წავიდა და მორჩა

ო რა ლამაზია იცი პროსტა? - ვინ? -სესილი -სესილი ვინაა? - გუშინ რომ ვუყვებოდი ის გოგო - აა ჰო- პროსტა რა ლამაზია შავი თმები აქვს ჭორფლები და ნაცრისფერი თვალები, ესეთი ლამაზი ადამიანი არ მინახავს არასდროს

მარტოსულნი , მიტოვებულნი, დავიწყებულნი ..და რატომ ?

წვიმის წკაპა-წკუპი და ჭექაქუხილის ხმა არღვევს ბუნების დუმილს .. ფანჯარასთან ვზივარ, ჩაის მივირთმევ , როგორც ფილმებშია და ვუყურებ ნისლში გახვეულ ალვის ხეებს . რამდენი რამ უნახავთ, რამდენი გადაუტანიათ, იქნებ აღარ უნდათ სიცოცხლე ? რას გაიგებ? ისინი

ანდრო,ყაზბეგი და ორი ქეთა..(ნაწილი მერვე)

-ვგიჯდები ჩემს ნათქვამზე რო წითლდები ხოლმე. -გეგონოს, ცივა და იმიტო! -პიჟამოებით რო ჩამოხვედი რა გეგონა,აბა! -მეგონა რო შენ გამათბობდი..

"ცეცხლი და ყინული"

როცა განთიადი მღვრიედ ამობრწყინდა, ბინდ-ბუნდი შეცვალა ნათელმა ფერებმა, ზღვის სანაპიროზე მწველი მზე მოვიდა, თავისკენ მომიხმო მხურვალე მკლავებმა...

სათვალე (2,3 და 4)

გულში ჩაგროვილი ყველა ემოცია სადმე რომ არ გადამეტანა ალბათ მოვკვდებოდი. თავს საოცრად ვგრძნობდი, არვიცი რატომ გამახარა იმ ფაქტმა რომ წუხელ სამმა ბიჭმა გამძარცვა. თუმცა აღიარე ანასტასია, ნაძარცვი უკან დაგიბრუნეს. ამისთვის მადლობა მას. რა მადლობა? სულ

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 1 და 2)

-რატომ კანკალებ?! -მკითხა მოულოდნელად. -შემეშინდა. ახლაც მეშინია... მეგონა მოვკვდებოდი -ერთი ცრემლი ჩამომიგორდა -როცა ჩემს გვერდით ხარ არ მოკვდები ნინა!

მისტერ ირონია და მისი ალქაჯი#1

ო ღმერთო როგორ ვერ ვიტან 17 იანვარს....დღეს როდესაც ყველაფერი თავდაყირა დადგა ჩემს ცხოვრებაში...მოდი მოგიყვებით რომ გაერკვეთ რატომ მძულს ეს დღე: მე და მამა წყნეთში მივდიოდით, ვიცინოდით, ვმღეროდით და ვმხიარულობდით....წვიმდა.ყველაფერი ნისლს

და მაინც... მე შენი არ მჯერა! ll

გონს როცა მოვედი, პალატაში ვიყავი. ამის დედაც! ესღა მაკლდა! ძალიან მინდოდა სიგარეტი,მაგრამ საავამდყოფოში სიგარეტი არავის ექნებოდა. ორი წუთიც არ იყო გასული რომ კარებში ორი სილუეტი დავინახე, თვალები მოვჭუტე უფრო კარგად რომ დამენახა მაგრამ ეს სახეები

მე ასეც მიყვარხარ (თავი 4 და 5)

-მიყვარხარ! -თქვა ლუკამ და ატმის წვენი მოსვა. -რაღაც არ მახსოვს ჩვენი შეთანხმება, რომ გქონდა უფლება მუდმივად გაგემეორებინა ეს... -პირგამოტენილმა ვუპასუხე და უცბად ჩამეცინა. -ეს ჩემი პირადი უფლებაა... -გამიღიმა მესხმა.

მე უბრალოდ მომინდა და ასე!

მე უბრალოდ მომინდა და ასე, პოეტობა ავიჩემე ვითომ, ვწერდი ლექსებს, მეც არ ვიცი რაზე, ჩემს თავს ისევ ტაშს ვუკრავდი თვითონ, ვიღრიალებ ახლა ბოლო ხმაზე!