ნაკვალევი (1 თავი)

-დრაგ!... დრუგ!.... დრაგ!.... დრუგ!....-ისმის მძიმე სამხედრო ჩექმების ხმა. თითოეულ ნაბიჯს წინ უწრებს თვლა: - ერთი!.... ორი!... ერთი!... ორი!... - სამხედრო ფორმაში ჩაცმული ბიჭები მწყობრი ნაბიჯით მიიწვენ წინ -სდექ! - ისმის მეთაურის ბრძანება. სივრცეში

მტერი შემიყვარდა (თავი 11)

-ვერ გავიგე?! -თითქოს მომესმა ხმა. მაგრამ როცა გავიაზრე ფეხებმა კვეთა დაიწყო. -რაც გაიგე! -დაიყვირა ხმამაღლა და დათოს საფეთქელზე იარაღი უფრო მჭიდროდ მიადო. -მე ვარ ის ქალი რომელმაც ვითომ მიგატოვა! ვითომ მამაშენს მიუგდო შენი თავი და სხვა ქვეყანაში

ორი ღამე (თავი 9)

გგრძნობდა რომ სესილის მთელს ტანში ცრიდა, მისი შეხებისას, მაგრამ მაინც ვერ მოთოკა ვერანაიარი გრძნობდა, რადგან მასთან ყოფნისას სადღაც იკარგებოდა, კოსმოსის უკიდეგანო ნაპირებზე..სესილის სუთქვა რომ შეიგრძნო ზედა ტუჩზე ერთიანად იფეთქა ყველაფერმა და მთელი

ლეა და კახა (თავი 5)

-რა ხდება ირაკლი აქ რატომ მომიყვანე? ისევ დეაა? -არა კახა მოდი რა დაჯექი. -გისმენ მითხარი მალე აღარ შემიძლია ისეთი სახე გაქ. -შენც რომ გენახა და მოგესმინა ასე იქნებოდი. -რა ნახე ასეთი ამოღერღე.კახა მოთმინებას კარგავდა. -გურამი და თემო,ნიკას და

მექალთანე თავი 3

- ეს ბედოვლათი კიდე ჩემი ძმაა საბა, ეს კი მისი ცოლია მეგი. ნინიმ ხელი მომკიდა და შემატრიალა, იმდენად თვალის მომჭრელი იყო თათა ყბა ჩამომივარდა, მეგი ხელზე ჩამომეკონწიალა და მე მისმა მზერამ და ჩახველებამ მომიყვანა გონს, ცრემლები მოადგა და ისე

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(პირველი და

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 3)

-ჰმმ, კარგი სურნელი ტრიალებს-მომესმა ხმა ზურგს უკან, დავინახე როგორ იდგა კარებში ლუკა და მაკვორდებოდა, მაგიდას ვაწყობდი, როცა თეფშები გამომართვა და თავად დაიწყო სუფრის გაწყობა, გამეღიმა, ეჰჰ ნეტა ასე იყოს მუდამ, რა მაგარი ქმარი იქნები წარმომიდგენია,

ფერადი დღიურები (I თავი)

ყველაფერი დაიწყო სახურავით, დიახ არ მოგესმათ, სახურავით. ეს ადგილი ჩემი ერთადერთი თავშესაფარი იყო ჩემი ხანმოკლე 17 წლიანი ცხოვრების. 17 წელი თითქოს როგორი ხანმოკლე დროა, თუმცა ზედმეტად დიდი ტკივილით სავსე, დიახ ჩემი ცხოვრება არასდროს იყო ფულით,

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 8

ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოვიღე და ერთი ღერი ამოვაძვრინე,ასანთისთვის უნდა გამეკრა,როდესაც ჩემს წინ ვიღაც დადგა,ყურადღება რა თქმა უნდა არ მიმიქცევია,სიგარეტზე მოკიდება მინდოდა,მაგრამ რამდენი გავკარი ქარმა ჩამიქრო,გაბრაზებულმა მოვიქნიე ასანთიც და

ერთხელ თავი 6

რაო და მია მიყვარსო მაგან კიდე იმ იდიოტში გამცვალაო მაგის გარეშე ვეღარ ვძლებო ეგ კიდე ყურადღებას არ მაქცევსო მერე კიბეძე დაჯდა თავი ხელებში ჩარგო თან ნასვამი იყო მერე ვუთხარი არმოდიხარ თქო?