*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 10)

"რა მოხდა და გუშინ ჩემივე საკუთარი ხელით მოვისპე ბედნიერება!"_ყვირილით ვამბობ გულში. ფიზიკურად ალბათ სულ არაფერი დამეტყობოდა გოგოების მოწყენილი სახეები რომ არა. ბოლს და ბოლოს ჩემმა ქვის გულმაც დათმო პოზიცია და ადამიანური გრძნობებისთვის მომცა

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 8)

-არა, მართლა ანა. საოცარი ქალი ჩანხარ. იცი? სულ პირველი ხარ ვინც ჩემი პირადი ცხოვრებით დაინტერესდა. აქამდე არავის არასდროს არ უკითხავს ვინ ვიყავი სინამდვილეში..._ვხვდები როგორ ერევა სევდა. ისიც ისეთივეა როგორც მე. ყველაფერი აქვს მაგრამ მაინც

თუ არ ჩამოწვა ბნელი.

ცხოვრების აღმართს მივუყვები თუ არ ჩამოწვა ბნელი. დაეცე ძალზე ადვილია წამოდგომაა ძნელი. ცხოვრება თითქოს თამაშია სადაც მარცხდება ბევრი დაცემა ძალზე ადვილია წამოდგომაა ძნელი. გიყვარდეს ესეც ადვილია რაგინდა იყოს მწველი თუ არ უყვარხარ იტანჯები ეგ არი

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 6-7)

-მეგონა უფრო ადრე მიხვდებოდი ყველაფერს…_ღმერთო ჩემო, არ მჯერა! ამდენი წლის შემდეგ... "ნაცრისფერი მზერა"! -შენ იყავი! შენ ხარ! _დენდარტყმულივით წამოვხტი სკამიდან. რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი უკან დაბნეულობის ნიშნად და გაყინული მზერით მივაჩერდი

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 5)

-როგორ მინდა ახლა ამ ლამაზ ყელს გავუსინჯო გემო..._ამ სიტყვების გაგება რატომღაც არ მაკვირვებს. პირიქით, სასიამოვნო ტაოს მაყრის კანზე. -ეს წვრილი წელი გავაშიშვლო და ყოველ წერტილს შევახო ხელები..._ქვეცნობიერი ანა უკვე დორბლებს ყრის და დარეტიანებული

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 3-4)

“მაშ ასე! ანა, ანა, ანა. რას იტყვი ბატონ ავალიანზე?”_ მეკითხება ჩემი ქვეცნობიერიც და მეც გულმოდგინედ ვუფიქრდები ამ კითხვას. მაგრამ მალევე ვააანალიზებ რომ სრულიად უაზროდ ვუღიმი ჩემს თავს იქვე ჩამოკიდებულ დიდ სარკეში. ბრრრ! შემცივდა. ჯობია წვიმაში

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან* (თავი 1-2)

დაბუჟებული ტუჩების შეხება იგრძნო თუარა ყელზე, მაშინვე გააჟრჟოლა. ძალა გამოცლილმა შეწინააღმდეგება ცადა, თუმცა რა? სულაც არაფერი. მამაკაცის ალკოჰოლით გაჟღენთილ სხეულს ვერაფერი ვერ მოუხერხა. ის კი საზიზღარი ტუჩების ცეცებას განაგრძობდა უძლურ სხეულზე.