რა აზრი აქვს თოვას,მაინც თუ არ დადო...

რა აზრი აქვს თოვას,მაინც თუ არ დადო არ გიყვარვარ,გრძნობა როგორ უნდა განდო? რა აზრი აქვს მზის სხივს,როცა ღამით ბნელა მე კვლავ შენზე ვფიქრობ და დრო გადის ნელა... რა აზრი აქვს გრიგალს,მაინც დამშვიდდება უფრო რთული არის ჩემი დამშვიდება.

გონება,შიში ჯერ არ არსებულისა

ჩვეულებრივ,ჩემი ყოველდღიურობა არ გამოირჩევა სხვა ადამიანებისგან.მაგრამ იმით ვარ განსხვავებული ჩემს გარეშემომყოფებს შორის,რომ მე შემიძლია კითხვები დავსვა.ისეთი კითხვები,რომლის დასმისას არ შემიტოკდება წარბი.არ ამიჩქარდება გული და არ ვინანიებ

შემიყვარდა ის ვინც არ უნდა შემყვარებოდა 1

მე ქრისტინე ვარ,17 წლის,მაღალი,შავი თმით და შავი თვალებით,თეთრი კანით (გარეგნობას არ ვუჩივი) მე დავიბადე ძაალიან მდიდარ ოჯახში,პატარაობიდან არაფერი მაკლდა მაგრამ,მაკლდა ერთი რამ,სიყვარული და სითბო ოჯახიდან. მყავს ძმები კონსტანტინე და

არ ღირს .....

არ ღის დატირება არცა თავის გლოვა სიკვდილი ისედაც კარდაკარ დაგყვება . ხვალ თუ გაგითენდა ისიც კარგია ღამეს ვინღა ჩივის , მთვარეც კი შავია. არ ღირს.... აღარ ღირს წარსულის მოკრეფვა ხომ უკვე დაფანტე გზა და გზა დარდებად დატოვე ეყაროს

"სიყვარულს სიტყვების არ ესმის“

ჯერ კიდევ ბავშვობაში მე შემიყვარდი შენ! ჰოო, სულ პატარა ვიყავი როდესაც შემოიჭერი ჩემს ცხოვრებაში და ყველაფერი თავდაყირა დააყენე. ბავშვურად შემიყვარდი, იმდენად წრფელი იყო ჩემი სიყვარული, რომ შენი

სიკვდილი გამოსავალი არ არის.

-მოკვდა? -მართლა მოკვდა? -მიზეზი იცით? -რა მოხდა? -გადმოხტა? -მართლა გადმოხტა? ჩოჩქოლი ატყდა ვერ გაეგოთ რა მოხდა? გოგონამ თავი მოიკლა? უცნობმა გადაარჩინა? როგორ გადაარჩინა?

არ დაბადებული მე

ამაოდ ველოდი დღის შუქის ნახვას უმანკო ხატად რომ ჩავისახე ჯერ არ ცოდვილი ვერ ნაკვთ ნაძერწი რატომ მაქციე სამოთხის ბარგად

მე ამ ლექსს არ ვუწერ ზამთარს

მე ამ ლექსს არ ვუწერ ზამთარს, რომელსაც აკლია სიცივე და არ ვუწერ ტყის ველურ მარწყვს და არ ვუწერ თოკზე გაკიდულ ტანსაცმელს

არ დამივიწყო

შემოდგომაა... ნოემბერი - რიცხვი თვრამეტი დღე შაბათი და ტკივილები ასუსტებს ჰაერს. მე შევიცვალე იმის შემდეგ რაც შენ წახვედი და სიკვდილამდე თითო თითოდ მითვლიან წამებს.

მე შენ არ გიცნობ...

მე შენ არ გიცნობ, გაზაფხულის ადამიანო... კუთხეში მიყრილ ნივთებთან მივდივარ, ვიჩოქები და შენს ნახატს ვაკვირდები. ლურჯი, ნაჭრის შარვლიდან ფუნჯს ვიღებ და ერთხანს ნიკაპთან მიმაქვს, თან წითელ საღებავს თავსახურს ვხსნი და შენს ნახატზე ვასხამ.