აღარ დავბრუნდები

"ყოველთვის, როცა თვალებში გიყურებ საკუთარ თავს ვხედავ. ვფიქრობ და მგონია, რომ მე და შენ შორის მანძილი 9,8-აა. ყოველთვის, როცა გეხები შენს გულისცემას ვგრძნობ და ჟრუანტელი მივლის".

წერილი შენ...შენისგან!..

ახლა ღამეა,უკუნითი,უძირო და სევდიანი...ოთახში,სადაც მხოლოდ ერთი ფანჯარაა,მარტოობას გაუდგამს ფესვები,თანაც ისე ღრმად,რომ მისი ამოძირკვა უკვე შეუძლებელია...ისე მტკიცედ,რომ მთლიანად შეუსისხლხორცებიათ ერთმანეთი ოთახს და მარტოობას

მარტოობის სურნელი

და მაინც რა სუნი აქვს ამისთანა რომ ჩემი სხეული მისკენ მიილტვის, თითქოს ყველა არომატულ სუნზე მეტად მიზიდავს და თანდათან თავბრუს მახვევს, მხვევს მარტოობა თავის მარწუხებს და ცდილობს რომ აღარ გამიშვას, რაც ყველაზე საოცრება არც

Lost Girl

მხოლოდ შენ, რომ შენს გარეშე სიტყვა კარგად მხოლოდ უაზრო ბგერებია..შენს გარეშე ყველაფერი უაზრობაა შენ იცოდ ი მაგრამ მაინც წახვედი ცარიელ სამყაროში კიდევ უფრო დაცარიელებული დამტოვე სახლში შემოსვლისას შენი სურნელი აღარ ტრიალებს ეველინ..

ლიანდაგები

სულ სხვა დასასრული. მე ის მიყვარს..მაგრამ არასდროს გავყვები მას თვალ ახვეული მთის მწვერვალზე. რადგან ყველა ადამიანში ცხოვრობს დემონი,რომელიც ერთ დღეს ცოცხლდება სულში და გონებას გირევს..როგორც მე. ლიანდაგები..ეს იყო ჩემი დასასრული და დასაწყისიც.

დრო მიდის

აწი ვეღარავის ვეტყვი, რომ აღარ მინდა იმ ადამიანად ყოფნა, რომლადაც ვიქეცი, აწი ვერავის გადავუშლი გულს ბოლომდე, ვერ ვუწილადებ სევდასა თუ სიხარულს, ბედნიერებას თუ უბედურებას.

სევდიანია არ წაიკითხო

სულ მასზე მეფიქრება და იმ დროზე,როდესაც ერთად ვთამაშობდით სახლში.ჩვენ ბავშვობაში არაფერი არ გვქონდა,ყოველთვის ყველაფერი გვაკლდა,მაგრამ ერთმანეთი გვყავდა.

გკითხავ!

-სიყვარულის გჯერა ზურა? -არ ვიცი როგორ აგიხსნა, მაბნევს მაგ გრძნობაზე ფიქრი ... არის პერიოდები როცა მჯერა, მერე ყალბ ურთიერთობებს ვაწყდები ჩემს ირგვლივ მყოფ ადამიანებს შორის....

უკანასკნელი ღამე....

რა შეიძლება ითქვას ტკივილზე?- ეს ხომ ემოციაა გაუსაძლისად მძიმე, უსახელოა ყველა შეგრძნება რასაც სევდა და ტკივილის შერწყმა იწვევს.... პატარა სოფლის ჩაბნელებული შუკებიდანმხოლოდ მომცრო ხის ქოხის სარკმლიდან გამომავალი შუქი ფანტავდა ღამის ბურუსს....

კადრები მოგონებებიდან

წითელი ღვინო და ის ფიქრი, რომ ცუდად ხარ, შენს ემოციებს უარესად აგდებს სიღრმიდან მაღლა და გიჭირს გამოფხიზლება, იმდენად, რომ სუნთქვა გეკვრის, წამიერად გადახვალ იმ სამყაროში, რომელ სამყაროსაც ძალიან დიდი ხანი აიგნორებდი