ერთხელ პარიზში ( თავი IV )

გათენდა.თვალები ძლივს გავახილე , თავი საშინლად მტკიოდა - ნატაშკააააააააა ,,, ნატაშკააააააა სად წავიდა ნეტა ეს გოგო , ძლივს ავდექი , ის არსად ჩანდა , დავიწკე იმაზე ფიქრი თუ რა მოხდა გუშინ არაფერი მახსოვდა , ვერაფრით გავიხსენე გუშIნ ნატაშკა დაბრუნდა

ერთხელ პარიზში ( თავი III )

იმ დღის შემდეგ ტომასი აღარ გამოჩენილა , ძალიან მოწყენილი ვიყავი , ვწუხდი , რა არ ვიფიქრე , მაგრამ გონზე ვერ მოვდიოდი რატომ მიმატოვა , შეიძლება მეც მორიგი გოგო ვეგონე ვისთანაც გართობა უნდოდა ... ნატაშკას ჩემს წუხილს არ ვაგრძნობინებდი და ვინიღბებოდი ,

ერთხელ პარიზში ( თავი II )

გათენდა. ძაან მოწყენილობა იყო და გადავწყვიტე Facebook-ზე შევსულიყავი , ჩემი ბავშვობის მეგობარს ჰქონდა ესეთი პოსტი " Traveling To France " , დამაინტერესა მართალი იყო თუ არა და შევეხმიანე მითხრა რომ ორ საათში იქნებოდა პარიზში ისე გამიხარდა მისამართი

ერთხელ პარიზში ( თავი I )

- "უკაცრავად ფრანგული არვიცი" მივუგე ინგლისურად - "ინებეთ გასაღები" გამიმეორა ინგლისურად. მეც გამოვართვი და გასაღებს დავხედე , მასზე ეკიდა პატარა თეთრი ქაღალდი რომელსაც ეწერა "64" , მივხდი რომ ეს ოთახის ნომერიი იყო და ძალიან გამიხარდა რადგან ის

ერთხელ სიცოცხლეში (3)

ადამინები , რომლებსაც მართლა უყვართ ყველაზე ბედნიერები არიან ამ პლანეტაზე და ზოგადად სამყაროში. მეც მინდა , მინდა ვიგრძნო რა არის ნამდვილი სიყვარული და არა ის , რომ ყოველთვის მწირე წარმოდგენა მქონდეს მასზე ის , რომ ამის აღსაწერად ალბათ მთელი

ერთხელ სიცოცხლეში (2)

ჰო კარგი ოღონდ დაწყნარდი ტოო თორემ მანერვიულებ. - მდივანზე წამოწვა ჩემს გვერდით და ჩამიხუტა , ვგრძნოდი როგორ ისუნთქავდა ჩემს სუნს და ეს ჩემს გულისაჩქარება იწვევდა .

ერთხელ სიცოცხლეში(თავი პირველი)

უკვე საკმაოდ გვიანი იყო სუხიშვილების დარბაზიდან , რომ გამოვედი. ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი მარჯანიშვილს . გაზახულის თბილი სიო გახურებულ სახეზე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, თმას მიწეწავდა და ხელით ვცდილობდი მათ გასწორებას . დღეს განსაკუთრებულ განწყობაზე

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (21)

-არავითარი მაგრამ.... გჯერა ჩემი?თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე და სირცხვილით თავი დავხარე...თავი ამაწევია და თვალებში ჩამხედა...-კიდევ ერთხელ გეტყვი რომ არასდროს არავისთან და არავითარ შემთხვევაში არ გიღალატებ... და რაც შენამდე იყო შენ არ გეხება და

კიდევ ერთხელ მოვკვდი

დედამიწის თვალიერებისას შემომისწრეს. ვიცოდი, იმ დღეებში ეძებდნენ ვინმეს დასაბადებლად, შემომთავაზეს და მეც დიდხანს არ მიყოყმანია. პირველად ერთ მარტოხელა მოხუცთან გამიშვეს, მოუარეო. ხის სახლში ცხოვრობდა და სახედაღარული, თვალის უპეებში იგუბებდა ცრემლს.

ქუჩაში ერთხელ - სრულად

-ნიკუშ შენ ძმობას ვფივარ შენ ხარ ! -შანსი არაა მე არ ვთამაშობ თქო ხო გითხარით ? - წარბები შეკრა გადრანმა ... სულ ასე იყო ესენი ერთობოდნენ ეს კი სულ დასტოინად და სერიოზულად იჯდა და არასსდროს "კარგი ვაჭარბებ" იშვიათად ყვებოდა ცანცარში ...