მე მხატვარი ვარ

მე მხატვარი ვარ, სიტყვებით ვხატავ, რითმებით ვქარგავ და სულსაც ვკარგავ..

სიტყვების მხატვარი

მეწამულისფერ დარბაზში ფიქრებში დუნედ ჩაფლული,მწოლიარე მყუდროება კარის ჭრაჭუნმა და ქალის ფეხსაცმლის ხმამ დაარღვია. -რით დავიმსახურე თქვენი სტუმრობა ანაბელ..

მარტოხელა მხატვარი (თავი პირველი)

დღე დღეს მისდევდა და დათოს ცხოვრებაში არაფერი განსაკუთრებული არ ხდებოდა სანამ ერთ დღეს შემთხვევით გოგო არ ჩაუვარდა გულში.ეს გოგო იყო სალომე. ლამაზი ღია ყავისფერი თმით, შავი თვალებით და მაღალი. დავითმა პირველად განიცადა სიყვარული, პირველად იგრძნო

მე ვარ სევდიანი მხატვარი

მე ვარ სევდიანი მხატვარი, და გამოვხატავ გრძნობას, ტონით დაბალით, შევყურებ შენს უძველეს სურათს, მის გარშემო, ყველაფერი ბრუნავს.

შეიძლება მე რომ,ვიყო მხატვარი?!

რა არეული ვარ..უბრალოდ ამაზრზენად,ჩავიფალი ხატვაში..."საუკუნისგრძნობებშემონახული" პორტრეტების დახატვით იმდენად გავერთე,ვეღარ გავიაზრე რომ,რამე გამხარებოდა ან ვინმე შემყვარებოდა...სამაგიეროდ ხატვამ ყველაფერი პირიქით განმაცდევინა.

წვიმისფერი (1)

წვიმდა. ქუჩაში ვიდექი. ქალაქში ყოველთვის ნაცრისფერია წვიმა, როდესაც მარტო ხარ. იმ დღეს ამინდს არც მე ვუღალატე. მასავით უსახური და გამოფიტული ვიდექი ქუჩაში. ქოლგა თან არ მქონდა. სველ ასფალტზე, სიჩუმეში, ჩემი სიარულის ექო მესმოდა. მოსაცმელი ჩემს

სიყვარული სიკვდილის შემდეგ( მხატვარი)

სიყვარული რაღAც ენით აუღწერელი გრძნობა რომელმაც არიცის ასაკი როცა გიყვარს?! შენ განიცდი რაგაც არამქვეყნიურ გრძნობას როცა გიყვარს, შენ შენ არახრ, იცვლები და ხვდები რომ შენთან ერთAდ სამყაროც იცვლებ, ხვდები რომ შEნს ირგვლივ ყველა იღიმის, რატომ?!

მხატვარი 2

ღამე საშინლად გაიწელა.. ერთი სული მქონდა როდის გათენდებოდა. დილით ისევ ჩემ საქმეს დავუბრუნდი, და თბილისში გავედი.. მერე უნივერსიტეტში. მერე ბიბლიოთეკაში გავედით და დრო უცბად გავიდა. მე და თაკო ვიჯექით და დავალებას ვაკეთებდით პროექტისათვის. მე საათს

მხატვარი 1

უკვე 6 საათია.. დროა წავიდე... ალბათ იკითხავთ ვინაა? რა უნდა? ან სად მიდისო.... და ამიტომ გაგეცნობით.. მე ნიკა ვარ. 20 წლის და მახატვარი ვარ... ყოველ დილით ვდგები 6 საათზე და დავდივარ თბილისის უბნებში და ვახატავ... მზის ამოსვლისა.საი უკვე მივედი.