და ალბათ…

ალბათ, თითქმის ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა , საკუთარ თავში იკეტები , და ფიქრობ რომ , საკუთარ თავს არ ეკუთვნი, ეს ფიქრი თავს არ განებებს შინაგანად გჭამს , და გაიძულებს რომ საკუთარი თავის რწმენა საბოლოოდ მიწასთან გაგათელინოს , თუმცა დადგება

ალბათ

ასე გავიგე დალიაო და დარდი მოიკლა, ალბათ. ასე გავიგე მთვრალიაო და სიყვარყლს მიხსნის ახლა.

ალბათ

მზეში ჩამქრალი დნება სანთელი უნიათოდ კრთის ბედის ვარსკვლავი. გამიწყვდიადდა თითქოს ნათელი ალბათ ითხრება ჩემი საფლავი.

მივყვები ქუჩებს,ერთ დროს ალბათ,ჩემთვის ნაცნობებს!

ზოგჯერ მგონია სიზმარია ეს ყველაფერი,მივყვები ქუჩებს ერთ დროს,ჩემთვის ალბათ ნაცნობებს,მაგრამ ცუდია აღარ მიდგას არავინ გვერდში ცუდია, რადგან არ წავიდნენ უფრო დამტოვეს..! ახლა მარტო ვარ

კვლავაც არ დავრჩები ალბათ მოგებულად

"წასვლა გამიგია, მაგრამ - პოეტურად! არის მიტოვებაც, მაგრამ - გალანტური!" კვლავაც არ დავრჩები ალბათ მოგებულად, შენ კი კვლავ იქნები, ალბათ დამა გული. საცოდავი გული კვლავ შეშლილი არის, ძლიერ უყვარხარ და ბოლო ხმაზე ბღავის. მისი მძიმე სევდა ამ

უცნაური ამინდი

ალბათ რომანტიულია ღამე, წვიმიან დღეც,თოვლის ფიფქები რომ ბარდნის და თეთრად შემოსავსს მთებს,მდელოსაც

მე მია ( თავი l , ll , lll , lV )

-დამაცა დამაცა დამაცა ეს მიაა? (ამბობს მის გვერძე მდგარი „მულატი“ (ანუ არაა შავკანიანი მაგრამ არც შავგვრემანი) გოგო) ძალიან დიდ გაურკვევლობაში ვარ საიდან მიცნობს ესს? ალბათ მოასწრო ჩემზე მოყოლა?

მე და ჩემი სიყვარული

გული ნაღველით დამძიმდა, ჩემი წლები კი გაფრინდა. აქ ერთი გრძნობა ატირდა. შენს გარდა არვინ არ მინდა! გაურკვეველ პიროვნებას ეს წერილი მივწერე. ალბათ, ჩემთვის იმ ოცნებას გული რომ დავისერე. ცოტა ხნის წინ მითქვამს ერთი: "მთავარია ლექსები." აი მოწმე ხომ

როცა მზე ჩავა

ალბათ იწვიმებს როცა მზე ჩავა, და ჩვენ ხმამაღლა შევიხსნით დუმილს, მერე სურვილი გვექნება შავი, მერე სურვილი გვექნება უმი.

"გატაცებული" (თავი 2)

ირგვლივ საშინელი სიცივეა. თვალების გახელის თავი არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა და მცივა. ბოლოს დიდი ძალისხმევის შემდეგ თვალებს ოდნავ ვახელ. ბნელა. ბნელა და ცივა. საშინელი ნესტის სუნია.ალბათ, სარდაფში ვარ.