გზა ვარსკვლავებისკენ (მეექვსე თავი)
რთული შესამჩნევი არ იყო, რომ დაჩის მოვწონდი. თუმცა რა შემჩნევა უნდა პირში მითხრა. აუჩქარებლად ავბობღავდი კიბეზე, თითქოს მე მკიდებოდა ზურგზე ორი ჩანთა.გზა ვარსკვლავებისკენ (მეხუთე თავი)
გამთენიისას გამეღვიძა: ღამის ფარდებში პატრა სიცარიელე გაპარულიყო და იქიდან მზის სხივები აჭყიტებდა, ჩემი საწოლის პირდაპირ კიდევ ერთი უსარგებლო საწოლი, ჩემს მარჯვნივ ცარიელი კომოდი, თეთრი შავ ზოლებიანი თეთრეული ჩემს სხეულზე, ფეხებთან მიძუყნილიგზა ვარსკვლავებისკენ (მეოთხე თავი)
გიო სკოლის ეზოს კართან იდგა და ვიღაცას ელოდებოდა. მასთან მივედი. - გამარჯობა გიო! - სალამი ნია, როგორ ხარ? - შესანიშნავად შენ? - ვინ ხარ და რა უქენი ძველ ნიას?!გზა ვარსკვლავებისკენ (მესამე თავი)
ტელეფონის ეკრანს დავხედე, უცხო ზარი იყო და გავთიშე. იმ წამსვე მეორედ შემოვიდა ზარი იგევე აბონენტიდან, დამაინტერესა და ვუპასუხე:გზა ვარსკვლავებისკენ (მეორე თავი)
გოგოებს შევყევი გასახდელში, იქაც ოვაციებით დამხვდნენ. ნერვები უკვე აწეწილი მქონდა და მათთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია. ჩემი ნივთები ავიღე და გასახდელი დავტოვე. გამოსვლისას გოგონების გადაკვრით საუბარი გავიგე: - რა ჭირს?! მაგრამ ვის ადარდებსგზა ვარსკვლავებისკენ (პირველი თავი)
ჰეი, მე ნია ვარ 14 წლის. ჩვეულებრივი გოგონა რთული ხასიათებით. ხოომ, ჩემს თავს იქამდე მივიჩნევდი ჩვეულებრივ ადამიანად, მანამ, სანამ თავი განსაკუთრებულ ადამიანად არ მაგრძნობინეს.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.