ნიკო

ნეტავ ფრდები მქონდესო თქვა პატარა ნიკომ და თვალები მილულა.ფრთები? არგაგეცინოთ მას ფრთები უნდა,5 წლის ბავშვს ცაში აფრენა და ღრუბლებთან თამაში უნდა.როდესაც დამღლელი დღე მიწურება და ნიკოს დედა

იყო ნიკო და იყო ანო.

იყო ანო და იყო ნიკო. ანოს შოპენი უყვარდა, ნიკო უკრავდა შოპენს. ნიკოს უყვარდა კითხვა, ანო წერდა.იკო აქტიური ცხოვრებით ცხოვრობდა. ყოველ კვირას სხვადასხვა ქალაქში მოგზაურობდა. კონცერტები, საღამოები, მასტერკლასები და სიმარტოვე, როდესაც არავინ იცოდა რას

ლექსები - ნიკო გომელაური.

ნიკო (ნიკოლოზ) გომელაური. დაიბადა - 1970 წლის 12 ივლისს. გარდაიცვალა - 2010 წლის 13 აპრილს. 1992 წელს დაამთავრა შოთა რუსთაველის თეატრისა და კინოს უნივერსიტეტი. მუშაობდა გრიბოედოვის თეატრსა და თავისუფალ თეატრში. იყო კოტე მარჯანიშვილის პრემიის

ნიკო. ესეიგი სიყვარული ჩემს ენაზე.

ყველაფერი იქედან დაიწყო, რომ ვერც კი მივხვდი, როდის დაიწყო ყველაფერი. შენ არ შეგეძლო დაგენახა ჭინკები ჩემს თვალებში, მაშინაც კი, როდესაც უსიცოცოხლო გამომეტყველება მქონდა, ან ვყვიროდი..როდესაც ვტიროდი ან მაჯებზე ვიტყობდი ყოველ დღეს - „უშენო“.

ნიკო გომელაურის თვალით დანახული სიყვარული...

რა არის სიყვარული? ეს მარადიული კითხვაა...ბოლომდე უპასუხოდ დარჩება. ამით არის ის დიდებული. ღმერთია თავად სიყვარული- სიყვარულს მეტი განსაზღვრება არ აქვს. სიყვარული უნდა იყოს ყველაფერში, რასაც არ უნდა აკეთებდე...

ნიკო გომელაური

დრო ყველაფრის მკურნალია, ოღონდ ჩემი არა. საოცარი უნარია დარდი წარა-მარა. რასაც ვფიქრობ, გადმოვისვრი უმარტივეს ლექსად. წარსულს ვათრევ ჩემი კისრით, ვერ ვიშორებ ვერსად. როცა მოხუცს ვხედავ ვინმეს, მახსენდება პაპა. ცა, ვარსკვლავებს რომ ჩაიბნევს

ნიკო გომელაურის ლექსები

ვათვალიერებ ძველისძველ ალბომს, მესაუბრება,რას აღარ ამბობს, ყველა სურათი საოცრად მათბობს, მაშინაც როცა ცივა და მათოვს. აი ,ეს ქალი (რა კარგად მახსოვს), სულ მაზომებდა საკუთარ ნაქსოვს, ეს კი ბაბუა!სურათშიც ბრაზობს, თუ შვილიშვილი ჟარგონზე ბაზრობს.