-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი

დადად დამმმმმმმ ესეგი ბავსჰევო დიდიხანია მე დ თათიას დაწერა გვინდოდა მაგრამ ვერაფერს ვფიქრობდით და ბოლოს როგორც იქნა ერთობლივარ რაგაც ნორმალური ჩამოვაყალიბეთ იმედაია წაიკითხავთ და გამიზიარეთ თქვენი შთაბეჭდილებები .მადლობაა

სიყვარული სიცოცხლის ფასად11

ჩემმა შინაგანმა მემ და ბრაზისგან სულ თავი ვაჭახუნებიე კედელზე..დიმიტრის რომ კიდევ რამით გაამართლებ ადამიანი რა..წავიდა და დაიკარგა..იმის შემდეგ თვალიც კი არ მომიკრავს მის ცივ მზერაზე..მკაცრ, მოკიაფე მწვანე თვალებზე და დაძარღვულ ხელებზე, რომელსაც

დემონი

ყოველ ახალ ადამიანში ვიკარგები, მხსნელს ვეძებ, საბოლოო ჯამში საკუთარ თავსაც ვკარგავ და იმათ, ვინც მნიშვნელოვანია. მთელი ცხოვრება ვიბრძვი რომ არ ვიყო მარტო, არა და არასდროს არ ვყოფილვარ ასეთი მარტოსული. ყველაზე მეტად საკუთარი ფიქრები, გრძნობები

დემონი და ანგელოზი (ნაწილი პირველი)

ლამპიონების შუქზე იჯდა ტროტუარზე და ტიროდა.დანახვისთანავე გავიფიქრე-ეს ის დემონია,სილამაზით და უმწეობით რომ იტყუებს უდანაშაულო ადამიანებს მეთქი.როცა მივუახლოვდი და ცხვირსახოცი გავუწოდე,თავისი ცრემლიანი,ცისფერი თვალებით ამომხედა..და მას შემდეგ ჩვენ

დემონი დედამიწაზე(3)

კარებს ფრთხილად ვხურავ,რომ არ გაჯახუნდეს და მის სიტყვებს უკეთესად ვიაზრებ რაც დაახლოებით ასე ითარგმნება "თუ მეტს არ გადაიხდი შენს საწოლს მალე ახალ პატრონს მოვუძებნი", გამოდის რომ საძინებლისთვის უნდა გადავიხადო და აქამდეც ვიხდიდი. არავითარი

დემონი დედამიწაზე(2)

სიხარულით სავსე ვარ.17 წლის გოგოსთვის მგონია,რომ ზედმეტად სავსეც კი მაგრამ ამას დიდ ყურადღებას არვაქცევ რადგან არაფერია ცუდი იმაში რომ მიყვარს,მიყვარს თავდავიწყებით,უზომოდ, უაზროდ,ბრმად...ნაჩქარევად ვხტები საწოლიდან და თხელ საბანში გაბლანდული ფეხის

დემონი დედამიწაზე(1)

ერთი ჩვეულებრივი,ზამთრის ცივი დილაა,არაფრით გამოირჩევა უკვე გასული 73დღისაგან. არაა... მოიცადეთ, დღეს ხომ 14თებერვალია,ვალენტინის დღე,ესე იგი რაღაცით გამორჩეული ხომ მაინც ყოფილა.სხვა თუ არაფერი რამე მიზეზს მაინც მოვიფიქრებ და ბექას სანახავად მაინც