პაპასკირი და ბაბუციძე 23

- მე აგარაფერი მგონია გაიგე? ვერ ვიგებ უკვე ვერაფერს რო წარმოვიდგენ აქ შემოდიოდა და გიყურებდა ალბათ გეხებოდა კიდეც ჭკუიდან გადავდივარ,-არავინ შემხებია-ეგ უნდა დავიჯერო?-არც უნდა შეგეპაროს

მოდი აღიარე

მოდი თქვი რა:,,მე ცუდად ვარ.გული მტკივა.სული მეწვის.სიცოცხლე აღარ მინდა.ირგვლივ არავინ მყავს.ნუთუ ხალხი არ ხართ? ნუთუ ვერ ხვდებით,რომ მარტო ვარ!!’’,,ღამე მძულს,რადგან ზუსტად ვიცი

მოდი,დამებედე

მოდი დამებედე,სანამ დრო გავიდა, სანამ მცხუნვარე მზე კვლავ მთებში ავიდა. მოდი დამებედე,იქნებ ამისრულდე წინა წელსაც მახსოვს მოსვლა არ ისურვე. იქნებ დამებედო,გული გამიხარო არ მკითხავენ,მარტო რატომ დადიხარო...

მოდი და შენი სუნთქვა გადამდე..

გადაჰკრა დღეებს ზამთრის ნამქერმა, და ჩემს ფიქრებში შემოფოთოლდი, ცეცხლის წყდიადში შენმა სახელმა, გამოანათა შველას რომ გთხოვდი. გაფრინდნენ წლები, როგორც ივლისი, და სად მივდივარ დღესაც არ ვიცი,

მოდი ერთად გავათენოთ ღამე

მოდი ერთად გავათენოთ ღამე...არ ვგულისხმობ ვნების ცეცხლში დაწვას,ჩვენ უბრალოდ გავიხსენებთ ამბებს რა გადაგვხდა "იმ მთაში ან ამ ბარს".მოდი ერთად დავიაროთ მთები,შენც ხომ იცი რა რთულია კენტად.ნუ მერქმევა შენი, შენ კი ჩემი მთავარია,

"მოდი, დავქორწინდეთ.

ღმერთმა დაგვლოცოს, თუ რაღაც ასე." მე, არც ისე მხევალი ღვთისა, ვდგავარ შენ წინ და პირობას ვდებ, რომ არ ვიქნები შენთან ერთად არც ჭირში და არც ლხინში

მოდი

წვიმა როგორ მოვა – ცაა ცარიელი! დაბლა გამომშრალი გდია დედამიწა. მინდა მოვიშორო ხორცი – ბარიერი, მკერდზე სიგარეტით გული ამოვიწვა.

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . ( მეოთხე თავი )

ბავშვობაში მე და ჩემს დეიდაშვილს ერთი ძალიან ცუდი ჩვევა გვქონდა , სახლიდან ვიპარებოდით უცხოებს დავყვებოდით ისე თითქოს აგენტები ვფიქილიყავით ,კოდური სახელებიც კი გვქონდა მოფიქრებული ,საკმაოდ ბანალურიც იყო მე აგენტი მეორე ვიყავი ის კი აგენტი პირველი

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . ( მესამე თავი )

სარკეში ვიყურები და ჩემს თავს ვათვალიერებ . მწვანე თვალები ,შავი ხვეული თმა , წვრილი წელი და გრძელი ფეხები . ანარეკლს კმაყოფილი შევცქერი და სახელზე ღიმილი დამთამაშებს . ეს ბედნიერება დიდხანს არგრძელდება რამოდენი საათის წინგანვითარებული მოვლენები

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . (პირველი მეორე )

–ღმერთო ჩემო ნამდვილად არ მაქვს ბედი – ნინი როგორც ყოველთვის წუწუნებს – თუ მეტყვი რასერჩი ამ უსიმპატიურეს არსებად , ნამდვილად დამაკმაყოფილებ – მიაჩკა იცი ეს ვინაა? – ღმერთო უცხოპლანეტელია ? ასეც ვიცოდი ასეთი მშვენიერიი... – ჩაქრი მიაკო ჩაქრი,