ჩემი დუმილი

და გელოდები, იქნებ მიხვდე რომ პასუხია, რომ ყვირილია, რომ ჩხუბია ჩემი დუმილი...

დუმილი

ყოველთვის იცოდა,რომ ეს დღე ოდესმე დადგებოდა,ამიტომ არ გაჰკვირვებია,არც სასო წარკვეთია.ეჩვენებოდა,თითქოს აპათია ძვლებში გასჯდომოდა და ნელ-ნელა უწამლავდა სისხლს,მაგრამ მოუწევდა,დაემარცხებინა,საკუთარ თავში ეპოვა ამის ძალა,ცხოვრება გაეგრძელებინა.ბოლოს

რატომღაც ბოლო დროს დუმილი დამჩემდა...

გულზე რომ დამაწვა გრძნობების ლოდები მარტო ვარ ღამეში,ისევ გელოდები რატომღაც ბოლო დროს დუმილი დამჩემდა ამას კი უბრალოდ ვერავინ ამჩნევდა...

ტკივილნარევი დუმილი.

საწოლზე ემბრიონის პოზაში ვწევვარ და არ ვიცი რა მჭირს ან რა მინდა… ერთადერთი რასაც ვგრძნობ მისი სუნთქვაა ჩემს ზურგს უკან, ვიცი არ ძინავს… როცა ძინავს რიტმულად სუნთქავს ახლა კი რამოდენიმე სუნთქვა ჩააგდო…

Silence / დუმილი?

არ ვიცი,ეს გამოღვიძებაა, თუ პირიქით ღრმა ძილში შესვლა,უბრალოდ ყველაფერმა აზრი დაკარგა,რაც მე მეხება.. და მე მსურს დაავტოვე ეს უემოციიიო ცხოვრება

ოთახში თბილი დუმილი

თოვლი რომ შემოგვადნება იებს დაგიკრეფ თებერვალს შიგ ჩაგსვამ ჩემო ღვთაებავ, ერთურთს უქებდეთ მშვენებას. სიყვარულს შემოგაგებებ თვალებს ჩაგხედავ უძიროს დამწველად შემომანათებ დამტოვებ ბედშავს უჩინოს. დამაკლდა თბილი ღიმილი მზის სხივი აღარ დამნათის

სიყვარულს სჭირდება დუმილი!

სიტყვები?! სიტყვები ყოველთვის როდია ზედმეტი. რიტმები?! რიტმები ცეკვავენ სიყვარულს. ფიქრები?! ფიქრები ჰყვებიან მას. ის მას საკუთარ ფიქრებშიც გაურბის რატომ? იმიტომ,რომ ეშინია რისი? ტკივილის,რაც სიყვარულს კანონად მოზდევს. მაგრამ,იცხოვრო უმისოდ?

დუმილი

ღამე...სავსე მთვარე...იდეალური სიჩუმე...ისე საოცარია, როგორ დუმს ეს სიცოცხლით სავსე ქალაქი როცა ღამდება. ის? ისიც ამ ქალაქივითაა. ხო.. ისიც თბილისს გავს. მთელი დღე სიცოცხლითაა სავსე. იცინის... ბევრს იცინის... თამაშობს, დარბის, მღერის, ცეკვავს...

დუმილი, ვით სამარე... (11 ნაწილი)

გათხოვების შემდეგ საოცრად მალე გარბოდა ვილმას ცხოვრება და თვალსა და ხელს შუა მისდევდნენ დღეები დღეებს. ლუკა სამუდამოდ გაქრა მისი ცხოვრებიდან, დიტო კი იდეალური ქმარი იყო და მათ ცხოვრებას ორი ანგელოზი- ლაშა და სალი ალამაზებდნენ და ასულდგმულებდნენ.

დუმილი, ვით სამარე... (10 ნაწილი)

რთული დღის შემდეგ ღამემაც რთულად ჩაიარა, ვილმამ მთელს ღამეს ვერ შეძლო თვალის მოხუჭვა, სულ თათა და ზურა ბიძია ელანდებოდა, დედას წარსული. ეს რა უბედურებები გადაუტანია დედას, მე კი დიდხანს ვერ მოვინელებ თათას დობას, რა სისულელეა,