საიდან მოვდივარ, როცა არ მახსოვს?

არ ვიცოდი, ვის სახელს ვატარებდი, მაგრამ ვიცოდი — ისიც უკვე არ იყო ჩემი. უბრალოდ ასე მეძახდნენ, ვისაც ვუყვარდი, მანამდე, სანამ საკუთარი თავი დავივიწყე. ახლა მხოლოდ ნომერი მაქვს: AX-12 — არქიტექტორი. მეოთხე თაობის მოდული.

ქალი ფანჯარაში

გარეთ წვიმს. ცა ზუსტად ისეთი მოღრუბლულია, როგორიც ახალგაზრდა ქალი, რომელიც დახურული ფანჯრიდან იყურება. ის ისეთი მარტოსულია, ალბათ ცაც მისი თანაგრძნობით ატირდა.

ჩემი აზრი

შეცდომებს ყველა ვუშვებთ. მთავარია, ამ შეცდომების შემხედვარეებმა, სწორად მოქმედება ვისწავლოთ.

წითელი

დღეს პირველი პაემანი მქონდა. ან იქნებ, პირველი მას შემდეგ, რაც შენგან, წავედი.

ბროლი (სრულიად)

მე არ ვიცი, როგორ უნდა შემზიზღდეს ადამიანი რომელიც ერთ დროს მიყვარდა. იმას რომ თვალად სინათლე ჩაუქვრებოდა მეც ერთიანად ვქრებოდი.

მე,ბედნიერი და უბედური

ერთმანეთს თავაზიანად და უცხოდ გავუღიმებთ, თითქოს ის ტკივილი და მოგონებები,რაც ერთმანეთს დავუტოვეთ საკმაოდ ღრმად დავმარხეთ, მაგრამ მაინც ვერ დავივიწყეთ. გავიხსენებთ თუ როგორი პატარები, გულუბრყვილოები და სულელები ვიყავით. მე ყურში შენი ხმა უცხოდ

არასწორი ოცნებები

ჩემი ცოლი ლამაზი ქალია. დიდი უძირო და სევდიანი, მწვანე თვალებით. როცა თვალებში ვუყურებ სხვას ვეღარაფერს ვამჩნევ. ჩემი ცოლი დღესაც ისეთივე აღფრთოვანებას იწვევს ჩემში, როგორსაც მაშინ, როცა ის პირველად დავინახე. მაგრამ დღეს მის თვალებს სულ უფრო

დე, მაპატიე…

ბოდიში, რომ დარდი გასწავლე და დღე ჩემზე ფიქრით იწყება და ღამე, როცა მშვიდად უნდა გეძინოს ჩემზე დარდში ათენებ, რადგან არ ვგავარ შენს სხვა შვილებს და ეს ცალკე ტკივილია შენთვის.

მავნე ჩვევები

ჩვენ სიგარეტსაც ვეწეოდით ისე ლამაზად, რომ მავნე ჩვევა, სულ არ ერქვა იმ წუთას ამას და აივანზე მუდამ გვედგა ქაღალდის ჭიქა, ყვავილებს შორის დამალული საფერფლის ნაცვლად...

Human Sadness

5°- ია..წვიმის წვეთების ხმა ისმის გარედან, თითქოს ერთმანეთს ასწრებენ სახურავზე დაცემას.სამსახურში მაგვიანდება და საჩქაროდ ვდგები საწოლიდან. მაინც და მაინც ამდროს მიჭირს ყურსასმენების პოვნა როდესაც მაგვიანდება და უხასიათოდ ვარ. როგორც იქნა