მავნე ჩვევები

ჩვენ სიგარეტსაც ვეწეოდით ისე ლამაზად, რომ მავნე ჩვევა, სულ არ ერქვა იმ წუთას ამას და აივანზე მუდამ გვედგა ქაღალდის ჭიქა, ყვავილებს შორის დამალული საფერფლის ნაცვლად...

Human Sadness

5°- ია..წვიმის წვეთების ხმა ისმის გარედან, თითქოს ერთმანეთს ასწრებენ სახურავზე დაცემას.სამსახურში მაგვიანდება და საჩქაროდ ვდგები საწოლიდან. მაინც და მაინც ამდროს მიჭირს ყურსასმენების პოვნა როდესაც მაგვიანდება და უხასიათოდ ვარ. როგორც იქნა

რაც არავის ახსოვს

ყველაფერი კარგი სხვისთვისაა. მზეც, წვიმაც, სიმშვიდეც. ნათელი კუთხე მუდამ სხვას ხვდება, სხვას უმღერის წვიმა, ქარიც სხვის ფარდებს ეთამაშება.

კალმის აჯანყება

„იცოდი, რომ ასე მოხდებოდა?“ — იკითხა მარგომ. იგომ უპასუხა: „ვიცი, რომ ყველაფერი, რასაც იწყებ, თავისას ითხოვს. წერას სურს სიჩუმე. ხსნას — ტყვეობა. თავისუფლებას კი მსხვერპლი.“ „ჩაი აქ ყოველთვის თბილია,“ — გაიფიქრა იგომ. „ის ისევეა დაკავშირებული

რაღაც ნაცნობი

.....ეს შეხება არ იყო ვნებითი. არც სულ ახლოს და არც შორს — არამედ ისე, თითქოს სადღაც იმ შუაში, სადაც სიჩუმეს ადამიანი ენდობა.....

"როდესაც სიყვარული გასამართლდება"...

ვერასდროს გავიგებ, როგორ შეიძლება ადამიანმა იფიქროს, რომ სიყვარული ნებისმიერი ფორმით, ცოდვაა და მის გამო ღმერთი ადამიანს მისგან სამუდამოდ განაშორებს....

*** ( სრულად )

რა უცნაური რამეა სიკვდილი. ისე მოგადგება კარზე,ვერც გაიგებ.

ხათუნას

დღეები გადის, და თითქოს დრო ყველაფერს არბილებსო, ამბობენ — მაგრამ მე მხოლოდ უფრო მძაფრად ვგრძნობ, როგორ მაკლიხარ.

შენ ჩემი გაზაფხული ხარ

მახსოვს ბავშვობაში ყველაზე მეტად ეს პერიოდი მიყვარდა, ჰაერში გაჟღენთილი იმ გაზაფხულის სუნი რომელსაც ასე გულმოდგინედ ველოდებოდი ცივი ზამთრის შემდეგ.

გისოსებს მიღმა

„შენი წერილი ერთადერთია, რაც აქ სუნთქვას არ მავიწყებს. ვარსკვლავებს რომ უყურებ, გახსოვდეს – მეც იქ ვარ. ყოველ ღამეს, იმავე ცის ქვეშ, შენს მოლოდინში.”