შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა
ნაადრევი სიკვდილი თავი მეორე : ელეანორას ცხოვრება
ისტორია

ნაადრევი სიკვდილი თავი მეორე : ელეანორას ცხოვრება

12-06-2019, 14:45
ავტორი
1 619
0
+
ბავშვმა დაიძინა ხვალ ელისაბედი სამი წლის ხდება მე კი ყველაზე საშინელი გეგმა მაქვს რაც კი ოდესმე მქონია... დემეტრე ჯერ კიდევ არ მოსულა სახლში... მისი ყურადღება მჭირდება თუმცა სამსახურის გამო საერთოდ არ მითმობს ბევრ დროს... მე ბუხრის წინ სავარძელში
ნაადრევი სიკვდილი შესავალი & თავი პირველი : ჩვენი სიყვარული
ისტორია

ნაადრევი სიკვდილი შესავალი & თავი პირველი : ჩვენი სიყვარული

9-06-2019, 18:58
ავტორი
1 630
0
+
დავიბენი, სირცხვილისაგან გაწითლებულმა დაუფიქრებლად, მაგრამ მოკრძალებულად გავუღიმე და სასწრაფოდ გავეცალე მას, თუმცა მისი სახე გონებაში განსხვხავებულად დამრჩა. სახლთან ბედნიერი მივედი, რადგან ამ სიცივის ატანა უკვე გაუსაძლისი იყო
ნაადრევი ქორწინება (ნამდვილი ამბავი)
ისტორია

ნაადრევი ქორწინება (ნამდვილი ამბავი)

19-07-2017, 23:11
ავტორი
4 710
9
+
ჩემი დიდი ბებია ალექსანდრა 12 წლის გაათხოვეს. გაათხოვეს და გააყოლეს 27 წლით უფროს ბაბუაჩემს. ამაზე რომ ვფიქრობ, ბებიაჩემი ჩემიანი მგონია და ბაბუა ვიღაც სხვა, უცხო კაცი. ბებია- მსხვერპლი, ბაბუაჩემი კი- დამნაშავე. არადა, მაშინ ასე იყო… ასე ცხოვრობდნენ.
ნაადრევი გაზაფხული (დასასრული)
ისტორია

ნაადრევი გაზაფხული (დასასრული)

6-09-2016, 17:12
ავტორი
1 981
0
+
ლეილას უყვარდა გაზაფხული, მახსოვს როგორ უხაროდა ადრე, ჩემს ბავშვობაში. მეც დავკრეფდი ხოლმე ახლადამოწვერილ იებს და ენძელებს და გულს გავუხარებდი პატარა თაიგულით. ახლაც, ნაადრევი გაზაფხულის ყვავილებით ხელში ვიდექი მისი სახლის კართან და ველოდებოდი.
ნაადრევი გაზაფხული (თავი 2)
ისტორია

ნაადრევი გაზაფხული (თავი 2)

8-08-2016, 01:07
ავტორი
1 531
0
+
-სულ არ შეცვლილხარ, ისეთივე ლამაზი და საყვარელი ხარ, როგორიც მაშინ, აქ რომ ცხოვრობდი. -ნაღვლიანად გამიღიმა - თედო გარდაიცვალა, იმას ნატრობდა სიკვდილის წინ კიდევ ენახე, მაგრამ... ვერ დაგიკავშირდი, ვერ გიპოვე... მივხვდი, რაოდენ ცუდად მოვექეცი ამ
ნაადრევი გაზაფხული (თავი 1)
ისტორია

ნაადრევი გაზაფხული (თავი 1)

5-08-2016, 23:52
ავტორი
2 093
1
+
-გათავისუფლებულიხარ.-დღე უიღბლოდ დაიწყო. როგორც ყველა უფროსმა, მანაც, მლიქვნელური სახით, ვითომ და ძალიან სწუხდა ამის გამო, შემომხედა. ავდექი, წამოვედი; უხმოდ, არაფერი მითქვამს. ქუჩებს ნაცრისფერი დასტყობოდათ. სამსახურის ნივთებით სავსე პატარა ყუთით