ერკე მიდასი - გადავხტები ფანჯრიდან

ღამის გულში, უიმედოდ ვუმზერ მთვარეს, გაფიცულს, ჩემსაებრ ისიც მარტოა, გვერდს არავინ უმშვენებს, კედლებს შევცქერ ოთახისას, შავ-ჩრდილებით გამინულს, სურვილს მიქრობს გადავხატო, ჩემი გრძნობა ფურცელზე.

ერკე მიდასი - ჩვენ გვაერთიანებს

ჩვენ გვაერთიანებს, სიყვარული და ტოტემი ღვთის, ერთიანობა იზრდება, როგორც ცაში აწვდილი ტოტები ხის, ჩვენ გვაერთიანებს, სისხლი მდუღარე, განწირული სიგიჟე გვაწვიმს, როცა შიგ გულში გრძნობებია გაყინული.

ერკე მიდასი - მამი

მე არ ვიცი, როგორ ვუთხრა და ვასწავლო ჩემ შვილს ქუჩაში, რომ კაცი გდია და ვერ იკლავს შიმშილს, როცა მკითხავს, რად გაწირა, მამი, ასე ღმერთმა? ვუპასუხო ცხოვრებაში ზოგს უმტყუნა ბედმა? მეტყვის, მათაც ხომ სურთ ბრძოლა, ნორმალური ყოფა ვერ ვეტყვი, რომ რაც

მარიონეტი (ოცდამეთხუთმეტე თავი)

საკუთარ კაბინეტში იჯდა ჩაფიქრებული შალიკაშვილი და დაცვის უფროსის მიერ მიწოდებულ საქაღალდეს ჩაჰკირკიტებდა. ფოტო მასალაზე გამოსახული იყო სულ რამდენიმე დღის წინ ნანახი მოზარდები. თითქოს არაფრით საინტერესო, არაფრით გამორჩეული ბიოგრაფიით, თუმცა ნინოს

ღმერთთა ცოდვანი (4)

მთელი ცხოვრება ცდებოდა მენეფერი... მისი ჭეშმარიტი მშობლები, იყვნენ ჰელიოპოლისის მმართველნი და მკვლელი მათი, იყო სები. მენეფერსა და მის ვაჟებს ეკუთვნოდათ ჰელიოპოლისი... შთამომავალი სებისა, იყო თაია. და დედოფალი თაია გახდებოდა გასაღები შურისძიების...

მარიონეტი (ოცდამეთოთხმეტე თავი)

თბილისში ნოემბერი იწურებოდა. მუხედავად შემოდგომის ბოლო თვისა ისეთი სუსხიანი ქარი უბერავდა შუა ზამთარი გეგონებოდა. ბახტრიონზე ერთ-ერთი კორპუსის სადარბაზოდან რეპეტიტორისგან გამოსულმა ნინომ მაისურის კაპიუშონი თავზე მოიხურა,

ღმერთთა ცოდვანი (3)

გადაიქცა მზის სვეტი უზარმაზარ სვავად და გამოემართა იგი ვეფხვებისკენ, რათა გადაერჩინათ თავიანთი დედოფალი და გადაერჩინათ კაენი, რომელიც იყო ერთადერთი სიყვარული დედოფლისა.

ნიკანდრეს სუნთქვა (თავი 2)

-Ich liebe dich - მეუბნება და გულზე მისამაგრებელ ყვითელ გულს მჩუქნის, რომელსაც აწერია "liebe"; ვინც არ იცით, აღნიშნული სიყვარულს ნიშნავს გერმანულად, გერმანული კი ნიკანდრეს საყვარელი ენაა.

ღმერთთა ცოდვანი (2)

ეს იყო ერთი წლის წინათ და მაშინ დაკოჟრდა დედოფალი ებონი ისე, რომ მხოლოდ თავად ჰქონდა იმედი საკუთარი სილამაზის დაბრუნებისა, თუმცა მთელმა სამყარომ იცოდა, ფუჭი იყო ეს იმედი... როცა ისპობა სული, მალევე ნადგურდება სხეული და არსებობს ცოდვა, რომლის გამოც,

ღმერთთა ცოდვანი (1)

- ჯადოქარი ხარ? - შემოესმა კაენის ჩუმი, აღელვებული ხმა თაიას. მყისიერ შემოტრიალდა უკან და გაჭირვებით გაარჩია მამაკაცის მუქი სახება, რომლის შავი თმა ისე ერწყმოდა ღამეს, რომ ერთმანეთს აუფერულებდნენ. თოვლივით თეთრი კანი ჰქონდა და მისი თვალები ისეთი