ნარეკალა

ლამაზი იყო მაისო,საშუალო სიმაღლისა.თეთრი პირსახითა და ფოსოებში ღრმად ჩამჯდარი დიდი შავი თვალებით. თმაც მუქი,მუდამ უკან გადაწეული და ცხენის კუდივით კოხტად,ზურგზე მოთამაშე..

" ცარუხა"

- რა დამჭკნარი და პატარა კონებია?- უკმაყოფილოდ შეათამაშა ხელში და პატარა დახლზე დააბრუნა. - რას ამბობ,შვილო,უთენია გამოვკრიფე,გადარჩეულია და კონაც საკმაოა,- შავი თავსაფრიდან ძლივს უჩანდა სახე დედაკაცს.

" ადამიანად დაბადებული"

ერთ საფლავთან დაბალ, ბეტონის ღობეზე იჯდა და საკურთხად დატოვებულ პურს შეექცეოდა. იქვე ბოთლით ღვინოც ედგა..

" ზირა "

თბილისელი იეზიდი იყო ზირა.თექვსმეტი წლისა მშობლების ჩუმად გაჰყვა ქართველ სერგოს. ერთი დანახვით ჩაუვარდა გულში სტუდენტ სერგოს პატარა გოგო..

" ორმო " ( სრულად)

- პატრონი არა ჰყავს ჩვენს სოფელსა,არა!- დანანებით გაიქნია თავი ელიამ და უზარმაზარ ორმოს ჩახედა,რომელიც გზის პირიდან რამოდენიმე მეტრში იყო. არავინ იცის,როდის ჩავარდა ის ადგილი ..

"ვეფხვისფერთვალება" (სრულად)

შემთხვევით შევხვდი. აუარება ხალხში მაინც და მაინც ჩემზე შეაჩერა ვეფხვისფერი თვალები, მიზანში ამომიღო და ჩემსკენ წამოვიდა.შევცბი..

"არნახული"

შემინულ კარზე ისე მოუთმენლად და ძლიერად ვაკაკუნებდი,ერთი სული მქონდა,დროზე გაღებულიყო და მეხარებინა ჩემი დიადი იდეა,რომლის განხორციელებაშიც დახმარება მჭირდებოდა..

უსათაურო

იმ წელს ნაადრევად დაგვიზამთრდა.დაუნანებლად,უხვად ჩამოყარა თოვლი.თითქოს ამის მეტი არაფერი გვეთხოვოს მამაზეციერისთვის.

" ოდიგოს ტაფუ " ( სრულად)

-ერთი მაგარი ამბავი მაქვს,- მაგიდაზე საქმიანად ჩამოაწყო იდაყვები კახამ და მე და ზეზვას თვალი მოგვატარა. -მოვიდა,იდეების გენერატორი,-ვთქვი სიცილით.

"ანკესი"

-მეც მინდა დიდთავა და ხალებიანი!-ნაბოლარა ილიკო ხელს სტაცებდა თევზებს და უკანმოუხედავად გარბოდა. როგორ უყვარდა ეს ხმები ვანოს.მთელი დღე,კმაყოფილი და ბედნიერი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.