ასე ძლიერად ჯერ არასოდეს მყვარებია

ნუცა პირველად, როდის გავიცანი არ მახსოვს, მაშინ პატარა ბავშვები ვიყავით. გავიდა წლები და დიდი ხნის შემდეგ ნუცას კიდევ ერთხელ შევხვდი ახლა ნუცა უკვე 17 წლისაა. პირველად დავინახე ამდენი წლის შემდეგ და პირველი რაც გავიფიქრე ის იყო რომ ნუცა ძალიან

სიყვარული სხვაა

როდესაც მეკითხებიან: -ოდესმე ვინმე გყვარებია? მე ძალიან ჩვეულებრივად ვპასუხობ: -არა არ მყვარებია.

შენს მეტი სხვა არ მყვარებია

თითქოსდა გუშინ ვიყავი ბავშვი, დღეს კი ჭაღარა შემომრევია, გუშინ რომ პეპლებს დავდევდი ბაღში, დღეს პაემანზე მორცხვად მელიან

არასდროს მყვარებია მშვიდი წვიმა

ტირილი თუ მინდოდა ვტიროდი,სანამ არ დავიღლებოდი.თავი არასდროს მინუგეშებია.(თანდათან იმასაც შემაჩვიეს რომ,ცრელები თმებით უნდა მომეწმინდა და არა ცხვირსახოცით ჩემს უაზრობებსაც მუდამ ბოლომდე მივდევდი. ერთ მდინარეში ორჯერაც შევსულვარ,მერე რა,თუ შედეგი

მეასეჯერ, მე-ასე-ჯერ არასოდეს მყვარებია! III

პირველი კლასიდან ჩვენს სკოლაშია… რატომ არ შემიმჩნევია არასდროს? ასეთი უხილავია? ან იქნებ მე ვარ უყურადღებოდო? ფაქტია, რომ ამ გოგომ სხვებისგან განსხვავებით ძალიან დამაინტერესა. საქმე იმაშია, რომ როდესაც სხვებს ველაპარაკებოდი, ვერავინ ბედავდა

მეასეჯერ, მე-ასე-ჯერ არასოდეს მყვარებია! (2)

სახის ფერის და მზერის მკვეთრი ცვლილებით მიხვდებოდით, როგორ აღიზიანებდა ჩემი ასეთი ფლირტი. მის აფეთქებას ველოდი, მაგრამ მაინც მოახერხა თავის შეკავება! გამომწვევად გამიღიმა და ისე მიპასუხა:...

მეასეჯერ, მე-ასე-ჯერ არასოდეს მყვარებია! (1)

შეუძლებელია დაივიწყო პირველი სიყვარული. გრძნობა, რომელმაც 360 გრადუსით შემცვალა და სულ სხვა რაკურსით დამანახა სამყარო.ყველაფერი მოხდა სკოლაში.მანამდე კი…1989 წლის 5 იანვარი. თბილისი, იაშვილის კლინიკა.დავიბადე მე.