ქიმია ორისთვის ( თავი 6) დასასრული

დაფიქრებული იჯდა ნუცა და ვერაფრით გადაეწყვიტა რა გაეკეთებინა. ფოტოების მთელი ამალა ჰქონდა და არ იცოდა საით დაერეკა, დანიელთან თუ მართასთან. მხოლოდ ერთს აანალიზებდა ახლა ცხელ გულზე რაიმეს გაკეთება სავალალო იქნებოდა. როგორმე საკუთარი ფიქრებისათვის

ბრძოლა თივის წესებით (დასასრული)

კვლავ გაისმა ზარის ხმა და მეორე რაუნდიც დაიწყო, მე ისევ ხელებ აფარებული ვცდილობ მივუახლოვდე მას, ის კი მარცხენა ხელს, მაბჯენს შუბლზე რომ დისტანცია დაიცვას,

ისევ ჩემი იქნები (დასასრული)

ისე დამათენდა რომ თვალი მხოლოდ ორი საათით მოვხუჭე, დილით რიჟრაჟზე გამეღვიძა და სწრაფად წამოვდექი საწოლიდან, პერანგი და შარვალი სულ დამკუჭებია რადგან ასევე ჩამძინებია.

ოცნებებთან ასე ახლოს (დასასრული)

ორი დღე არ გამოჩენილა ანიტა საავადმყოფოში, არც დანისთან, ყველაფრის დაჯერება შეეძლო ლექსოს იმის გარდა , რომ მის საყვარელ ადამიანს შეეძლო ასეთი გულგრილი ყოფილიყო პატარა ბიჭის მიმართ რომელიც მომდევნო ორი ღამე მხოლოდ ანიტას არ მოსვლის მიზეზით

ბედნიერი დასასრული (სულ)

ნიძლავში წაგებული ამბავია))) მაგრამ მაინც მგონია წაკითხვად ღირს)))

შავთეთრი გრძნობები (პირველი ნაწილი სრულად - დასასრული)

ეს ჩემს მკითველს, ვისაც დავპირდი რომ დასრულებული პირველი ნაწილის სახით დაგვაბრუნებდი ისტორიას საიტზე. იქნება გრამატიკული შეცდომები მრავალად. ვერ გავუკეთე რედაქტირება. ბევრი რამაა შესაცვლელი, გასამართი და ა.შ. მაგრამ მაინც ვამჯობინე ამეტვირთა ისე,

,,მხოლოდ ღმერთმა იცის...,, (დასასრული)

ვერ ვიჯერებ... ეს ჩვენი შვილია?- ემოციებს ვერ მალავდა. – ჰო, ჩვენი პატარა გოგონაა, რა დავარქვათ?- ჰკითხა გოგონამ. – მას დავარქვათ ილიანა. – ილიანა? – ჰო, ეს სახელი მზეს ლამაზს ნიშნავს დაე მისი ცხოვრებაც მზესავით ნათელი და ლამაზი იყოს, როგორც

ჩაკეტილი სივრცე დასასრული II ნაწილი

საშინლად გაბრაზდა მია როცა გაიგო რომ საავადმყოფოს ყველახარჯი მე დავფარე -ბავშვი ამ მდგომარეობამდე მიიყვანეს და

ზოგჯერ წინ გვყავს(18) დასასრული

– დეა, შვილო დაბრუნდი?- თბილი ღიმილით მომიახლოვდა.- და თანაც მარტო არ ხარ.- დანიელზე მიმანიშნა. – ვხედავ, შეძელი სწორი გზის, პოვნა შვილო.- მიუგო დანიელს.

ჩაკეტილი სივრცე დასასრული I ნაწილი

-აქ შენთან ერთად ყოფნა არ მინდა!- მომაბეზრებლად ვუთხარი და ოდნავ უკან დავიხიე -ნინი, ნუ მაღიზიანებ! - თვალები დამიბრიალა.