რომ შენ აღარ ხარ..

მოვა საღამო მზისფერ დაისით და დედამიწას მოახავერდებს, სადღაც სამანი შორი სიმწიფის, შემოდგომისფრად მოასფალტდება, გადაიხსნება წყვდიადის ხახა და შთაინთქმება მიწა ხავერდის, და დაეშვება ცის ტატნობიდან ლურჯი ღრუბელი ზღვისფერ ფარდებად.

მე რომ აღარ ვიყო!

ერთ დღესაც გაიღვიძებდა ჩემი მშობლები, ნათესავები და მეგობრები, ხოლო მე კი არა!  სამუდამოდ დავიძინებდი და ჩემს სხეულს მატლები შეჭამდნენ, როგორი ამაზრზენია არა ? მაგრამ ეს ხომ რეალობაა ! ალბათ, როდესმე ყველას გვიფიქრია იმაზე თუ რა მოხდება ჩვენი

8 ნიშანი, იმისა რომ მამაკაცს აღარ უყვარხართ!

სიყვარული მხოლოდ სექსი არ არის, ცხადია მის გარეშე სრულყოფილი ცოლ-ქმრული ცხოვრება წარმოუდგენელია, მაგრამ როცა თქვენს შორის უბრალო ალერსი, მოფერება და კოცნაც კი აღარ არის, ე.ი რაღაც შეიცვალა და თანაც ცუდისკენ. 7. აღარ ცდილობს თქვენს სულიერ

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 9) დასასრული.

ყველაზესაშინელი დღეა ჩემს ცხოვრებაში. აბაზანაში ჩამკეტეს და გრეთ ვეღარ გავდივარ. ტელეფონიც მიჯდება და გაგასაც ვერ ვუკავშირდები. ერთადერთი რაც მაქ ნორმალური ეს რვეულია. რომელიც უკვე მეორეხ წავიკითხე და მეორეხ მომინდ დროის უკან დაბრუნებადა მეთქვა რომ

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 8)

ღამის სამის ნახევარზე ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა და გიჟივით წამოვხტი. -გაგა?! -ვუთხარი ხმამაღლა -სანდრო გეძინა? -კი არაუშავს მოვიდე უკვე? -იმდენად გახარებული ვიყავი რომ უკვე შარვალს ვიცმევდი. -ბიჭოო, მოდი თუ გინდა მარა ისეთები ხდება აქ რო,

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 7)

რვეული რომელშიც შენ თავის ყოველდღიურ ჩანაწერებს აკეთებდი მე მაქვს. ეს იმის შემდეგ მაქვს რაც შენ საოპერაციოდან რეანიმაციაში გადაგიყვანეს. ეს რვეული მე შენმა ექიმმა მომცა იმან ვინც ჩემზე გითხრა გარეთ გელოდებაო. გადაწყვიტა რომ ჩემთვის უფრო

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 6)

12 საათზე გამეღვიძა.პირველი რაც თვალების გახელისას დავინახე ვიღაცუს სახე რომელიც ჩემს წინ იჯდა და ღიმილით მომშტერებოდა. გაკვირვებულმა ავწიე თავი და კარგად დავაკვირდი ხომ არ მეჩვენებიდა. -რა ხანია შენს გაღვიძებას ველი. -მითხრა მან და მივხვდი რომ

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 5)

რამდენიმე კვირის შემდეგ თავის ტკივილმა ძალიან რომ შემაწუხა და ამას მხოლოდ სანდრო აღარ ამჩნევდა გადავწყვიტეთ ექიმთან წავსულიყავით. ნუ დედას გადაწყვეტილება უფრო იყო ჩემი იქ წასვლა და იგივეე პროცედურების გავლა ვიდრე ჩემი. ხუთშაბათი დღე იყო. სკოლაში არ

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (4 თავი)

დილას რომ ავდექი ბედნიერი ვიყავი. რადგან სანდროს ზარმა გამაღვიძა. ჩაცმა რომ დავიწყე ჩემმა ძმამ ყავით და ნამცხვრით ხელში შემოაღო კარი და მითხრა -ეს შენ. -ხო კარგად ხარ? -ვუთხარი რადგან ესეთი რამ პირველად მოხდა. -ძალიან. -მხოლოდ ეს მითხრა ყავა და

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (3 თავი)

სკოლაში დაგვიანებით მივედი. კლასში შევედი და მერხს მივუჯექი. სანდროს სახეზე ღიმილი შევამჩნიე. ისეთი სიწყნარე იყო არასდროს რომ არ ყოფილ ლა , თუმცა 1-2 ბავშვი მაინც გვიყურებდა ჩემად იცინოდნენ და ამბობდნენ "ლინზებიანი სანდრა, უნიჭო ფიროსმანი" და კიდევ