შეწყვიტე თოვა (სრულად)

უსიტყვოდ ამოიარა გზის პირი მირიანმა. ძვირფას ტვირთს გულში გამეტებით იხუტებდა. როცა პირველად დაინახა, ფიქრადაც კი არ გაუვლია, რომ მისი შეხების შანსი ოდესმე მაინც ექნებოდა, აი ახლა კი...

ერკე მიდასი - გესლი

კაცი ემგვანა გესლიანს, სიცოცხლის სასრულ აკორდებს ტყენი ფოთლებს რომ გვესვრიან, ვგრძნობთ სასმისს გესლით ნაკურთხებს, ეს East - ია თუ West - ია, ერთი ფასი აქვს ნაქურდალს სტუმარი არა - Guest - ია, ცვლილებას ვეღარ აუვალთ.

უდრის გულს (სრულად)

ვიჯექი ძველი ფარეხის იმ კუთხეში, სადაც ფასადის გალამაზების საჭიროებაც კი არ იდგა. ვუყურებდი იმ პატარა ლურსმნით ამოკაწრულ გაუმხელელ საიდუმლოს და ვტიროდი.

კაპრიზი (სრულად)

ჩაფიქრებული ვზივარ ფანჯარასთან და გოგოების მხიარული ხმები სადღაც შორიდან მესმის. „ არა, რისთვის ჩამოვედი აქ? რომ პაგანინის ნაცვლად ვიღაც ქართველი მაჩო შემრჩენოდა ხელში? თანაც რა შემრჩენოდა? მე რა შუაში ვარ?!“ თვალმოჭუტული ვიყურები სასტუმროს

მოთხრობა "მე და მასწავლებელი"

მოთხრობა გვიამბობს მასწავლებლის დამოკიდებულებას მოსწავლის მიმართ. მოთხრობა გვიყვება სიყვარულზე სიკეთესა და ცხოვრებისელ პრობლემებზე

N433 - წითელი ნოსტალგია

ველურ სამყაროში დაბადებული თუ დათელის თავგადასავალი — საუცხოოდ ასახავს ბედნიერების წლებს და უბედურების დღეებს, რომლებიც საუკუნეების სიღრმიდან ნაზად გვესმის.

სახლი შავი ფარდებით (სრულად)

უყურებდა მათ და ფიქრობდა, როგორი იქნებოდა მისი ცხოვრება, ისიც საშუალო სტატისტიკური გოგონა რომ ყოფილიყო, ნახევარგანაკვეთური სამსახური ჰქონოდა, გამოცდებზე ედარდა, შეყვარებულთან ჰქონოდა უაზრო და ბანალური პრობლემები და ამ პრობლემებზე საუკეთესო

ჩემო ძვირფასო…

ჩემო ძვირფასო, როცა მოხვალ, მე გავიხსენებ შენს ლამაზ თვალებს…

სიმშვიდის ზღვარზე

და, მაინც სიმართლე ყოველთვის საჭიროა, თუნდაც გვიან. არა იმისთვის, რომ დაგვტანჯოს. არა იმისთვის, რომ წარსული გადაატრიალოს. არამედ იმიტომ, რომ არ გაიმეორონ ის.

ამანთე (სრულად)

როცა რუ დავითანხმე ჩემთან, მთაში ახალ შეძენილ საოჯახო სასტუმროში, ჩამოსულიყო. თითქოს მხრებიდან უზარმაზარი ტვირთი მომშორდა. და არც მინანია. ის ბოლო ზაფხული ყველას გონებაში დარჩა, როგორც ყველაზე არანორმალური, ყველაზე გიჟური და ყველაზე სევდიანი რამ.