არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(5)

იმ საღამოს კარგად გავერთეთ. ბევრი არ დამილევია. მეორე დღეს რატომღაც ადრე გამეღვიძა და ვეღარ დავიძინე. საწოლშიც ვეღარ გავჩერდი. სესილის ოთახში შევიხედე, ჯერ კიდევ ეძინა. აივანზე გავედი, დილის სუსხი დამეტაკა და ეკლებად დამაყარა ტანზე. მესიამოვნა დილის

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(4)

-მაგათ გამო ჩემი და მთელი დღეები გამოკეტილი ზის სახლში! ოღონდ თვითონ არაფერი მოიკლონ და სუფეხებზე კიდ*** სესილი! არმინდა მაგათ ბინძურ სისხლზე ხელის გასვრა და სანამ დროა სესილი უნდა მოვაშორო იქაურობას. რაც შეიძლება მალე უნდა გადმოვიყვანო ჩემთან. თავს

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(3)

საქმე იმაში იყო, რომ დიდი ხანია ვატყობ, რომ საბას სესილი შეყვარებია. თან უტყდება, ვერ მეუბნება, ალბათ ჩემი რეაქციის ეშინია. მე კი საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს. მითუმეტეს, რომ ცოტახნის წინ სესილიც გამომიტყდა საბასადმი

არაფრის სუნო, მე შენ მიყვარხარ(2)

ანასტასიას სახლში მიცილების შემდეგ მეც მაშინვე სახლში დავბრუნდი. საშინელ ნაბახუსევზე ვიყავი, თავი მისკდებოდა.მოპირდაპირე კორპუსში ახალი მოსახლეები გადმოდიოდნენ: ახალგაზრდა ოჯახი, დაახლოებით 2 წლის ბავშვი და ვიღაც ქალი. ეს ალბათ რომელიმეს დედა იყო.

არაფერი,მხოლოდ არაფერი და არაფერი არაფრის გარდა..

ეს ერთი უბრალო ჩანაწერია არაფერზე.ან რაზე უნდა დაწეროს ადამიანმა,რომელიც არაფერს ხედავს არაფრის გარდა.ჰოდა მეც ვწერ მის აღმატებულება არაფერზე…

არაფრის მომცემი ჩანახატი, სადაც მე ვკვდები

სხვა არაფერი შემიძლია, მხოლოდ თვალების დახუჭვა და რაღაც ძალით, ზღაპრულ ქვეყანაში გადასვლა, სადაც, არაფერია, ენით უთქმელი სიბნელისა, და ჩრდილოეთის ციალის გარდა. ჩრდილოეთის ციალი, მშვენიერია, მაგრამ უფრო მშვენიერი იქნებოდა, ამას, თვალგახელილი რომ