ლანგრით მორთმეული ( თავი 6)

ბედნიერება პირობითი ცნებაა და ყველა თავისებურად განიცდის. ჭეშმარიტ ბედნიერებას მუდამ ახლავს შიში, იმისა რომ დაკარგავ... და ხშირად ეს შიში მართლდება კიდეც!..

ლანგრით მორთმეული ( თავი 5)

ყველა ნივთს თავისი ისტორია აქვს... და ის კი არა, ჩვენ მასთან ერთად განცდილი გვენატრება. დაკარგული ნივთის დაბრუნება შესაძლებელია, მაგრამ იმ დროს ვეღარაფერი დააბრუნებს...

ლანგრით მორთმეული ( თავი 4)

როდესმე, მოულოდნელი ტკივილისგან შეწუხებულს გაუაზრებლად შეკრული მუშტი გაგიხსნიათ? ხელისგულზე ოთხი ახალი მთვარე დაგხვედრიათ? თუ ასეა, გილოცავთ!.. თქვენ ყველაზე ადამიანურ და ყველაზე მტკივნეულ უნარს - მოთმინებას ფლობთ.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 3)

ხანდახან უბრალოდ უნდა გავჩუმდეთ და ერთმანეთის გულისცემას მოვუსმინოთ... რადგან, როცა გულის სათქმელს ვახმოვანებთ, ყველაფერი უფერულდება. იმ ყვავილივით ხმება, რომლსაც გამუდმებით რწყავენ, მაგრამ მზის შუქზე არასდროს დაუდგამთ.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 2)

სისხლის მოძრაობა თუ გიგრძვნიათ ძარღვებში? ან გულის ცემას დასახრჩობად ყელში წაუჭერია? ასეა... ყველაზე მთავარს - ფიქრებს და გრძნობებს, ჩვენ ვერ ვაკონტროლებთ.

ლანგრით მორთმეული ( თავი 1)

სამყარო, რომელშიც ვცხოვრობთ არარეალურია, მხოლოდ ისაა ნამდვილი. მაგრამ, თუ პირიქით, მის გარდა ყველაფერი რეალურია, სისულელე ყოფილა ეს ყველაფერი. რეალური, თუმცა სისულელე...