დამაბრუნე წარსულში +18 (7)

ისე ჭამდა, გეგონება საყვარელი კაცის სურნელს ისრუტავსო. მთელ ტანზე ჩამოშლილი თმა მკერდსა და სხეულის სხვა ინტიმურ ნაწილებს უფარავდა. სამყაროს გენიოსის ხელით შექმნილ ხელოვნების ნიმუშს ჰგავდა მირანდა მირიანისთვის.

დაგვიანებული პატიება 4 ნაწილი

გულდასმით შევათვალიერე მოწმობა ხელში და როგორც კი მის სიყალბეში დავრწმუნდი მაშინვე უკან მაგიდაზე დავაბრუნე,გამომცდელად გადავხედე ბიჭებს და ჩემსი ეჭვები მაშინვე გამართლდა იმდენად დაძაბული სახეებით მიყურებდნენ,სწრაფად წამოვდექი და ჯერ კიდევ შოკში

მიყვარს!

შეყვარებული ვარ და თამამად ვიტყვი, რომ არ არსებობს გრძნობა ამაზე უკეთესი... შეყვარებული ვარ და მინდა იმხელა ხმაზე ვიყვირო, რომ მთელმა მსოფლიომ გაიგოს არავინ მჭირდება მის გარდა... შეყვარებული ვარ და ძარღვებში სისხლი მიჩქეფს, გული გამალეით მიცემს...

შენ მე სიყვარული მასწავლე...

ძვირფასო,სანდრო მე ამ წერილს შენ გწერ და გიხსნი ყველა იმ გრძნობას,რომელიც შენს მიმართ გამაჩნია. მართალია არ მიცნობ მაგრამ მე გიცნობ,გიცნობ იმდონემდე,რომ შემიყვარდი. ვიცი კითხულობ და იცინი და გულში ამბობ თუ როგორაა ეს შესაძლებელი,მაგრამ მერწმუნე

უცნობ გოგონას

დღეს დაგინახე სკვერში ახალი მუზის ველში რომ დაგინახე გემში გავები ლექსის ქსელში

წლების შემდეგ ისევ შენს მახეში გავები 15 თავი

ბედნიერი ვიყავი, რადგან ყველა ჩემი ახლობელი, ნათესავი თუ მეგობარი ჩემს, გვერდით იყო. დამიჯერეთ ამაზე დიდი, ბედნიერება არ არსებობს. დილით უსიამოვნო, შეგრძნებამ გამაღვიცა. თავი საშინლად მტკიოდა, თავბრუც მეხვროდა. საწოლიდან წამოდგომა დავაპირე, თუ არა

თბილისს სიყვარული და შიში მართავს ! (4 თავი)

პასუხს აღარ დაველოდე ისე გამოვედი და მანქანისკენ წავედი. სწრაფად ჩავჯექი და თათიას გამოსვლას დაველოდე. დიდხანს არც დამჭირვებია ცდა, მალევე გამოჩნდნენ ის და დემეტრე ბატონი. თათია სწრაფი ნაბიჯით მომიახლოვდა, დემეტრე კი ირონიული სახით იცდიდა.

სიყვარული როგორც სასჯელი

- კახპა-იყვირა გაცოფებულმა ალექსანდრემ -მთვრალს ჩაეძინა და კარი არ გაუღო მარიამს ხვდები?-შეხედა ვაკოს-რადღეში ჩავარდებოდა მარიამი? უნდა მომეკლა ის ქუჩის ქალი მანქანიდან კიარუნდა გადამეგდო - ეხლა რას აპირებ? მარიამს მასთან

დაქირავებული მკვლელი II თავი

და მაინც ვაგრძელებ სიცოცხლეს... ყველაფრის მიუხედავად...მაგრამ რა აზრიაქ? რისთვის გავჩნდი? ხომ არ შეიძლება ცოცხლობდე და მიზანი არ გქონდეს...სარა ის ქალი არ იყო ვინმესთვის დახმაება ეთხოვა და თავისი ტკიილი ენახებინა, მაგრამ ახლა რაღაც მართლა სერიოზული

დიდხანს ვერ იცოცხლებს

მერამდენედ? ჩემთვის ჩავიჩურჩულე და სადარბაზოდან ქვემოთ ჩავედი... სახლში ღამით დავბრუნდი, უკვე ჩასძინებოდა, რამდენიმე წუთი გაშეშებული შევყურებდი და ვერმივხმდარიყავი რა სჭირდა, ადრე ასეთი არყოფილა, ასე ცივად არასდროს მექცეოდა, არმიყვიროდა,