გაივლის მალე...

გაივლის მალე,ესეც გაივლის, სანამ წვიმები მოსულა ივლისს, სანამ ეს გული შენს წასლას ტირის, დარდი,ტკივილი მოდის და მიდის....

ესეც გაივლის

ქუჩის კუთხეში ვაგდივარ სადღაც, ჩემს სულს სხეული შემოძარცვია, გულის ნაფლეთებს თვალებით ვეძებ, მაგრამ თურმე ქარს გაუფანტია.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი24)

ისე შევყევი სმას, ერთი ბოთლი რომ გამოვცალე, მეორე ავიღე, შუაღმე იყო, მაგრამ თითქოს შუადღე იყო წამით არ მოვდუნებულვარ, სამი ბოთლის მერე, ლუდი მაგიდასთან აღარ იდო, წამოვდექი და მთელმა სახლმა შეზანზარდა, ყურადღება არ მივაქციე, ფეხები მერეოდა მაგრამ

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი23)

-ნოე იცოდე შენ თუ ხარ...?! - ხმამაღლა დავუყვირე, მაგრამ გამაყვეტინა - თუ ხარ რა, შე ქვეშაფსია ლაწირაკო. -შე პ........ო, ვინაა შენი ლაწირაკი, გამ.........ი ფსიქოპატი, კარგად მომისმინე, სანდროს რომ თმის ღერი ჩამოუვარდეს არ გაცოცხლებთ, კარგად დაფიქრდი

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი22)

-ალო? - ბოლო ზარის მერე ვიღაცამ აიღო და მეც არ დავაყოვნე, ჩემი ნათქვამი ვითომც არ გაეგო, მხოლოდ სუნთქვის ხმა მესმოდა. -ნოე შენ თუ ხარ?!

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი21)

იმ დღეს მაქსი ჩვენთან დარჩა, ამან ძალიან აღმაფრთოვანა. მე ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მალევე ვთხოვე ნინიკოს რომ "ჩემი ოთხი" ეჩვენებინა. -ნინი?! მე სად დავიძინებ? -შენს ოთახში. - ეს პასუხი რათქმაუნდა მესიამოვნა. მოკლედ რომ აგიღწეროთ ნიას

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი20)

-კაი - გავუღიმე მეც. გავედით სამზარეულოშილუდი პარკიდან ამოვაწყე ერთი გავხსენი და ჭიქაში ჩასხმა დავაპირე, მაგრამ ხელებმა დამიწყო კანკალი და ვერ მოვახერხე, ანდრეამ შემომხედა, თავი უხერხულად ვიგრძენი და ბოთლი ხმაურიანად დავდგი.-მოდი ისე გავიტანოთ არ

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი19)

ლუკა ოთახიდან გავიდა. გავიგონე ნაბიჯების და კარის ხმა და მივხვდი რომ სადღაც წავიდა. რაღაც მომენტში მესიამოვნა მარტო დარჩენა, როცა ცუდად ვიყავი, ან გაბრაზებული, ან მოწყენილი, მოკლედ როცა ფიქრი და საკუთარ თავთან მარტო დარჩენა მჭირდებოდა, ბაღში

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი18)

და ეს ნანატრი დღეე, დღეს სკოლაში მივდივართ. დილით შედარებით ადრე ავდექი და შხაპი მივიღე და შავი შარვალი და თეთრი "საროჩკა" ჩავიცვი და ნიას ოთახში შევედი, ისე საყვარლად ეძინა მისი გაღვიძება არ მინდოდა თან ვიცოდი რომ მთელი ღამის განმავლობაში სულ

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი17)

-რაო? როგორაა? -ვკითხე ანერვიულებულმა. -საუბარმა წარმატებუთ ჩაიარა - ამოისუნთქა - ძალიან ნერვიულობს და ამავდროულად, გაცეცხლებულია... არ ვიცი ლუკა ხომ იცი როგორია, ასე ადვილად არ დათმობს...