სასიკვდილოდ ლამაზი.! (სრულად)

ცისფერ ფერსა და შავ უსასრულობაში გამეფებულ ცეცხლისფერს თვალს ვერ აშორებდა. იძირება სადღაც, თავად ვერ გაერკვია, ეს ცისფერი მარადისობა იყო თუ შავი დასასრული.განიცდიდა დაუძლეველ შიშს. შიშს ზეცისა რომელიც მთელ მის არსებას იპყრობდა და ნაწილ-ნაწილ

სასიკვდილოდ ლამაზი.! #5

-შუბლზე აკოცა და კარებიც ისე გაიხურა როგორც წლების წინ სჩვეოდა. ისევ ისე დაუტოვა მისი სიყვარული და ვნებით გაჟღენთლი ორგანიზმი. სურნელი ნესტოებში, რომელსაც უკვე ზღვარზე მიჰყავდა. ემოციებმა თავისი ქნა და გადმოჰყარა.. არ ვიცი ბედნიერების ან უსუსურობის

სასიკვდილოდ ლამაზი. #3-4

ყველაფერი კარგად არის მე შენთნ ვარ.-არეული მზერით, აწყლიანებული თვალებით უყურებდა მის თავთან ჩამუხლულ დენის და სულ არ უნდოდა გონზე მოსვლა.. -მიყვარხარ პატარავ.! -ყურთან უჩურჩულა დენისმა და იქვე სუსტტად მფეთქავ არტერიაზე მხურვალედ აკოცა.

სასიკვდილოდ ლამაზი. #2

საღამო მშვენივრად მიდიოდა, ყველა თავის სტიქიაში იყო. მუსიკას ყვებოდნენ და მშვენიერ დროს ატარებდნენ, მხოლო თათია და დენისი ისხდნენ მაგიდასთან, ერთმანეთის მოპირდაპირედ, მზერით ეფერებოდნენ. იმდენად დიდი იყო მათ შორის ვნების ცეცხლი რომ მთელ დარბაზს

სასიკვდილოდ ლამაზი. #1

თეთრ ზეწარში გახვეული გოგონა, წრიალებდა საწოლში და სასიამოვნო ბგერებს გამოსცემდა. როგორც იქნა ინება თვალების გახელა. მუქი წაბლისფერი თმა, რომელიც სახეზე ჰქონდა უწესრიგოდ დაყრილი გადაიწია და მოშიშვლებული მკერდი თეთრი მატერიით დაიფარა.

ლამაზი ხელები

ფერები,დღეები, ლამაზი ხელები, ჩვენ ისევ ერთად ვართ  ცხოვრების გზებით, ლამაზი ფრთებით, მივყვებით ცხოვრებას ახალი გზებით. ნაზი ალერსით, ვტკბებით ჩვენ ისევ ერთად ვართ ცხოვრების გზებით ლამაზი ფერებით, მოგეფერები ნაზი ხელებით, შენც მეფერები.  

ძველი ლამაზი ჩუმი სიზმარი

ძველი ლამაზი ჩუმი სიზმარი რაღაც საიდუმლოს ისევ ინახავს თითქოს არ უნდა ფარდა ახადონ მხოლოდ მან იცის ვინცკი ის ნახა გიჟი მჩქეფარე დიდი ლურჯი ზღვა არამიწიერ სიზმარს მაგონებს იგი მთვარის ქვეშ

ნუ მეთამაშები.! (თავი 14)

-ბექა.-ეხლა ეს იყო რაც ყველაზე მეტად მტკიოდა. -ჩემი ბექა.-თვალები ძლიერად დავხუჭე და აღვიდგინე მისი ღიმილი, შავი ლამაზი თვალები, მისი ძლიერი ხელები ასე რომ მაგიჟებდნენ. -ღმერთო ნუთუ ასე უნდა მომხდარიყო. ნუთუ ეს ყველაფერი დავიმსახურე. ეხლა როგორ

ტაძარი სულის...

ვიყავი ზევით... ბევრად ზევით ვიდრე მიწაა, ბევრად ლამაზი სამფლობელო ვაჩუქე ზეცას. ჩემი თვალები ერთი სუნთქვის დედამიწაა, სადაც ბავშვობაგადაკარგულ გოგონას ვხედავ.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 31)

სიმართლეს შეესაბამებოდა კალანდაძის სიტყვები,მართლაც,კატერინას შემდეგ არ იყო ქალი,რომელიც მის გულში არა თუ დამკვიდრებას,მისი გრძნობების ოდნავ გაღვივებასაც შეძლებდა,არ იყო კატერინას მსგავსი მარიამი,არც მასსავით გრძელი ფეხები ჰქონდა,არც გამოყვანილი