ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(6)

გავიძრე ფეხსაცმელები და ჩაბნელებულ სახლში ფეხშველამ გავაგრძელე სვლა. სასტუმრო ოთახში შარფიც მოვიძრე და შემოსაცმელიც მივაყოლე...მე თუ ესე გავაგრძელე, ოთახში სრულიად შიშველი მომიწევს შესვლა -ოდნავ შესამჩნევი ხმით ჩავილაპარაკე და ჩემს სიტყვებზე

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(5)

ცრემლებმა ვეღარ მოიცადეს და თვალებს მოწყდნენ. ერთს მეორე მოჰყვა, მესამე, მეოთხე და ესე გრძელდებოდა უსასრულობამდე...ჟაკეტში თავჩარგული ყველასგან მალულად ჩემს დიდ სიყვარულს ვგლოვობდი.უმოქმედობას დავტიროდი...ანდრიას სიტყვები კი უფრო და მისერავდა გულს.

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(4)

სამზარეულო მივალაგე და გარეთ გავედი. უკვე მოსაღამოვებული ო, მზე ჩადიოდა და ზუსტად კარგი დრო იყო აუზში ბანაობისთვის. ამ იდეით ისე მოვიხიბლე გამმწარებული გავიქეცი ჩემი ოთახისკენ, სასწრაფოთ მოვიძიე ჩემი თეთრი, სპეციალურად აუზისთვის განკუთვნილი

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(3)

ეს რა მჭირს? გონს ვერ მოვდივარ...ესე მოულოდნელად..ათი წლის შემდეგ...ეს უბრალოდ ყველაზე საშინელი გრძნობაა რაც გამომიცდია...სახელიც ვერ მომიძებნია..რა დავარქვა არ ვიცი..ყველაფერი ერთმანეთში აირია.-ლილე გონსს მოდი..მიმოიხედე..დროზე დაბრუნდი

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(2)

მუშაობას რომ მოვრჩი უკვე დაბნელებული იყო. ფანჯრებზე წვიმის წვეთები ეხეთქებოდა. -უკვე მერამდენე დღეა წესიერი მზე არ გამოსულა. წავიბუზღუნე ჩემთვის. წვიმაზე ბავშვობიდან ვგიჟდებოდი, უბრალოდ მზე მენატრებოდა. გარეთ წვიმის სასიამოვნო სურნელი იყო.

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...

მე, ლილე გელოვანი ყოველთის ზედმეტად ემოციური ბავშვი ვიყავი. სულ ჩემს მომავალზე მეფიქრებოდა. მნიშვნელოვან გადაწყვეტილებას ისე არ მივიღებდი თუ ყველაფერს კარგად არ გავიაზრებდი. ეს ალბათ ჩემი ოჯახური მდგომარეობიდან იყო გამოწვეული. ჯერ კიდევ 2 წლის