თურმე როდემდეც არუნდა გიყვარდეს

თურმე, რამდენადაც არ უნდა გიყვარდეს, იღლები ლოდინით, იღლები უყურადღებობით...

ფერი გადამწყვეტი ყოფილა თურმე....

რატომ?,რატომ?გავჩნდი მე აქ ამ მიწაზე, რატომ დავაწევი ტვირთად ამ დედამიწას ამ ცოდის სამეფოს მე ვაკლდი მხოლოდ და მეტი არაფერი მას არ უნდოდა, ნახე,გაიხედე ყველგან ცოდვა ხდება ასე ვეუბნები მე ჩემს თავს,

"მაგრამ" თურმე ყველაფერს ცვლის.

მჯეროდა ჩვენი სიყვარული ისეთი ძლიერი იყო ყველაფერს გაუძლებდა... ყველაზე ძალიან კი იმის მჯეროდა რომ ის ყველაფერი რაც მე მეგონა... შენც - გეგონა!

სიყვარული თურმე დიდი ტკივილია

"სულით ბინძური ადამიანები უფრო გვიზიდავენ, ცდილობ დაადგინო სად დაკარგა ამ ურჩხულმა თავის უმანკოება" /გროსმაისტერი/

სიყვარული თურმე დიდი ტკივილია

"ვეძებე ღამით ჩემს სარეცელზე ჩემი სულის შეყვარებული, ვეძებე იგი და ვერ ვიპოვე"

თურმე

თურმე ოცნება ოცნებას ლევდა დაწაფებული ხვრეპდა უთასოდ. თურმე ცხოვრება სინდის ყიდიდა ხარკზე გადაცვლით განა უფასოდ.

სიყვარული თურმე დიდი ტკივილია

თურმე ცხრა წელია ვყვარებივარ,ცხრა წელი და ეს მე არვიცოდი... თავიდან სიყვარული რომ ამიხსნა კი მივხვდი რომ ჩემზე წლებია შეყვარებული იყო მაგრამ ამდენი წელი ამას ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი...

თურმე მიყვარხარ

დიახ, მე ისვარ,, მელანქოლისტი" გოგონა, რომელმაც ბოლო ერთწელიწადში გაიგო რაყოფილა სიყვარული, გოგონა რომელსაც გული ისე სტკივა და იმდენი რამ აქვს მოსაყოლი,რომ არიცის საიდან დაიწყოს.. მაგრამ ვერ ყვება, იმიტომ რომ უჭირს, ამ ყველაფრის გადმოცემა, მისი

თურმე ბრძენს უთქვამს

თურმე ბრძენს უთქვამს მეგობრობას არ აქვს საზღვარი მე კი მის სუნთქვას ვატყობ რომ აქვს სხვისი ნაზავი

თურმე სიზმარი არ ყოფილა

-თუ სხვა გზა არ გექნება, ეს არ დაკარგო...-მანიშნა ნახატზე. და დაიკარგა, დაიკარგა ბევრი ქალი, ჟანას ლამაზი ნაკვთები... გალიაში ვარ გამომწყვედიული მიშველეთ...