სამი მიზეზი (10 თავი)

-უნდა ვილაპარაკოთ არა?_ღრმად ამოიოხრა განომ. -რა თქმა უნდა, დაჯექით, იმედია აზრზე მალე მოვალ_სახეზე ხელები ჩამოისვა კაცმა -ყოველდღე ხომ არ ხვდები მკვდრად შერაცხულ შვილებს. -მამა წყალი ხომ არ გინდა? სახეზე ფერი არ გადევს._მის წინ ჩაიმუხლა რატიმ

უ'საზღვროდ (დასასრული)

უ,საზღვროდ გაგრძელდება... უ'საზღვროდ უყვართ უ'საზღვროდ ენდობიან უ'საზღვროდ სჯერათ იქ სადაც სიგიჟეს საზღვრები არ აქვს . გრძნობები

უ'საზღვროდ / 30 /

საქართველოში აღარც მახსოვს ბოლოს რომელი ზაფხული გავატარე ... დარწმუნებული ვარ კარგად გავერთობი. გიჟუნია ნუციკო კი წავიდა გაურკვეველი მიმართულებით , მაგრამ მაინც _გაურკვეველით რატომ მშობლებთან არ წავიდა? _ისე უცებ მიეფარა თვალს მე არ ვიცი

ბრუნვადი გრძნობები(სრულად)

-სალო,დარწმუნებული ხარ რომ უნდა წახვიდე იმ წვეულებაზე?-შეწუხებული ხმით კითხა მარიამმა მის საუკეთესო მეგობარს,რომელიც სარკესთან ტრიალებდა და ვინ იცის მერამდენედ ამოწმებდა საკუთარ თავს, რომ ძალიან მაგრად გამოიყურებოდა -დარწმუნებული რომ არ ვიყო, ახლა

სამი მიზეზი (9 თავი)

ორი გამხდარი ახალგაზრდის სხეული ბარის მოპირდაპირე ქუჩის ტროტუარზე ჩამომჯდარიყო და დუმილის დარღვევას ვერცერთი ბედავდა. -ანუ მოიცა, ანუ, აუ განო ჩემი და ხარ?_თვალები გაუბრწყინდა ბიჭს და დობის კანდიდატს მოუბრუნდა. -არ ვიცი რატი, ისტორიები ემთხვევა,

ტირანის მახეში #9 (+18)

კარს ვხურავ და უკან მივყვები,მისაღებისკენ,იმის და მიუხედავად,რომ ნაწყენი ვარ დღევანდელის გამო,მისი დანახვა მაინც ყველაფერს მავიწყებს,რატომ ხდება ასე ყოველთვის,რატომ?! სავარძელში თავსდება,ფეხებს ფართოდ შლის და მიყურებს.

გიჟური დღეები - დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !

რამდენჯერმე ძლიერად დავაბრახუნე კარებზე და სანდროს ჩაწყვეტილი ხმით დაძახებული „მოვდივარ“იც გავიგე. თმა აბურძგნულმა და სასმლის ბოთლით შეიარაღებულმა გამიღო კარი. თვალები ჭყიტა მე, რომ დამინახა. ახლა ისეთი საყვარელი იყო, ცოტა ხნის წინ გაჩენილი დარტყმის

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი X თავი (ნაწილი II)

ნიამ ჭავჭავაძის გამზირზე , ერთ- ერთი საცხოვრებელი კორპუსის ეზოში შეაყენა მანქანა და იქიდან გადმოსული ჩქარი ნაბიჯით დაიძრა სადარბაზოსაკენ. ლიფტი არ გამოუყენებია, ფეხით სწრაფად აუყვა კიბეებს მესამე სართულამდე

შემოდგომა, ზამთარი, ფოთლები და თოვლი

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გაყვითლებულან და ჩემთან ცვივა. ვიცი შენ გზაზე არ შემომხვდები და შენს გარეშე მე ძლიერ მცივა. შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები გახუნებულან, დამჭკნარან საწყლად. ვიცი, რომ შენ ვერ განმეორდები, ვერსად ვერ გნახავ თუნდაც ჩემს წამლად.

გიჟური დღეები (თავი 19)

შენს ოპერაციას აფინანსებენ ბეღურა! - ყველანაირი შესავლების გარეშე მაჯახა. თვალები გამიშეშდა და ხმაურით გადავაგორა ნერწყვი. „ოპერაცია“...“ოპერაცია“. ახლა, ალბათ ცისარტყელას ფერებმა გადამიარეს სახეზე. იმის წარმოდგენა, რომ მე ისევ დავინახავ, მამუნჯებს.