მე დედა ვარ (თავი 6)

ლალი 35 წლის ადვოკატია რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. ათასი პრობლემის წინაშე მარტოდმარტო მყოფს მხოლოდ შვილის იმედი აქვს რომელიც ხელიდან ეცლება..ადამიანის მიმართ განვიცდიდი, იმიტომ, რომ მიშიკო იყო ის ადამიანი ვის გვერდითაც გამოვცადე სიხარული,

მე დედამიწა უარვყავი ...

უამინდობის შემოჩვეულ უღმერთო დარში, გზაზე გიპოვე... ნაგლეჯ-ნაგლეჯ ეყარე ქუჩებს. მე დედამიწა უარვყავი და მარტო დავრჩი, ვერ შევეფარე საიმედოდ გრძნობების ბუდეს.

მე დედა ვარ (თავი 5)

- სად წახვალთ? ან რატომ? დარჩით ისედაც დიდი ხანი გავატარე უთქვენოდ, მინდა უთქვენოდ გატარებული 17 წელი ავინაზღაურო. - ჩემო გოგო, უშენოდ ჩვენც ძალიან ცუდად ვიყავით კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ გვაპატიო. მითხრა ატირებულმა დედამ და მაგრად მომეხვია. საღამოს

მე დედა ვარ (თავი 4)

მე და ალექსი მიშიკოს წყალობით შუა ზამთარში ქუჩაში აღმოვჩნდით. ვერავის ვთხოვდი დახმარებას ამიტომაც ჩემს შვილს ხელი დავავლე და სვანეთში წავედი. მიშიკოზე ძალიან ვიყავი გაბრაზებული თუმცა ეს გასაკვირიც არ იყო. მეგონა, რომ სხვები მასში ცდებოდნენ და ჩემი

მე დედა ვარ (თავი 3)

იმ საღამოს მე და მიშიკო სვანეთში გავიპარეთ მის მშობლებთან. როცა ჩავედით ჩემი დედამთილ-მამამთილი ძალიან კარგად შეგვხვდნენ, მთელი მათი სანათესაო ძალიან ბედნიერი იყო, როგორ მინდოდა მაშინ ჩემი მშსობლებიც იქ ყოფილიყვნენ და ჩემი ბედნიერება მათაც

მე დედა ვარ (თავი 2)

დედ-მამასთან დაძაბული ურთიერთობის გამო ყოველთვის რაღაც მაკლდა, ალბათ გაინტერესებთ ისიც თუ რატომ მაქვს უთანხმოება პირად ცხოვრებაში?! არასდროს მეგონა, რომ ცხოვრების სიყვარული მიღალატებდა ან ჩემს ზურგსუკან ძალიან ბევრ და მნიშვნელოვან საქმეს

მე დედა ვარ (საცდელი)

ლალი 35 წლის ადვოკატია რომლის ცხოვრებაც თავდაყირა დგას. ჯოჯოხეთად ქცეული ქორწინება მისი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წერტილია. ერთ დღესაც ლალის მთავარი საყრდენი მისი ვაჟი გამოეცლება ხელიდან.

გებევრებოდა... არადა მე რა ცოტა მსურდა ...

წვიმს და ნისლივით გადაეკრა ქალაქს სიკვდილი ახლა თუ წახვალ გამაგიჟებს შენი სიშორე. რთული ყოფილა სხეულის და სულის ჭიდილი და როგორ უღვთოდ მომენატრე ნეტავ იცოდე.

მე შენ...(თავი 4)

მე უკან გადავჯექი ის გოგო ლუკას გვერდით მოუჯდა,მე მთელი გზა ლუკას და იმ გოგოს გაბრაზებული ვუყურებდი.ცოტა ხანში მანქანა გაჩერდა და ის გოგო გადავიდა.მე და ლუკამ კი გზა გავაგრძელეთ. -აბა,ანა რა იყო ხომ არ იეჭვიანე? -ვიზე იდიოტზე და მაკიაჟის გოგოზე?

მე - ბედნიერი (თავი პირველი)

საწოლზე ვწვები და ვიხსენებ დღეებს,როცა მე ჯერ კიდევ კარგად ვიყავი,მე - ბედნიერი ვიყავი. მე - ბედნიერი. მე - ლაღი. მე - თავის’უფალი. მე,მე,მე.