ნისლი თუ მზე? თავი-1

დედაჩემმა სარა დამარქვა მამა წინააღმდეგი იყო,უნდოდა დედამისის მიას სახელი დაერქვათ თუმცა მადლობა დედას რომ წინააღმდეგობა გაუწია,სახელი მია ძალიან მომწონს მაგრამ რა თქმა უნდა სარა მირჩევნია,16 წლის ვარ 1 აგვისტოს დავიბადე ჩემი ზოდიაქო

სანდრო. ჩემი მზე. (ნაწილი 1)

სანდრო შემთხვევით გავიცანი. თუმცა, მგონი, ახლა, როცა რვა წლის შემდეგ, მას კვლავ ვუყურებ, მჯერა, რომ შემთხვევით არაფერი არ ხდება. სანდრო შემთხვევით გავიცანი და მგონი, ეს იყო ყველაზე ბედნიერი და რთული მომენტი ჩემს ცხოვრებაში. მე ის შემიყვარდა. და ეს

შუაღამის მზე (სრულად)

-არაუშავს. შეგიძლია წახვიდე. - ცოტა ხანს მიყურებს, შემდეგ კი თითქოსდა ვალმოხდილი, აღელვებული დგება და მიდის. წასვლამდე მსუბუქ კოცნას მიტოვებს. -- დედას რამდენიმე დღეში პატიმრობა მიუსაჯეს. ასე თავისუფლად თავი ჯერ არასდროს მიგვძვნია. თითქოს

შუაღამის მზე (თავი მეოთხე)

-ჩემი მოზარდობისას იყო. სადღაც 14-15წლის რომ ვიყავი. მუქი, თითქმის შავი თვალები ჰქონდა და ისე დადიოდა თითქოს მის გარშემო სამყარო არ არსებობდა. ბევრი ფერადი ფურცელი ჰქონდა თუმცა სულ მუქი ფერის ტანსაცმელით დადიოდა. ჭკვიანი და საინტერესო იყო.

შუაღამის მზე (მესამე თავი)

-დიადი ვამპირი მოგესალმებათ. - თვალები მოჭუტა და სცადა საშიში სახე მიეღო, მხოლოდ მაშინ შევამჩნიე რომ ნამსხვრევებისგან თითი გაეჭრა და სისხლი წვეთავდა. -თავის დასაცავად ნიორი მჭირდება? - მოულოდნელად სიცილი აგვიტყდა, პირზე ხელს ვიფარებდი ხმის ჩასახშობა

შუაღამის მზე (მეორე თავი)

სახლში შესულს დედა სავარძელთან, იატაკზე მჯდარი დამხვდა. გახეთქილი ტუჩიდან სიმწრით იწმენდა სისხლს და სევდიანი თვალებით უყურებდა თავის გაწითლებულ მაჯებს. სანამ პატარა ვიყავი ყველაფერი კარგად იყო. მოსიყვარულე ცოლ-ქმარ იყვნენ, ყოველ პარასკევს საღამოს

შუაღამის მზე (თავი პირველი)

გამთენიისას ძლივს ავწიე სხეული იატაკიდან, მთელი სხეული მტკიოდა და სიარული მიჭირდა. გადაგლეჯილი მაისური გავიხადე და ნელი ნაბიჯით გავედი ოთახიდან. ხელში ხალათი და პირსახოცი მეჭირა. დერეფანში, სარკეში ჩემი ნახევრად შიშველი სხეული შევათვალიერე. ზურგზე

მზე.შეხვედრა.

თავიდან გგონია რომ გაგიჟდები, უბრალოდ ვერ გადაიტან, ჭკუიდან შეიშლები, ას, ათას, მილიონ ნაწილად დაიშლები და მაინც ვერ გადაიტან იმ ტკივილს, რომელსაც სულში გრძნობ. გულს იხოკავ ბასრი დანებით, ხელებს მოუსვენრად დააფათურებ შიგნით, ყველგან, ყველაფერში. მას

ჩემი მზე

გარეთ მზეა,მაგრამ თითქოს მაინც სიბნელე სუფევს,ტემპერატურა მაღალია,მაგრამ ჩემში მაინც ყველაფერი გაყინულია.მზე მომენატრა! მისი სინათლე და სითბო მომენატრა,მაგრამ მე მზე აღარ მყავს,ის გარდაიცვალა და დამტოვა მარტო სიბნელეში და სიცივეში,არც კი

მზე

დღეს პირველი მარტია და მზიანი დილა გათენდა...ისეთი ლამაზია ცა კამკამა ზღვას გავს თითქოს გამჭვირვალეა და კოსმოსი მოჩანს ჩემი ფანჯრიდან. ადგომის დროა უკვე რვა საათია ,რომელ ნორმალურ მოსწავლეს უხარია სკოლაში წასვლა? მგონი არც ერთს , მაგრამ მე ბედნიერი