გიყვარვარ“, მაგრამ ჩემს საიდუმლოებებს მამაშენს უყვები...მითხარი, რა პო*აში გაგიმხილე, მაგასაც გეკითხებოდა ხოლმე? თვითონ ხომ

წარსულის შიშები (სრულად)

ისტორია მტკინვეულ და გაურკვეველ გრძნობაზე,რომელიც დაყრდნობილია წარსულის დიდ შიშზე.შიში,რომელიც ყველაფერს აფუჭებს.მონათესავე სულები და გაუთავებელი გაურკვევლობა

თეთნულდს გასძახე 6. მთას ვერ გაექცევი

გარეთ ღამე ნელა ცივდებოდა, მაგრამ ოთახში თითქოს დრო გაჩერდა. და როცა ქარმა ბუხრის ალი ოდნავ აათამაშა, ყველას მოეჩვენა რომ სვანური ქარი ჩუმად ჩურჩულებდა.