ცხრა მთას აქეთ (სრულად)

მღერის ქარი, ყვირის ქნარი და სიჩუმეც ჩამჩურჩულებს: “ის აქ არის!” ...ის აქ არის! – ამბობს მტკვარი გული ყვირის საგულედან: “ის აქ არის”. ...ის აქ არის! – ამბობს მტკვარი გული ყვირის საგულედან: “ის აქ არის”.

მთებს აქეთ

ნისლში გახვეული იდგა მამაკაცი, განიერ ბეჭებზე იარაღ ასხმული, შორს, მაღლა მთებში, ახლოს ღრუბლებთან რაღაცას გაჰყურებდა თითქოს განაბული.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 27)

- დემე... ჩუმად აღმოხდა ბაგეებიდან მისი სახელი,კაცმა კი მისი ხელის ზურგს მიაწება ტუჩები აცრემლებული თვალებით.- სად ვარ.. რა ხდება..ტასო პანიკამ მოიცვა,თვალების ცეცება დაიწყო აქეთ-იქით,მაგრამ ჯერ

დაშლა

არავის შევრჩი სამეზობლოდ, საგზაშარაოდ,და ჭიშკარს აქეთ ნაფეხურებს თოვლიც ნატრულობს,ჩემზე ამბობენ, (ჩურჩულებენ) დაიშალაო,ძველი ქოხივით და ძლიერ რომ არ გავართულო,-შემრჩა კედლებში მეათასე ლურსმნის

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 21)

დაქალი მიაცილა კარებამდე და საძინებელში შევიდა,შავი შარვალი ამოიცვა და ქამარი მჭიდროდ შემოიკრა,შავ ბათინკებში გაყო ფეხები,თასმები არეულად შეიკრა,წრვრილ ბრეტელებიან მაიკაზე შავი,კაპიშონიანი ქურთუკი მოიცვა,შავი სათვალე გაიკეთა და სწრაფად დატოვა სახლი.

This time

ვდგები ყურებიდან ვიძრობ ყურთასმენებს,პირველს რასაც ვაკეთებ ფანჯარაში ვიხედები. მზის სხივები ფანჯრიდან შემოდის და სასიამოვნოდ ეხება ჩემს სხეულს, მეც ვდგავარ და სილამაზით და სიამოვნებით ვტკბები, ძალიან მსიამოვნებს მზის სითბო,ასე ვდგავარ რამოდენიმე

ვიტოვებ იმედებს,ღმერთმანო ცის აქეთ

ხდება რა,ასე და არ უნდა კამათი, ვიცი რომ ოცნებას კაცი არ მოუკლავს, ამ გრძნობებს წლებია,რაც მხრებით დავათრევ, ამინდიც დილიდან საგრძნობლად მემუქა. ჰო მიჭირს,უცრემლოდ ტირილი...ხანდახან...