ერთხელ ბანაკში თავი 2

ლიზი მის მეგობრებთან ერთად სხვა მაგიდასთან დაჯდა,ფიქრებში ვიყავი გართული როდესაც მაქსიმი მოვიდა მაქსიმი-უკაცრავად მაგრამ ეს ჩემი ადგილია მე-რამე პრობლემაამაქსიმი-ჩემი ადგილია და ყოველთვის მარტო ვზივარ ასე რომ სტუმრებს მიჩვეული არ ვარ ..მე-ანუ გინდა

ერთხელ ბანაკში თავი 1

ლუსი დრიუ-მოგონებები ბანაკიდან...2009წლის 15ივლისი...სკოლიდან ბედნიერი მივუყვებოდი გზას რადგან წინ 3თვიანი ზაფხულის არდადაგები მელოდა,როგორც ყველა ჩემს თანატოლს მეც დაგეგმილი მქონდა სად და როგორ გამეტარებინა

ვიცი, სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს . . .

ვიცი სადმე ერთხელ მაინც შეხვდებიან ერთმანეთს, მიხვდებიან ცალცალკე, რომ - სუნთქვებიც კი მძიმდება. ჰქონიათ, რომ ძველი გრძნობა რაღაც ახლით შეავსეს, სულელები ... ვერ ხვდებიან - ერთმანეთი სჭირდებათ. ვიცი სადმე მომავალში თვალს მოჰკრავენ ერთმანეთს, ისიც

წვიმაში ერთხელ(2 თავი)

ბიჭი ცოტა არ იყოს იბნევა,ხვდება რომ რაღაც ისე არ არის,მაგრამ იმასაც ხვდება,რომ ახლა მარტო უნდა დატოვოს გოგონა და ოთახიდან გადის.გოგონა კრთება კარის ხმაზე და ზანტად ატრიალებს თავს.როდესაც რწმუნდება,რომ დამიანე

წვიმაში ერთხელ(1 თავი)

ცეკვავდა და ივიწყებდა ყველაფერს ცუდს,რაც ოდესმე გადახდენია თავს,მაგრამ განა ადვილია უყურო ცაზე მკრთალ ვარსკვლავს და ამოიცნო მასში დედის სახე.ალბათ იფიქრებთ,ადრე თუ გვიან,ყველა კარგავს მშობელსო,მაგრამ მისი ხელი რომ გიჭირავს

ბაბნიკს ერთხელ და სამუდამოდ უყვარდება (სრულად)

ჩემი პირველი ისტორია რომელიც 13 წლისამ დავწერე . "გრამატიკა" მკვდარია ,გაცოცხლების შანსი ნულია :დ წერის სტილიც კატასტროფაა და ახლა რომ გადავხედე მივსხი რომ აშკარად დავიხვეწე.(რა თავმდაბალი ვარ)

ერთხელ სიკვდილი სიცოცხლეს შეხვდა

ერთხელ სიკვდილი სიცოცხლეს შეხვდა, გაეცინა და სიცილით უთხრა: "რისთვისღა ჩუქნი სიცოცხლეს შენსას, ხომ იცი ერთხელ მივალ, წავართმევ, რისთვის აცოცხლებ წუთებს, საათებს ბოლოს ხომ იცი მე რომ წავართმევ"

ერთხელ ვენდისში

იცი ?!.. სულ რამდენიმე დღის წინ ანგელოზს გადავეყარე, აი ისეთს, რომ შეხედავ და თვალი გაგიშტერდება... ვუყურებდი და თვალს ვერ ვწყვეტდი მის ფერმკრთალ და, ჩემთვის, მსოფლიოში ყველაზე ნათელ და ფერად, კანს, თმის ფერს,ოდნავ რომ შერევია მზის კაშკაშა ყვითელი

როგორც ერთხელ შეუყვარდი პაწაწინა ქალს!

ხშირად შენზე ჩუმად ვფიქრობ ან ვუყვები სხვას და ჩემ თავზე მეცინება, ასე რატომ მწამს? რატომ ვაძლევ თავს უფლებას გავცქეროდე გზას და რატომ ვარ მიამიტი ისე, როგორც სხვა? ეს ოცნება შენ გეკუთვნის, შენკენ მიაქვს ქარს: ის გეხება, იკოცნება და მიყვება წამს!

მენდე, ცხოვრება სრულდება ერთხელ!

გარიჟრაჟია. განთიადი. გადაღლილ თვალებს, თუ დასევიან პარიზული, მრუმე ფიქრები... ჭიქა შამპანი, ომლეტი და დაგროვილ ვალებს, მივყავარ კვლავ იმ აზრამდე რომ ერთად ვიქნებით...ნაცნობი ბარი, ლამაზი ქალი... მოქარგულ კაბის შავი მანჟეტი.. თამაშით მთვრალი,