"სხვისი ცოლი"(სრულად)

მთის კალთაზე შეფენილ ცხვრის ფარას ჯიშიანი ნაგაზები დასდგომოდნენ დარაჯად.გარშემო უვლიდნენ და მახვილი თვალით მიდამოს ზვერავდნენ.წვრილფეხი მშვიდად წიწკნიდა ხასხასა ბალახს.

ბერო(სრულად +18)

ტყისკენ მიმავალ გზაზე, სატვირთომ დიდი სისწრაფით გააპო ჯერაც შეულახავი თოვლი.გზას ისე ზიგზაგით მიიკვლევდა,მძღოლი ნასვამი გეგონებოდა. საბურავების შავი კვალი დიდ ლაქასავით დაეტყო მიწას,აშკარა იყო სადღაც ტალახში ევლო.

"კრიალოსანი"{სრულად}

მზე შემოხვეოდა შავ ზღვას და ურცხვად უკოცნიდა ნაპირს,გაბრაზებული ზღვა ტალღებით ცდილობდა აბეზარის მოშორებას. ზვირთებს გამეტებით ახეთქებდა სანაპირო ზოლს და თუ კი რამ ხვდებოდა გზაზე,თან მიითრევდა.

"სანამ შაშვი იგალობებს"(სრულად)

-უჰ,ძალიან ცხელა,-ჩაილაპარაკა მაგიდასთან მჯდომმა მამაკაცმა და დასველებული ცხვირსახოცი კისერზე ჩამოიდო. -შენ რა გენაღვლება ხვალიდან შვებულებაში გადიხარ ,ჩვენ ვიკითხოთ,-მეორე მაგიდიდან მამაკაცი წამოდგა და ცივი ბორჯომის ბოთლი რაკრაკით ჩაუშვა ყელში.

"განსაცდელი"(სრულად)

თოვლ-ჭყაპიან გზაზე თმაგაწეწილი და ფეხშიშველი ქალი მირბოდა,სახე ერთიანად გაფითრებოდა და დახეთქილ ტუჩებზე მელნისფერი დასდებოდა.დრო და დრო შეშინებული იყურებოდა უკან და სისხლიან ხელებს ტანზე ისვამდა.

"ჩელენტანო"(სრულად)

მაყვალს ჭორიკანა ქალივით გამოეყო ბარდებიდან შავი დაჭყეტილი თვალები და ქალს „აკვირდებოდა“,რომელიც მის წინ მოჩუხჩუხე რუში ხავსიან ქვაზე დაცურებულიყო და მუხლი გადატყავებოდა.-მაინც, მოგწვდები!

"შეჩერდი მტკვარო"(სრულად)

-გულიზარა ,გულიზარა ,- ყიჟინით დარბოდნენ უბნის ბავშვები და ასფალტის მთელ სიგრძეზე ,ცარცით ჯვრებს ხატავდნენ. გულამოვარდნილები შეცვივდნენ იტალიურ ეზოში ,რკინის ორნამენტებიან კარიდან,თვალები ამოყვეს და დაელოდნენ როდის ჩაივლიდა იეზიდი გულიზარა.

ბერო(დასასრული)

გაზაფხულის ბოლო თვე ,ზაფხულს ამზითვებდა. გულუხვად გადაემწვანებინა არე-მარე.მარწყვის ბუჩქებს, წითელი მძივები აესხათ და კოპწიაობდნენ.ბეტონდასხმულ ტერასაზე, ხანშიშესული ქალი,ძირს გაფენილ ფარდაგზე დამჯდარიყო,

ბერო(თავი11)

-მარინე ძალო! მარინე ძალო!-ეზოსთან შედგა ყმაწვილი. შიგნიდან ღრენის და ყეფის ხმა გაისმა,მეცხვარე ძაღლი სისწრაფით გამოქანდა და ჭიშკრის ძირში გამოთხრილ ორმოში ცხვირი გამოყო. -რაო,დუდუ?-დაუყვავა და კარში გამოსულ, შავებში გახვეულ ქალს მიუბრუნდა.

ბერო(თავი10)+18

მთვარის შუქი შეუპოვრად ანათებდა გარემოს.ალაგ-ალაგ გაყინული თოვლი, ალმასივით ბრწყინავდა. ნაძვნარში ,ხეებს ამოფარებულ მამაკაცებს ,სხეული დასჭიმოდათ და დაძაბულები იდგნენ.მთელი ყურადღება ბანაკისკენ ჰქონდათ გადატანილი.