თბილისელი ლილეს მანჰეტენური ცხოვრება (თავი 11)

ზოგადად ძალიან მიყვარს მიუზიკლები , განსაკუთრებით ძველი დროის.ცეკვა-ცეკვით ჩავიცვი, მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და გავედი ოთახიდან.საერთო საცხოვრებლიდან და სირბილით მივედი მთავარ შენობასთან

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილს გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (თავი

2 სანატრელი კვირა ძალიან სწრაფად გავიდა, გოგონამ კარგად გაიცნო ვატოც და თითოეული მისი ოჯახის წევრი, ძალიან შეუყვარდა ისინი, ახლა კი მათი დატოვება უწევს და ამიტომ სწუხს. მოდი მოგიყვებით რა მოხდა ამ ორი კვირის განმავლობაში: ვატო და ანამარია იმ დღის

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილის გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (მეოთხე

1 თვის განმავლობაში სახლში იჯდა, უნივერსიტეტიდან 2 თვიანი შვებულება აიღო, დირექტორმაც არ უთხრა უარი, თითქმის არასდროს აცდენდა გოგონა ამიტომ იფიქრა საჭირო რომ არ იყოს არ მთხოვდაო და ცოტახნით გაუშა.თითქმის მთელი დღეები ატარებდა თავის ოთახში გარეთ არც

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილის გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (მესამე

-იცი აქ მხოლოდ იმ პერიოდში დავდივარ როცა ძალიან მოწყენილი ვარ ან უბრალოდ სიმარტოვე მჭირდება, ეს ადგილი რამოდენიმე თვის წინ ვიპოვე, მაშინ როდესაც შენ პირველად შეგამჩნიე, იმ დღის შემდეგ სულ შენ გხედავდი ისე გამოვიდა რომ ჩემი ლექტორიც გახდი, სულ შენზე

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილის გადატანა სიყვარულის მეშვეობით (მეორე

საღამო გოგონასთვის არასასიამოვნოდ გაგრძელდა, ვატოს შემოხედვებს გოგონა უხერხულ მდგომარეობაში შეჰყავდა და ხან რა ეშლებოდა ხან რა, ამაზე კი ბიჭი ისევ ირონიულად ჩაიცინებდა ხოლმე. სუფრაზე მჯდომებმა რამოდენიმეჯერ ცადეს ლაპარაკში ჩაერთოთ გუგა და ანამარია,

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილის გადატანა სიყვარულის მეშვეობით

უნივერსიტეტში როცა შევიდა ყველა მას მიაჩერდა და მოკრძალებული სალამი უთხრეს, ძალიან ლამაზი გოგოა მაღალი, ტანწერწეტა, გრძელი წაფლისფერი თმითა და მწვანე თვალებით, საერთოდ არ ეტყობა რომ 30 წლისაა, პირიქით 20 წლის გოგოს ჰგავს, ამიტომაც არ განიცდის

ადამიანებს ძალუძთ ტკივილის გადატანა სიყვარულის მეშვეობით

1998 წელი იწურებოდა, გოგონა უნივერსიტეტიდან გამოდიოდა და თან თავის არც თუ ისე ხანგრძლივ, თუმცა მაინც მტკივნეულ ცხოვრებაზე ჩაფიქრდა. როგორ უნდა ახლა მამის ნახვა, მისი ჩახუტება, თავისი დებიც ძალიან მოენატრა, მაგრამ რას იზამს, მხოლოდ მოგონებებით თუ