последний путь на море (დასასრული)

იცით როგორი იყო იმ დღეს ზღვა? კამკამა და წყნარი. მიუხედავად იმისა, რომ ჯერ ისევ გაზაფხული იყო და მზეს კარგად არ დაეცხუნა, წყალი მაინც გასაოცრად თბილი იყო. სანამ ბოლომდე არ შევიგრძნობდი და არ ავინაზღაურებდი დაკარგულ წუთებს იქამდე ვაპირებდი ცურვას,

последний путь на море (ნაწილი მეოთხე)

-იყოს ისე როგორც თქვენ გნებავთ, სერ! -ბოლო ხმაზე ვიცინოდი, როცა ოთახში შემიყვანა და ლოგინზე დამაგდო. (ზუსტადაც დამაგდო). უკვე მესამედ ვწვებოდი ამ მამაკაცთან და უკვე მესამედ შევიგრძნობდი რაღაც ახალსა და აღუწერელ გრძნობებს. მესამედ ვგრძნობდი მის

последний путь на море (ნაწილი მესამე)

-მე? არაფერი რა უნდა მინდოდეს. -ვითომ არ დავიბენი, არადა სადაც იყო ვიტირებდი. -ჩემს სააბაზანოში რა გინდა? -ჩემი გამიფუჭდა და... -არც კი გაღიმებია. -კაი რა იყო? უბრალოდ შენს სანახავად მოვედი. -მოგენატრე? -არც მიფიქრია შენზე. -გეტყობა. აბა აქ რა

последний путь на море (ნაწილი მეორე)

კიდევ ერთხელ გთხოვთ თქვენი აზრი დააფიქსიროთ კომენტარებში <3 პირველი ისტორიაა, რომელსაც ვდებ და ძალიან მაინტერესებს!ის უნდა მომეკლა რამდენიმე საათში. გამიღიმა და თავის მოტოციკლეტზე შემოჯდა.. Harley-davidson მაგის ყოფილა. ხო ვთქვი ამაზე ძნელი

последний путь на море

აუ თავი... ამდენი რამ დამალევინა.. აი ის ბოლო არ უნდა დამელია..ჩუმად გამეცინა. არადა ბოლო რომელი იყო არც კი მახსოვს. ასე ცუდად არასდროს ვყოფილვარ. დავიჯერო ამდენი დავლიე? მემგონი სხვა რამეშია საქმე. აუ სულ არ მინდოდა დაბადების დღის აღნიშვნა რაა..