უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 8

დილით ადრე ავდექი და მისაღებში ჩავედი სადაც ანასტასია მიირთმევდა, მეც მას შევუერთდი და შემდეგ სკოლისაკენ წავყევი. სახლში მალევე დავბრუნდი და სკაიპით ალექსანდრეს დავურეკე, ცოტა ვიცადე შემდეგ კი მიპასუხა. - კაი რა ამ დილა უთენია, რამ დაგარეკია, შენ

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 8)

რვა საათი მალე მოვიდა, ელენემ და ნიტამ კაბები აირჩიეს და ჩაცმას შეუდგნენ. ელენემ თეთრი კაბა ჩაიცვა, ჩავი კოპლებით, კაბა მუხლს კარგად აცილებული იყო. ფეხზე კი შავი მაღალქუსლიანი მუხლს აცილებული "ჩექმები"

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 7)

ქორწილის შემდეგ ელენე და ალექსანდრე სახლისკენ წავიდნენ. ორივე დაღლილები ყვნენ, ამიტომ სახლში შესვლა და ორივე თავიანთ ოთახებში გაეშურა. ელენე ოთახში შევიდა და "ბო" ყეფა-ყეფით გამოემართა მისკენ, ელენესაც მეტი რა უნდოდა და ეგრევე დაუწყო ფერება ძაღლს.

რა ხდება მაშინ,როდესაც გიყვარს და არ იცი,რომ ეს სიყვარული მოგგკლავს

რა ხდება მაშინ,როდესაც გიყვარს და არ იცი,რომ ეს სიყვარული მოგგკლავს.აი ეს ხდება ზუსტად.-ეს... ეს უკვე მოხდა.გიყვარდა და არ იცოდი,რომ ეს სიყვარული ბოლოს მოგიღებდა.როგორი დრამატული ხარ.საკუთარ თავს ელაპარაკები რადგან სიკვდილთან ახლოს ისე არავინ

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 6)

ქორწილის დღეც დადგა. ელენე დილით 7 საათზე ააგდეს, სტილისტები იყვნენ მოსულები. ხუთი კაცი თავს ევლებოდა ელენეს. ერთმა სტილისტმა ყავა მოუტანა გამოსაფხიზლებლად, მაგრამ უკან ქოთქოთით მოსდევდა ქალბატონი მარინა (მოახლე)

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 5)

ყველა ემზადებოდა ქორწილისთვის, მარტო ოჯახი კი არა ყველა მთელი თბილისი ელოდებოდა ზე-წყვილის დაკავშირებას. მეგობრები ნათესავები, მამები ყველა თავქუდმოგლეჯილი დარბოდა აქეთ-იქით ქორწილამდე მხოლოდ და მხოლოდ ერთი დღე იყო დარჩენილი.

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 4)

-რათქმაუნდა შეიძლება. ქორწილის მერე გადმოვიდეთ აქ.-უთხრა ალექსანდრემ თბილი ხმით და უცებ ტუჩებზე დაეკონა. უკოცნიდა ტუჩებს ნელა, ფრთხილად ძალიან ნაზად, ყველა ქალთან უხეში იყო მაგრამ, ელენე

უსიყვარულოდ? არ არსებობს თავი 7

დილით ავდექი თავი მოვიწესრიგე და საძინებელი დავალაგე. ანასტასია, როგორც ყოველთვის სკოლაში იყო წასული. სახლში მარტო ვიყავი დათა ნინის ახლდა ბავშვი ექიმთან ყავდათ წაყვანილი, დიმიტრი კი

არ უნდა მიყვარდე

მე მიყვარდა ის და თან მძულდა, მიყვარდა მასში არსებული სიკეთე და მძულდა მასში არსებული მრისხანება... ხშირად ვფიქრობდი რა იყო მასში მეტი დადებითი თუ უარყოფითი. ხშირად გავსულვარ ჩემი თავიდან და მიცდია სრულიად უცხო თვალით შემეხედა ჩვენთვის, მისთვის,

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 4)

მალე გავრცელდა ხმა თბილისში! -გოგო გაიგეათ? დვალი და დადიანი ერთად არიან და მალე ქორწილი ექნებათ! -ღადაობ ეგ ბიჭი ჩემი უნდა ყოფილიყო!-ხუმრობით თქვა მეორე ჭორიკანამ.