ბიჭები არ ტირიან თავი I (ლგბტ თემა)

თვალებს ვხუჭავ და თავს უფლებას ვაძლევ წარმოვიდგინო ხეები ისე, რომ არც კი შევხედო. ვცდილობ ჩემს ტვინს ვაიძულო განვითარდეს და საგანი თავისით შექმნას.

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს, თითქოს დავტოვე სხეული სახლში, ოფლში ცურავდა ზეწარი, მახსოვს, მახსოვს, მეც როგორ ვცურავდი მასში,

უშენობა არ მინდა...

სიგიჟესთან შერწყმული ეს ცხოვრება მომბეზრდა... მაჯებს ვხსნი და ვენიდან სისხლის ნაცვლად შენ დიხარ...

დათო ტურაშვილი - ტიბეტი არ არის შორს

ტიბეტი პირველად 12 წლის წინ გამოქვეყნდა, როცა ტიბეტი ჩვენგან უფრო შორს იყო, ისევე, როგორც თავისუფლება, მაგრამ ამ წიგნისადმი ინტერესი ახლაც დიდია მკითხველებს შორის.

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 10

- რა ჰქნას შვილო მასაც უნდა გაუგო, იქ...- ხო მესმის რთულია როცა შეყვარებულის დატოვება გიწევს, მაგრამ მაინც ასე მგონია, რომ მისი შეყვარებულის გარდა სხვას ვეღარავის ვეღარ გვამჩნევს.- შენც ხო ხვდები

სიყვარული არ არის შეცდომა

შფოთვა სხვადასხვა ხარისხით ყველასთვისაა დამახასიათებელი და ადამიანები ხშირად ატარებენ სხვადასხვა "რიტუალებს", რომელთა საშუალებითაც ცდილობენ თავიდან აიცილონ უსამოვნება. ამ ტიპის რიტუალებად შეიძლება ჩაითვალოს ხეზე სამჯერ დაკაკუნება, "იღბლიანი" კალმით

შემიყვარდა ის ვინც არ უნდა შემყვარებოდა 5

დილით ავდექი მოვწესრიგდი და სკოლაში წავედი,სკოლის ეზოში ტასო ვნახე,გადავკოცნე და სკოლაში შევედით.დერეფანში სალომეს"სასტავი" შეგვხვდა (სალომე,ჩვენი პარალელური კლასელი, 1 კლასიდან მეჯიბრება ყველაფერში ძალიან ვერმიტანს და არცმე მეხატება გულზე)ჩვენ

სიყვარულს არ უნდა სიტყვების გამოთქმა...

სიყვარულს არ უნდა სიტყვების გამოთქმა,სიყვარულს არ შვენის ტირილი და მოთქმადა მან თუ ჩაგავლო თავისი ეშვები ვერც იგრძნობ,რომ დარდის მორევში ეშვები...სიყვარულს მოუწევს მრავალი

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 12)

მშვიდად იჯდა ალექსანდრე სავარძელზე, მის ფეხებზე ელენეს თავი დაედო და მშვიდად ისვენებდნენ, არცერთი ხმას არ ირებდა, არ უნდოდათ სიჩუმის დარღვევა. სათქმელიც არაფერი ჰქონდათ. სიჩუმე კარზე ზარის ხმამ დაარღვია. -მე გავაღებ! -თქვა ალექსანდრემ და კარისკენ

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 9

ცოტა ვიპოზიორეთ და შემდეგ ეკლესიისაკენ წავედით პატარას ნათლობამ კარგად ჩაიარა, ყველაფერი ისე იყო, როგორც გავთვალეთ. მე და დიმიტრიმ მოვითათბირეთ და ანასტასია ეკლესიაში დავაბრუნე ათი წუთის შემდეგ, მე კი პატარასთან ერთად ეკლესიის ეზოში ვიღებდი ფოტოებს.