მე და ის... ჩვენ (7)

-კარგი გამიშვი ძალიან გთხოვ. -გიშვებ ნუ ფართალებხელი გამიშვა და წამოსვლა დავაპირე როცა ხელი მომკიდა მისკენ შემატრიალა და ისე მოხდა რომ სულ მასზე ვიყავი აკრობილი.

მე და ის... ჩვენ (6)

ლევანი ოთახში შევიდა და მძინარე მარიამი დაინახა, ისეთი ლამაზი იყო, მისი გაღვიძება გადაწყვიტა რადგან მეორედ არ მიეცემოდა ასეთი შანსი იმისთვის რომ დალაპარაკებოდა, მაგრამ ისეთი რთული იყო მარიამის გაღვიძება, ლევანიმ მაინც გააღვიძა და უთხრა.

მე და ის... ჩვენ (5)

-ბატონოო? ვინ გაგაცნო ერთი ლიზა აბა გაიხსენე -კაიჰო- გაიცინა და კარები გაიკეტა ლიზას კი მტელ სახეზე ღიმილი ეკრა მის დანახვაზე მეც სიცილი ამიტყდა. ლუკა წავიდა მე და ლიზა კიდე სამზარეულოში ვიყავით და რაღაც გემრიელობებს ვაკეთებდით, ლიზასი რა გითხრათ

მე და ის... ჩვენ (4)

აი ასეთი ძმა და მეგობარი არ უნდა ინატროს ადამიანმა, ნახეთ მე რა დღეში ვარ და ესენი კიდე იცინიან, ალბათ გაიგო რომ დამიძახა ლიზამ ჩემი ნამდვილი სახელი და მაქედნ იცის, არა არა ოო ღმერთო ნეტავი გამაგებინაა. ოო ჯანდაბა, საიდან იცის ჩემი სახხელი ვაი აი

მე ის ბავშვობა მინდა...

მე ის ბავშვობა მინდა, ეზოში თამაში ბურთის, მე ის სიხარული მინდა, ეზოში ნასროლი გუნდის. მე ის დარდი მინდა, წუთში რომ ქრება გულში, მე ის ჩახუტება მინდა, სულ რომ შეგრჩება სულში. მე ის წყენა მინდა, გაბრაზებული მშობლის.

მე და ის...ჩვენ

მივედი კართან და გავაღე ვიღაცა კაცი იდგა ყვავილებით ხელში და მარიამ ბერიძეს კითხულობდა მეც ვუთხარი რომ მე ვიყავი და ხელი მოვაწერე ფურცელს, ყვავილები გადმომცა მაგრამ არ უთქვია ვისგან იყო, მხოლოდ ის მითრხა ნელ-ნელა ყველაფერს გაიგებო.

მე და ის...ჩვენ (2)

-ვინაა ის ბიჭი? -ამმ, ის მირანდუხტის ძმაა მუხრანი- სიმართლე გითხრათ ამაზე ფხუკუნი ავტეხე რადგან მზაღოს ამ სქციელს არ მოველოდი, როგორც ყოველთვის ის არ ერევა ასეთ საქმეებში. -აჰა ანუ მუხრანი ხო? -კი მუხრანი, ჩემი ძმაა-ვუპასუხე მაშინვე -და შენ არ

მე და ის...ჩვენ

-ადექი გოგო არ დაგაგვიანდეს, თორემ მერე რა გაუძლებს შენი დირექტორის შენიშვნებს -აუუ ლუკა კარგი რა გთხოვ ცოტაც და ავდგები -მარიამ ჩემზე რომ იყოს დამოკიდებული ხო იცი რომ დაგტოვებდი კიდევაც მაგრამ რა ვქნათ აბა, ასეთი რთულია ცხოვრება -ხოდა დავრჩები, ხო

ის, რაც შეუძლებელი მეგონა!!! (სრულად)

-ალექსანდრა, ადექი!დილა როგორც ყოველთვის ამ სიტყვებით იწყება ჩემს სახლში. -კაიიი დეე, ეხლავე.(მე)ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და პირველ სართულზე ჩავედი. ცოტა წავიხემსე ჩემებს დავემშვიდობე და დაბლა ჩავედი სადაც სალო მელოდებოდა. -ბუბუ, როგორ მომენატრე

შესაძლებელია მოხდეს ის რასაც არ ელი

ორშაბათი დილის ათი საათი . ლინაა ადექი გამცოდაზე დაგაგვიანდა ... (ელაა) ეს დედაჩემია ბავშვობიდან ყოველ დილას ასე მაღვიძებს თუმცა დღეს განსხვავება იმაშია რომ სკოლა არ უთქვამს გამოცდააა . უხხ როგორ მეჯავრებაა 12 კლასის გამოცდებიი, ეს ბოლო წლები