დაცემული ანგელოზები თავი2 (ნაწილიI)

-რამდენი წლის იქნებოდა - მეკითხება ხმადაბლა -ათი წლის - ვპასუხობ ძლივს გასაგონად -შენ როგორ ფიქრობ რატომ? - მეკითხება და სანთებელას ხელში ათამაშებს. -ამბობენ ანგელოზები ღმერთს თავისთან მიჰყავსო.. ზედმეტად კარგი იყო იმისთვის, რომ ასეთ სამყაროში

დაცემული ანგელოზები თავიl (სრულად)

ვიცოდი მაგას, რომ იტყოდი. ახლა შემომხედე. თუ ფიქრობ, რომ ეგ გოგო გავს იმ ერთ დღიანებს შენ, რომ გყავს ძაან ცდები. ეს ერთი. მეორე, თუ ფიქრობ რო მისი დაბნეულობის მიზეზი შენ ხარ ნაწილობრივ მაგაშიც ცდები ძმაო. გეუბნები არ გინდა.

დაცემული ანგელოზები თავიI (ნაწილიI)

-მასაც ეშინოდა - თქვა და ტუჩის კუთხეებით ოდნავ შესამჩნევად გაიღიმა - დიახ როდესაც მიხვდა, რომ ბედთან შეგუება ერთადერთი გამოსავალი იყო - ხმაურით გაუსვა ფრჩხილები სკამის სახელურზე - მე მის თვალებში სწორედ, რომ შიში და სასოწარკვეთილება ამოვიკითხე..

დაცემული ანგელოზი /სრულად/

შემდეგ გოგონა ფანჯრის რაფაზე აცოცდა, თითქოს შეამჩნია მისი მფარველი ანგელოზიო, გაიღიმა და უფრთოდ, უღმერთოდ გადმოეშვა. მან სასუფეველი ვერ დაიმკვიდრა, ის ცოდვის მორევში კვლავ ჩაიძირა. და მაშინ მიხვდა მფარველი ანგელოზი, რომ დაკარგა ის ყველაზე

დაცემული სულის გამოძახილი ( თავი მე-3)

ტაქსიმ ჩემს სახლთან გააჩერა და მხოლოდ მაშინ გამახსენდა , რომ ამ ფეხით სახლის კარამდე ვერ მივაღწევდი-უკაცრავად, ფეხი ვიღრძე და შეგიძლიათ სახლამდე მისვლაში დამეხმაროთ?-კი შვილო , რა თქმა უნდა. დამელოდე, ახლავე მოვალ და გადმოსვლაში დაგეხმარები.

დაცემული სულის გამოძახილი (პირველი და მეორე თავები)

-მთავარია გაიღიმო- ვიგრძენი , რომ ჩემი ბაგეები გაიპო და ნაზი, მცირე ღიმილიც შემეპარა. განა მისი თვალების შემხედვარე შემეძლო ყოველი მისი ნათქვამი სიტყვა არ მერწმუნა? რა თქმა უნდა, არ შემეძლო. ტაქსი დაიძრა , როგორ არ მინდოდა მზერა მომეშორებინა,