სიღარიბესთან მებრძოლი (თავი 1)

2018წელი 17 იანვარი დილის 10 საათია ლევანი ტრადიციულად ეკლესიის კარებთან დგას დახეული ტანსაცმლით და დახმარებას ითხოვს, ზოგი მცირედიდ ეხმარება, ზოგი ლანძღავს კიდეც, და ზოგიც გვერდს

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (დასასრული)

ხელებგაშლილი ისე მოაბიჯებს გეგონება სამი დღე მე არ დამერეკოს ჩემი თავისთვის. -შენ აქ რას აკეთებ?-ვცდილობ სახე გავასწორო. -საყიდლებზე გამომიშვეს-თავს ოდნავ გვერდით ხრის.

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (15)

-დღეს ნორმალური წყვილივით ვიქცევით-ხელს მიწვდის -მახსოვს-ხელზე ვეჭიდები. მანქანის კარს მიღებს,ოჰ გულმა არ დაგვარტყას ამდენი ჯენტლმენობისგან. ღვედს ვიკრავ და ისიც საჭესთან სკუპდება

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (12)

-იცოდე ბეჰემოთის ვოლიერში ჩაგაგდებ-სიცილს ძლივს იკავებს. დამპალი! ტუჩებს ვპრუწავ,თვალს თვალში მიყრის,კი ჩამგდებია! ხო ბეჰემოთის ხსენებამ აშკარად სტიმული მომცა,რაღაც თამაშის ხასიათზე მოვედი. ქვემოთ ჩავყავართ და ვიღაც თვალებს შავი ნაჭრით მიხვევს.

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (11)

-გააღე თორე შემოვამტვრევთ!-მესმის ისევ.ოჰ შემოამტრვრევ თორე არ ამტვრევდე ჩემს კარებს. რა დონის იდიოტი უნდა იყო ადამიანი, გოგო ისეთ ოთახში ჩაკეტო შიგნიდანაც რომ იკეტება. ღმერთო ჩემო! ფაჯრიდან კიდევ ერთხელ ვიყურები,დაგერხა კატო,აქედან რომ გადაძვრე

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (10)

-ველური თავი გაბია-ვყვირი და მისი უდიდებულესობაც მეფური ნაბიჯებით ჩვენსკენ მოაბიჯებს. ესე იგი შევიკრიბეთ მთელი სენატი,კეისარიღა გვაკლდა და ეგეც მოეთრა. -ეს კიდე გაბრაზებულია?-უბრუნდება გაღიმებულ ლიკას,ოჰ არა გახარებული ვიქნები. ისადა ცნობისთვის მეც