ელფთა სამეფო: შავი ჯადოქარი - თავი მეთორმეტე - დამშვიდობება

ჯადოქარს სერვერალდისთვის უცნაური, მაგრამ ძალზედ საინტერესო ამბები მოუყოლია. თურმე, საერთოდ არ ყოფილა მისთვის ისეთი, როგორც მასზე ამბობდნენ. უბრალოდ, მრავალწლიან მარტოობასა და ყველასაგან იდუმალად ცხოვრებას მისთვის დაღი დაემჩნია

დამშვიდობება

ნუთუ ამ ქვექნად ვინმე არსებობს, ვიღაც ისეთი, ვინაც მიტირებს, ნეტავ წასვლის წინ ხელს თუ ჩამკიდებს და მე, რომ წავალ ცხარედ იტირებს

დამშვიდობება

დედამიწა სამარეს გავდა ვარსკვლავიანი ცის ფონზე , სიკვდილის სუნთქვას აფრქვევდა სიბნელე ღამის , თოვლივით ტრიალებდა ჰაერში ქვიშა , ექოდ ირეკლავდა ფეხის ხმას მთვარე .

ბოლო დამშვიდობება

სუსხიანი ღამე იყო ,მოწმენდილი ცა,რომელზეც ათასობით ვარსკვლავი მოჩანდა,ტემპერატურა -6° -მდე დაეცა მე ბინის წინ მანქანაში ვიჯექი,სადაც ველოდებოდი ადამიანს,რომელსაც შეეძლო ჩემი სიყვარულის მიმართ გაყინული გული ახალ გულად გარდაექმნა. ჩემი მოძველებული

ბოლო დამშვიდობება

ბიჭი მიუახლოვდა და ჩაეხუტა გოგო თავიდან ცოტა შეეწინააღმდეგა მაგრამ შემდეგ მიენდო მას.ბიჭმა იგრძნო რომ ამ ჩახუტებასაც არ ჰქონდა აზრი,არ მოდიოდა ამ გოგოსგან ის სითბო,რომელიც ქვეცნობიერში შექმნა,არც ეს გოგო ყოფილა ის ქერა ცისფერთვალება გოგო,რომელიც

სკოლა ბავშვების წესებით: არშემდგარი დამშვიდობება [10]

დილით გოგონები რომ ადგნენ ელენეს ისე გემრიელად ეძინა არ გააღვიძეს. საბნის ქვეშ მოკუნტულიყო და თავი ბალიშში ჩაერგო. ქვემოთ ჩავიდნენ. ვანდა უკვე სასადილო ოთახში ქოთქოთებდა და მსახურს სუფრის გაწყობას აჩქარებდა. დღეს ბევრი სტუმრები ყავდათ ოჯახში.