ყველა დედას უყვარს შვილი (სრულად)

ეს პატარა ისტორიაა გოგონაზე რომელიც დედას ყოველთვის ადანაშაულებდა. ეს პატარა ისტორია ჩემი აზრით (და იმედი მაქვს)დაგაფიქრებთ ცხოვრებაზე და დედაზე. თუ რისი გაკეთება შეუძლია დედას ჩვენთვის

ყველაზე ლამაზ დედას...

მე შენ გიყიდე ძალიან, ძალიან ძალიან, ძალიან, ძალიან, ძალიან ლამაზი ყვავილები, პაემნის დაფასებად... ყვავილები, რომლებიც შენს ხელში უკვე - საერთოდ, საერთოდ, საერთოდ, საერთოდ საერთოდ, საერთოდ, არ ჩანდნენ ლამაზებად. ზაფხული მაგ შენს ბაგეზე ხვნეშის და

წერილი დედას !

დე... ახლაც იმ აზრამდე მივყავარ ამ ცხოვრების გზას საითკენაც ყოველთვის მიმაქროლებდა. აღარ ვარ ბავშვი თუმცა არც ყოველი ნაბიჯი, ფიქრი თუ უბრალოდ განზრახვა არ მაქვს ჩამოყალიბებული ადამიანის.ვიცი მაინც გაიგებ ჩემს ყოველ ცრემლს, შეცდომას. შენ ხომ ის

დედას დღიური

დღიური თავი 1 5 იანვარი 2016 წელი როდესაც დედა მომიკლეს 4 წლის ვიყავი ბუნდოვნად მახსოვს დედის მკვლელბისთვის მამა დადანაშაულეს და მე მამიდამ გამზარდა მამიდასთან კარგ დროს ვატარებდი ხოლო როდესაც 16 წლის გავხდი ბინა ვიქირავე და დამოუკიდებელი ცხოვრება

დედას

დედა დღეს შენ ჩემს გვერდით ხარ მაგრამ არასდროს გაფასებ იცი რა რთულია როცა შენს ცრემლებს ვუყურებ? მეც მეტირება ხოლმე საშინლად მეტირება ალბად ვერასდროს მივხვდები რამდენს ნიშნავ შენ ჩემთვის რამდენად ძვირფასი ხარ... ერთადერთი შვილი და ასეთი ცუდი?

არის დღეები დედას ვუკვდები...

არის წამები, არის წუთები, როცა ცხოვრებას ჯიბრში ვუდგები... არის წუთები ღიმილს ვუნდები, არის დღეები დედას ვუკვდები!

დედას!

თითქოს მისი განვლილი ცხოვრების ხაზები ან ნაკვალევი თუნდ ასე ვუწოდოდოთ,დედის სახეზე და ხელებზე იხაზება,მას ნაოჭებად,დასერილ კანად ექცევა შვილის ცხოვრება

დედას

მინდა ხანდახან მოგმართო თქვენობით, რადგან ვაგრძელებ შენზე შეჩვევას, ღამის ფიქრებით,ზოგჯერ თვეობით შენი თვალების ვცდილობ შემჩნევას.