გაბრიელ ლიპარტელიანი! (6)

აშინელი დაძაბულობა იყო გამეფებული, ამინდიც კი შემზარავად ზუზუნებდა... ალბათ გაბრიელის გამო ტიროდა... დემეტრე ლიპარტელიანს მგლის ფერი ედო სახეზე... უამრავი ტანჯვა და სისხლისღვრა გამოიარა, მაგრამ ასე არასდროს არ შერყეულა, როგორც ახლა... ერთმა

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (5)

იმ დღის შემდეგ თითქოს ყველაფერი თავის კალაპოტში ჩადგა, ალბათ მალე ადიდდებოდა მდინარე და ჯებირებს გადმოლახავდა... საოცარი დილა დაიწყო ლილესთვის...სუსტი ფეხები ზეწარზე აასრილია, გაიზმორა და თეთრ რბილ ხალიჩას შეახო ფეხის თითები... ფანჯარასთან მივიდა და

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (4)

თავი 4 იცით რა არის ყველზე საშინელი და ცუდი, როდესაც კუნძულზე მოხვდები და ოთხივე მხრიდან მხოლოდ წყალს უყურებ... იცით რა არის ცუდი?!- სასიამოვნო თრობა ღვინით... იცით რა არის ცუდი?!- იცი რომ უტოპიაში ვარდები და ფეხებზე გკიდია შენი ბედი, მხოლოდ შენს

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (3)

თავი 3 ლილე მშვიდად მივდიოდი გზაში, გემოვნება ჰქონია მანქანის პატრონს, ისეთი ტკბილი ჰანგები ჟღერდა,რომ ყველა უჯრედი იჟღენთებოდა... შუა დეკემბერი იყო, სიცივე, როცა სვანეთის გზას ავუყევი სიარული მიჭირდა, სვანეთის დიდრონი მთები პირქუშად იცქირებოდნენ,

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (1)

თავი 2 * * * დილით ყველამ სანდროს სახლში გაიღვიძა, გაიღვიძა რა, ქორივით შეფრინდა მაშო სახლში , რაც გაიგო რომ თავისი ძმა ჩამოვიდა და ელვის სისწრაფით დაიარა ყველა ოთახი და გაბო როცა იპოვა ზედ შეახტა... -ჩემი სიცოცხლე ჩემი ძამიკუნკულა ჩამოვიდა და

გაბრიელ ლიპარტელიანი! (1)

დრო, დრო და ისევ დრო... ეს ის უკიდურესობაა, როდესაც ვერასდროს ვერაფერს ვერ გაექცევი და ვერც დაემალები... მის მარწუხებში ხარ მოქცეული და უბრალოდ ეძებ შესაფერის მომენტს, რომ გაიქცე მაგრამ დადგება კი ეს დრო?? ალბათ არასდროს... ისე ჩაგავლებს კლანჩებს