" შამანი,ანუ უნიჭო თამაში "(სრულად)

მთელი ერთი თვე, გაძარცვულ ხელს ვმალავდი,ვცდილობდი, თამრიკოს არ შეემჩია. წამალის მიღების წესს ზუსტად ვიცავდი. თავს უკეთესობას ვატყობდი და მიხაროდა,რომ მკურნალობა კარგად მიდიოდა.

"ამნეზია" (სრულად)

ცალტვინა! გაბრაზებით წამოვიძახე და ლიფტის ღილაკს თითი სამჯერ მივაჭირე გამეტებით.დღესვე ვიშოვნი ახალ სამსახურს! ყოფილ უფროსის მისამართით დავიმუქრე და გაზეთების ჯიხურთან მივიჭერი.

"გზაზე ანგელოზები სხედან"

-მხედავ?-გაკვირვებულმა მკითხა. -გხედავ,-ჩუმად ვუპასუხე. -როგორ? ვერავინ მამჩნევს,-გაოცება ვერ დამალა. -მეც არ ვიცი,-მხრები ავიჩეჩე და გამვლელებს გავხედე.ყველა სევდიანად მიყურებდა.

"სიყვარულის სარჩული"(სრულად)

-ამას შიო ჰქვია,-პატარა ნიამ,იქვე მდგომ ბიჭუნაზე თითის გაშვერით მითხრა და გაწითლდა.გამეღიმა,შიო ავათვალიერ-ჩავათვალიერე.კოჭებს საკმაოდ აცდენილი დაკემსილი შარვალი ეცვა,ჩამოძენძილი პერანგი მუცელს ძლივს უფარავდა.

"აღდგომა საიქიოში"(სრულად)

-ალალე?!-ხის კარზე ფრთხილად მომიკაკუნა ზაქრო ძიამ. -ჰოუ,-გავაგონე და გადაბრუნება ვცადე, გამიჭირდა.ვიწროდ ვწევარ.დაენანათ განიერი საწოლი?გავბრაზდი ჩემებზე და რის ვაი-ვაგლახით ვიცვალე გვერდი.

"ფანქრიჭამია"(სრულად)

-მოდი აქ,მოდი,-ღიმილით დამიქნია ხელი და სანამ მისკენ წავიდოდი,იღლიაში ამოჩრილი თეთრი საქაღალდე მოიმარჯვა.ვერ ვიცანი,სანამ მივუახლოვდებოდი,ათას ვინმეს მივამსგავსე,მაინც ვერ ვიცანი. როგორც კი მივედი,მაშინვე საქაღალდე გამომიწოდა.

"თეთრი მარმარილო"(სრულად)

-ელამი მაშო მოდის!-დაიძახა ერთმა და ბირჟაზე შეკრებილმა ყმაწვილებმა ფხუკუნი ატეხეს. -ჩუმად,არ გაგიგოს,-ვანომ მუჯლუგუნი წაჰკრა თედოს.თედომ საპასუხოდ თვალები დააელმა,რამაც ბიჭები უარესად ააფხუკუნა. -გეყოფა!-ხეზე,ცალი ფეხით მიყუდებულმა სანდრომ შუბლი

"შენზე ფიქრებში"

აკვიატებულ შენზე ფიქრებში, საათის ისრებმა ბევრი წრე მოხაზეს. იქნებ იკადრო,გახვიდე,რას მერჩი? ტვინის უჯრედებს გასაღებს მოვარგებ.

"ჭორბიურო"(სრულად)

თორდიას მიერ ქალაქის ტელეფონის დადგმამ დიდი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია.ორსართულიან სადარბაზოს მაცხოვრებლები ჯერ შეფარული შურით და ერთმანეთთან ჭორაობით იფარგლებოდნენ,შემდეგ ღიადაც არ ერიდებოდნენ პალიკოს კბენას.

"გასამდა"(სრულად)

იისფერი სუსტი სინათლე ოდნავ ანათებდა დარბაზს.მრგვალ მაგიდებთან მსხდომნი აჩრდილებივით ირეკლებოდნენ კედლებზე.წყნარი მუსიკა თავბრუს ახვევდა დარბაზში მყოფ სასმლით გაბრუებულ ადამიანებს.სიგარეტის კვამლს გასასვლელი ვერ ეპოვნა და ჭერზე გაწოლილიყო ნისლივით.