ჯადოსნური მტვრის ილუზია

სიცარიელე თაროებს შორის

თეთნულდს გასძახე

შებინდდებოდა თუ არა მწვერვალ თეთნულდიდან ცეცხლის სახით კოშკში მფარველი ანგელოზი შემოდიოდა, კოშკში მყოფნი ლოცვას იწყებდნენ. ანგელოზი კოშკში მცხოვრებს მანამ მფარველობდა, სანამ ამ კოშკიდან სხვა გვარის კაცი არ მოკლეს.

შემოდგომა

მოუსვენარი ბავშვი ვიყავი, საკმაოდ რთული. მეგობრები არ მყავდა, ყოველთვის საკუთარ თავთან მარტო ვიყავი და ვერავინ ვერ ხვდებოდა, როგორ მიჭირდა. ეკლესიასთან ახლოს ვცხოვრობდი, ხშირად მესმოდა წირვა-ლოცვის ხმა, როგორც წესი ეს ხმა სიმშვიდის მომტანი უნდა

ამბობენ, დიდ სიყვარულს დიდი სიძულვილი მოსდევსო.

ამბობენ, დიდ სიყვარულს დიდი სიძულვილი მოსდევსო. არ მჯეროდა და ვერ წარმომედგინა-როგორ შეიძლებოდა ის ადამიანი,

ჯადოსნური სამყარო

ყველას გვაქვს ოცნებაში ჩვენი ჯადოსნური სამყარო. სამყარო, რომელიც მხოლოდ ჩვენში არსებობს. სამყარო, რომელიც განსხვავდება ჩვენ ირგვლივ არსებული შავ-თეთრი სამყაროსგან.

საკუთარ სიღრმეში ჩაძირულის ფიქრები

ძალიან დავიღალე. იმდენად დავიღალე, რომ მგონია უკვე ვეღარასდროს დავისვენებ. თითქოს ჩემსავე სიღრმეში ჩავიძირე და ვეღარ ამოვდივარ.

თავისუფლების ფანჯარა

ყაზბეგის სიჩუმეში დამალული საუბარი საკუთარ თავთან

აბსურდების სასაფლაო.

ვის სახელზე მღერის მომრერალი ხე? და წახვიდოდი თუ არა პეპლებთან ჩაის დასალევად? ამ აბსურდული სიტყვების კორიანტელში,იპოვო შენს თავს… შიში მოიშორე.

მოგონებიდან

ადამიანები მოგონებებით აგრძელებენ ცხოვრებას, საყვარელ ადამიანებს მათ გონებაში წარმოიდგენენ და საკუთარ თავებს იმედს აძლევენ, რომ ისევ დაბრუნდებიან. ნეტავ მართლაც შეეძლოთ დაბრუნება, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ყოველთვის ჩვენ გვერდით არიან, როგორც

მოგონებიდან

ადამიანები მოგონებებით აგრძელებენ ცხოვრებას, საყვარელ ადამიანებს მათ გონებაში წარმოიდგენენ და საკუთარ თავებს იმედს აძლევენ, რომ ისევ დაბრუნდებიან. ნეტავ მართლაც შეეძლოთ დაბრუნება, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ყოველთვის ჩვენ გვერდით არიან, როგორც